فضای مجازی یک رسانه قدرتمند بدون قاعده است که کنار نکات آموزشی و پرورشی به هدایت‌های محتوایی نامأنوس و آلوده می‌پردازند، در این بین سلبریتی‌ها هم بازارشان داغ داغ است و هرچه می‌خواهند می‌گویند و از هرچیزی هم حمایت می‌کنند. متأسفانه عده‌ای آگاهانه و ناآگاهانه صفحه‌های مجازی این دست هنرمندان بی‌هنر را از روی علاقه کاذب و برخی اوقات از روی کنجکاوی، دنبال می‌کنند. اینکه می‌گوییم بی‌هنر دلیل دارد؛ چون هنرمند واقعی با خاک صحنه خوردن در فضای هنری به جایی می‌رسد و نه ارتباط و زدوبندبازی‌های مرسوم امروز که برخی از تهیه‌کنندگان با گرفتن پول و توجه به سفارش سرمایه‌گذاران، نابازیگری را سلبریتی‌ می‌کنند. این دختر یا پسر جوان که یک‌شبه مشهور می‌شوند، به‌سبب دلباختگی ظاهری یک محبوبیت مصنوعی هم پیدا می‌کند. آن‌قدر این پروپاگاندای رسانه، جاه‌طلب شده که خط‌مشی هم تعیین می‌کند، زیرا امروز همین تعداد فالوئرها را مبنای انتخاب بازیگران، کارگردانان و حتی مجریان قرار می‌دهند. امروز دیگر نمی‌پرسند فلان بازیگر به‌لحاظ علمی چه دانشی دارد و یا چقدر تجربه بازی دارد؛ این سؤال ردوبدل می‌شود که؛ چقدر فالوئر دارد و مطالبش چقدر لایک می‌شوند؟

پیشرفت شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی انگار اصلاً مطلوب جامعه نیست و تبدیل شده به نمایش تعیین‌تکلیف‌های سلبریتی‌ها که درباره هرچیزی اظهارنظر می‌کنند. متأسفانه این موج توجه را سلبریتی‌ها اصطلاحاً ژست اپوزیسیون به خود می‌گیرند تا دیده شوند. امروز دیگر فرق نمی‌کند که فلان سلبریتی چقدر سواد و اطلاعات دارد، فقط می‌بینند و فالو می‌شوند. جالب است بدانید از مسئولان گلایه می‌کنند اما نه انتقادها درست و اصولی‌اند و نه توصیه‌ها متقن و راهبردی... یک تصویری از بهترین لباس‌ها و ماشین‌های خودشان می‌گذارند و خیلی متظاهرانه می‌گویند "چرا به‌فکر مردم نیستید؟ "، یکی از این سلبریتی‌ها امیرمهدی ژوله نویسنده‌ طنز تلویزیون است که این‌ روزها در نمایش خانگی و سینما ایفای نقش می‌کند و برای برنامه «خندوانه» هم برخی اوقات می‌نویسد اما به‌دلیل اظهارنظرهای بدون قاعده‌اش چندی است در تلویزیون او را نمی‌بینیم. جالب است بدانید همین تلویزیون که او آن‌قدر سیاست‌هایش را به‌سخره می‌گیرد روزگاری پله ترقی بسیاری از جمله ژوله‌ای بوده که شناسنامه‌اش به همین صداوسیما برمی‌گردد.

فکر نمی‌کنیم این طنزپرداز را هیچ سینما و بخش خصوصی می‌توانست آن‌قدر به جامعه هنری بشناساند تا حدی که او امروز فیلم هم بازی کند. حالا می‌بینیم نه‌تنها در مورد هرچیزی اظهارنظرهای واهی نشان می‌دهد و همه‌چیز را به‌مضحکه می‌گیرد، حجاب را یک نوع خاصی هدف قرار داده است. یک زمانی می‌بینیم کنایه‌آمیز به دختر خردسالش نکاتی در مورد حجاب اسلامی می‌گوید که بسیاری واکنش نشان می‌دهند. الآن هم به تلویزیون اعتراض می‌کند چرا بازیگرانش باید حجاب داشته باشند. در عین اینکه به همین حجاب فعلی تلویزیون هم خیلی‌ها انتقاد بحقی دارند. این نویسنده که خودش بایستی الگوسازی و فرهنگ‌سازی را فریاد بزند به صف سلبریتی‌های بی‌سواد پیوسته و دنبال ترویج سبک زندگی غربی است.

انگار این دست سلبریتی‌ها فراموش کرده‌اند که علی‌رغم مدگرایی و گرفتن ژست‌های کاذب، وظیفه هدایت فرهنگی هم دارند. آقای ژوله! اهمیت حجاب و پوشش اسلامی تا جایی است که خداوند متعال در بسیاری از سوره‌های قرآن از آن به‌عنوان یک ضرورت یاد می‌کند و آن را حافظ انسان در برابر بسیاری از بیماری‌های جسمی و روانی می‌داند. از نظر اسلام حجاب فقط اختصاص به زن ندارد، بلکه نوعی پرده است که در روابط میان زن و مرد وجود دارد. در اسلام، حجاب مانع گمراهی و خودنمایی و حافظ حرمت و آداب عفت و حیاست. حالا اگر شما به‌عنوان یک پدر می‌خواهید فرزندتان به‌گونه‌ای دیگر رشد پیدا کند با یک اصول و سبک دیگری، برای جامعه تعیین تکلیف نکنید و آن‌قدر سیاست‌های درست تلویزیون را که به حجاب و عفاف اهمیت می‌دهد زیر سؤال نبرید.

جالب است که خودتان هم نوشته‌اید که چقدر تلویزیون به شما میدان داده تا امروز شناخته شوید. آنتن تلویزیون را در اختیارتان قرار دهند روی استیج «خندوانه» هرچیزی می‌خواهید بگویید و هر انتقادی داشته باشید و بعد حرف از سانسور می‌زنید. روزگاری که پشت سر هم در تلویزیون کار می‌کردید این حرف و حدیث‌ها نبود. چرا آن موقع درباره حجم خانم‌ها و آرایش و غبغب فلان بازیگر صحبت نکردید؟ فراموش کرده‌اید تلویزیون بایستی مروج اسلامی باشد که ملت ایران به آن پایبند هستند و اینکه انتقاد می‌کنید در رسانه ملی خانم‌ها نمی‌توانند سوت و جیغ بزنند و یا بلند بخندند و حتی چیزهای دیگری هم گفته‌اید که خجالت می‌کشیم که روزگاری فیلم‌هایی دیده‌ایم نویسنده‌اش شما بوده‌اید، که آن‌قدر عامیانه و سطحی به مسائل نگاه می‌کنید و خبری از توجه به درون‌مایه‌های اخلاقی و دینی نیست. با تمام انتقاداتی که به برخی از سیاست‌ها و اتفاقات تلویزیون می‌رود اما قاطبه مردم با این نوع ممیزی‌ها و نظارت‌ها موافق هستند که عفاف و حیا در رسانه ملی زیر سؤال نرود، به همین خاطر وقتی در برنامه طنز ترکیبی مثل «خندوانه» یا «دورهمی» از این خطوط قرمز عبور می‌شود همه اعتراض می‌کنند.

آقای ژوله! این‌ها ممیزی و سانسور نیست؛ شما اگر برای تربیت فرزندتان نگران نیستید، رسانه ملی ما باید در قبال این هوشیار باشد و با نهایت مواظبت و مراقبت رفتار کند تا محتوای نامرغوبی به جامعه ارائه نشود. همین امروز هم در برخی از اوقات بسیاری واکنش نشان می‌دهند که ناظرین نسبت به خطوط قرمز بی‌توجهند و می‌گذارند استندآپ کمدی‌های نامتجانس هم روی آنتن برود. یک مقداری اصولی‌تر و جامع‌تر به موضوعات نگاه کنید؛ فرق شما با برخی از سلبریتی‌های فالوئرزده این است که جنابعالی نویسنده هستید و آن‌ها در زمره هنرمندان بی‌هنری هستند که هیچ شناسنامه و کارنامه قابل اعتنایی ندارند.

*تسنیم