به گزارش سینماپرس، نشست نقد و بررسی فیلم مستند «آوانتاژ» ساخته محمد کارت عصر روز سه‌شنبه ۶ شهریور در قالب برنامه «عصرانه مستند» در خانه مهر رضا وابسته به موسسه خیریه متوسلین به امام رضا (ع) با حضور فرید براتی رییس مرکز توسعه پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی، محمد کارت کارگردان مستند و هادی آفریده مستندساز برگزار شد.

کارت در ابتدای این نشست بیان کرد: من تلاش کردم خیلی از مدیران مستند «آوانتاژ» را ببینند، اما متاسفانه پیش نیامد. با این حال پیامدهای خوبی برای سرای امید موسسه طلوع بی‌نشان‌ها داشت که محلی برای بهبودی معتادان است و در این مستند نمایش داده می‌شود. قرار بود ساختمان این خانه گرفته شود اما خوشبختانه ساختمان دیگری هم برای زنان به این ساختمان اضافه شد.

وی درباره فعالیت‌های سرای امید گفت: من برای تحقیق به کمپ‌های زیادی رفته‌ام اما سرای امید خوب کار می‌کند و به بسیاری کمک کرده تا به شرایط ثبات برسند.

هادی آفریده منتقد جلسه نیز در این نشست بیان کرد: «آوانتاژ» در میان مستندهای اجتماعی فیلم خوبی است و تلاش دارد که در جهت مثبت به موضوع نگاه کند و اگر ندانید موقعیت مستند در ایران است فکر می‌کنید سوییس است، چون کارگردان برای جذاب کردن فیلم را چرک نکرده و نخواسته از سیاه بودن موضوع برای جذابیت استفاده کند. این مستند کاملا برای نمایش در تلویزیون مناسب است اما خوشبختانه ادبیات تلویزیون را ندارد چون ادبیات تلویزیون نسبت به اعتیاد بسیار سطحی است.

وی اضافه کرد: حمایت از این مستندها اهمیت زیادی دارد چون تاثیر اجتماعی‌شان بسیار بالاست. در دهه ۶۰ و ۷۰ هم مستندهایی با این موضوع ساخته می‌شد که تحمل آنها بسیار سخت بود ولی ویژگی «آوانتاژ» این است که اگر هم درد و رنجی نشان می‌دهد آن را قابل تحمل می‌کند و به عزت انسان‌ها توجه دارد.

این مستندساز تصریح کرد: متاسفانه فیلم ساختن و تولید محصولات فرهنگی برای مدیران چندان اولویت نیست درحالیکه این محصولات تاثیر درازمدتی دارد. در سیستم فرهنگی ما یک بنر که کاری هم روی طراحی آن انجام نمی‌شود بیشتر دیده می‌شود.

کارت در بخش دیگری از این نشست به بازخوردهای پخش «آوانتاژ» از تلویزیون اشاره و بیان کرد: من با پخش این مستند در قالب یک برنامه در تلویزیون حدود ۲۰۰۰ نظر و بازخورد دریافت کردم که انرژی زیادی به من داد. من سعی کردم راه بهبود از اعتیاد را ساده نشان دهم و افرادی بودند که با تماشای این مستند گفته بودند از همان شب می‌خواهند به کمپ بروند و ترک کنند.

فرید براتی رییس مرکز توسعه پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی نیز در این جلسه در سخنانی اظهار کرد: ما در زمینه رسانه و آسیب‌های اجتماعی ضعف اساسی داریم. برخی کارگردانان تلویزیون به طور کارشناسی نمی‌توانند درباره آسیب‌های اجتماعی کار کنند و پرداخت خوبی در آثارشان وجود ندارد. سینما وضعیت بهتری دارد چون نظر مشورتی متخصصان را بیشتر لحاظ می‌کنند.

مهدی محمدگنجی از افراد بهبودیافته نیز در این جلسه درباره مشکلات خود در راه درمان اعتیاد بیان کرد: از مشکلات ما این بود که باید سخت تلاش می‌کردیم تا دوباره جایگاه خود را در خانواده بدست بیاوریم. من ۱۴ ماه در کمپ بودم تا بهبود یافتم اما بعد از آن تا ۴ ماه بعد باز هم مرا در خانه راه نمی‌دادند و یا مثل مهمان برخورد می‌کردند چون فکر نمی‌کردند خوب شده باشم و من سعی کردم نشان دهم مهدی دیگر آن مهدی نیست که می‌شناختند.

شاهین خان‌احمدلو یکی دیگر از افراد بهبودیافته نیز درباره تجربیات خود گفت: یکی از مواردی که می‌تواند برگشت ما را به اجتماع زودتر امکان‌پذیر کند نمایش چنین فیلم‌هایی است. کسی بازگشت دوباره ما را باور نمی‌کند و این مستندها می‌تواند زمان این باورپذیری را کمتر کند.

محمدگنجی درباره امید به بهبود نیز عنوان کرد: سال‌هایی که در سرما کارتن خوابی کردیم و زنده ماندیم به ما کمک کرد تا امید داشته باشیم که می‌توانیم روزهای سخت را بگذرانیم. من هرچه دارم از آن روزهاست؛ روزهایی که فکر می‌کردم دیگر زندگی برایم تمام شده است و زمانی که فرصتی پیش آمد تا توانستم عزت نفسم را بدست بیاورم و به زندگی بازگردم، همان روزها باعث شد امید داشته باشم.

کارت نیز در پایان این جلسه درباره اهمیت عزت نفس و توجه مردم به یک معتاد اظهار کرد: زمانی شخص بهبودیافته‌ای برای من تعریف کرد که همین توجه باعث شده او دوباره خود را احیا کند. او می‌گفت وقتی در یک گاری به دنبال غذا بوده چند خانم متشخص جلوی او آمده بودند و از او فندک خواسته‌اند و بعد از گرفتن فندک از او تشکر کرده‌اند که وقتش را به آنها داده است و همین باعث شده که با خودش فکر کند مگر وقت او اهمیت دارد! به دنبال این تلنگر پیگیر و مصرانه به کمپ می‌رود تا اعتیادش را ترک کند.