اردوان جعفریان تهیه کننده و مدیر موسسه «پردیس موسیقی معاصر» با بیان اینکه دفتر موسیقی وزارت ارشاد در حوزه نظارت کیفی فعالیت های موسیقایی کم کاری عمده ای داشته است، اظهار کرد: فکر می کنم در زمان سرپرستی جناب علی ترابی در دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود که از طرف دولت با تعدادی از تهیه کنندگان و کارشناسان حوزه موسیقی درباره تغییر در شیوه نامه یا اساسنامه کاری دفتر موسیقی مذاکراتی صورت گرفت که من نیز در جریان این پروژه قرار گرفتم. آنچه در بازنگری شیوه نامه دفتر موسیقی وزارت ارشاد که پیش از تغییر در ۲ صفحه تدوین شده بود، مورد توجه قرار گرفت دقیقا بر بحث نظارت بر کیفیت توسط دولت تاکید داشت.

وی تاکید کرد: اگر برخی می پندارند که نظارت بر کیفیت جزو وظایف این مجموعه دولتی نیست باید بگویم که تفکر نادرستی است زیرا نظارت در کیفیت و تلاش برای ارتقای سطح فرهنگ شنیداری جامعه باید هدف اصلی دفتر موسیقی وزارت ارشاد در سیاست های راهبردی خود باشد.

جعفریان با اشاره به اینکه برای عملیاتی شدن چنین رویکردی ردیف بودجه ای هم پیش بینی شده است، گفت: طی سال های اخیر آنچنان که باید به این موضوع بسیار مهم و استراتژیک توجهی نشده است. من با همه عزیزانی که در این سال ها در دفتر موسیقی وزارت ارشاد به عنوان سرپرست یا مدیر حضور داشتند سابقه دوستی دارم بنابراین آنچه عنوان می کنم متوجه شخص خاصی نیست. باید بپذیریم در این ماجرا کم کاری شده است و دفتر موسیقی به قدری محدود به ممیزی و موضوعات مربوط به سانسور شده که خلاء انجام وظایف مدیریتی در حوزه های دیگر به شدت احساس می شود.

عضو هیات مدیره مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری گفت: عدم تعریف وظایف و حضور بسیار کم تعداد کارشناسان علمی واجد شرایط نظارت کیفی در دفتر موسیقی هم یکی از نکات قابل توجه دیگری است که در حوزه نقد وظیفه نظارتی دفتر موسیقی وزارت ارشاد می توان به اشاره کرد. من بر این باورم دفتر موسیقی با توجه به شرایط موجود اصلا توان بالا بردن سطح شنیداری جامعه را ندارد و این موضوع نیازمند ساماندهی بخش مهمی از وظایف و شیوه نامه فعالیتی این مجموعه است که باید هرچه زودتر اصلاح شود. ما باید بپذیریم که سطح شنیداری مخاطبان در تندترین شیب ممکن در حال سقوط است و عمده مخاطبان ما مصرف کننده ملودی های ترکی استانبولی، یونانی و عربی شدند که در نازل ترین شکل ممکن کپی و به آنها تزریق می شود.

جعفریان با اشاره به فقدان تخصص در حوزه نظارت کیفی دفتر موسیقی وزارت ارشاد تصریح کرد: از ۱۵ سال گذشته که ساختن سمفونی در کشور ما تبدیل به یک مُد شد من فکر می کنم بیش از ۴۰ اثر از سمفونی هایی که با هزینه های بسیار کلان و گزاف تهیه و تولید شده را در خانه دارم اما شما خودتان بروید و تحقیق کنید، مطمئن باشید این آثار غیر از اینکه به این سازمان و آن سازمان هدیه شود واقعا دستاورد مهم و رو به جلویی را در این زمینه مشاهده نکردیم. به عبارتی عمده این آثاری که در حوزه سمفونی ها تولید شده حرکت موسیقایی تماتیک و ساده ای بوده که به دلیل فقدان نظارت کیفی مناسب از سوی مراجع دولتی سرنوشت تاثیرگذاری نداشته اند.

این کارشناس موسیقی در بخش دیگری از صحبت های خود توضیح داد: در حوزه نظارت کیفی فعالیت های دفتر موسیقی وزارت ارشاد سه مثلث حمایت، هدایت و نظارت وجود دارد که ما هرگز در این دوران حمایت و هدایتی ندیدیم و به طور حتم اگر هدایت و حمایت علمی درستی در کار بود قطعا موسیقی پاپ هم اینطور به قهقرا نمی رفت. موسیقی پاپ قبلا در ایران ملودی محور بود اما الان در شرایطی قرار گرفته که این گونه موسیقایی «ریتم محور» شده است. یعنی به دلیل اینکه برای اغلب مخاطبان نسل امروزی ما درک شعر و ملودی سخت تر شده بنابراین همه به سراغ ریتم محوری رفته اند که گویا نهاد نظارتی هم آنچنان به آنها فشار نمی آورد. از سویی دیگر رسانه های همگانی چون رسانه ملی که گویی هیچ وظیفه ای برای ارتقای سطح شنیداری جامعه احساس نمی کند با در نظر گرفتن یک شورای تقریبا متضاد با وزارت ارشاد کارهای مطابق با سلیقه خود را هدایت می کند.

مدیر موسسه «پردیس موسیقی معاصر»  با اشاره به نحوه فعالیت و تاثیرگذاری تهیه کنندگان موسیقی در این عرصه گفت: وقتی سازمان صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می توانند در یک حرکت همسو قرار بگیرند اما در مسیرهای جداگانه ای حرکت می کنند قطعا تهیه کنندگان موسیقی نیز نمی توانند تاثیر چندانی روی بهبود اوضاع داشته باشند زیرا تهیه کنندگان بسیار محدودی که سعی در تولید و انتشار آثار باکیفیت دارند چون در یک کلیت قائم به فرد قرار گرفته اند نمی توانند شروع کننده جریان موثری در کنار بازوهای دولتی باشند.

جعفریان در پایان گفت: کسری بودجه یکی از مهم ترین توجیهاتی است که آورده می شود اما من تصور می کنم قبل از ماجرای بودجه این سوء مدیریت است که باعث افت کیفیت آثار تولید شده در حوزه موسیقی است. ما در بخش خصوصی نیز دچار چالش های زیادی هستیم، به عبارتی اغلب ناشران فقط در خدمت صنعت موسیقی هستند یعنی محتوایی تولید نمی کنند که بخواهیم از آن انتظار جریان داشته باشیم. مضاف بر اینکه شما اگر نگاهی به آمار ناشران موسیقی از اول انقلاب تا به امروز داشته باشد خواهید دید که آمار ۱۳۰ شرکتی که تا سال ۹۰ در قالب عنوان ناشر موسیقی به کار مشغول هستند، امروز به ۴۰۰ شرکت افزایش یافته اند که به اعتقاد من بسیاری از کسانی که در این چارچوب فعالیت می کنند واجد شرایط فنی تهیه کنندگی هستند، که به دلیل همین فقدان نظارت کیفی در حوزه دولتی فقط به گسترش یافتن جریان دلالی در موسیقی کمک کرده اند.