دو برنامه «بی‌منطق» در تلویزیون به نام‌های «برنده‌شو» و «۵ ستاره» در واقع دو بازنده بزرگ دارد، مردم و خود تلویزیون!
بی‌منطق خواندن این برنامه‌ها از زبان رهبر انقلاب نقل قول شده است.
بزرگ‌ترین توجیه این برنامه‌ها، کشاندن مردم از پای ماهواره به پای تلویزیون جمهوری اسلامی است که این توجیه هم از سوی رهبر معظم انقلاب، بلاوجه دانسته شده است.

توجیه دیگر نداشتن بودجه و پول و هزینه است! خب، برنامه نسازید و مدیریت معقول کنید و از نیرو‌های اضافه و خرج‌های بی‌فایده کم کنید. چه منطقی به شما اجازه می‌دهد برای کسب درآمد، برنامه ضد اخلاق دینی بسازید؟!

باز توجیه می‌کنند که پول این برنامه‌ها را اسپانسر می‌دهد! خب بدتر! یعنی فرمان محتوا و مفهوم هم از دست شما خارج می‌شود.

میلیون‌ها ایرانی کم‌درآمد و زیر خط فقر پای تلویزیون می‌نشینند که شما مثلاً با طرح یک سؤال ساده به یکباره به یک شرکت‌کننده مشهور، چندده میلیون تومان پول بدهید که چه بشود؟! این یک سقوط آشکار در برنامه‌سازی است. اگر قرار است به هر قیمتی، مردم را پای تلویزیون بنشانید، پس چرا بقیه راه‌ها را امتحان نمی‌کنید؟! چرا فکر می‌کنید منحط شما با منحط غرب فرق می‌کند؟

عجیب است که تلویزیون نه قدرت خلاقه برای ساخت برنامه‌های جذاب دارد، نه روح و روان مردم را خوب می‌شناسد و برای آن اهمیت قائل است و نه حتی حالا که شنیده و دانسته است که رهبری معظم انقلاب این‌گونه برنامه‌ها را خلاف منطق عقلانی و اخلاقی دانسته‌اند، حذف یکباره و بی‌درنگ این برنامه‌ها را در دستور کار قرار می‌دهد. آقای تلویزیون! با کدام رسن به این چاه عمیق بی‌اخلاقی سقوط کرده‌ای؟!

این روز‌ها پخش مسابقات جذاب با حضور بازیگران مشهور در رسانه ملی رو به رواج است، مسابقاتی که کپی تمام عیار از مسابقات مشهور امریکایی همچون «میلیونر شو» یا «چه‌کسی می‌خواهد میلیونر شود؟» است. مسابقاتی مشهور که رؤیای میلیونر شدن آدم‌ها را با پرسش به پاسخ‌های مسابقه یک شبه محقق می‌سازند. حالا خیلی از مسابقاتی که از قاب سیمای ملی پخش می‌شود، همان راهی را می‌روند که آن‌ها سال‌ها پیش رفته‌اند، راهی که حتی در خود کشور‌های غربی هم دیگر پرطرفدار نیست!

برگزاری این گونه مسابقه‌ها با هر توجیه و بهانه‌ای که باشد، قطعاً با معیار خاص همان کشور‌ها تهیه شده است و در کشور ما اگر هم بنا به پخش باشد، باید بنا بر فرهنگ ملی و دینی ما بومی‌سازی شود که متأسفانه این مهم تحقق پیدا نکرده و در سیمای جمهوری اسلامی که به گفته امام خمینی (ره) قرار است دانشگاه انسان‌سازی باشد، سلبریتی‌ای را به عنوان مجری انتخاب و با آوردن مهمانان معروف و پرسش چند سؤال نسبتاً آسان، ارقام میلیونی را به عنوان جایزه به مهمان برنامه تقدیم می‌کنند.

پخش این مسابقات بازتاب فراوانی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی داشته است و بسیاری از کاربران، پرداخت جایزه میلیونی آن هم به مهمانان خاصی که از طبقات بالای جامعه هستند را مورد انتقاد قرار داده‌اند. در آخرین نمونه، در مسابقه «برنده باش» محمد رضا گلزار، مجری برنامه، بعد از پاسخ منوچهر هادی و یکتا ناصر به چند سؤال ساده مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان را به این دو هنرمند سینمایی اهدا کرد. در برنامه «۵ستاره» نیز حمید گودرزی، مجری برنامه، «۵۰ میلیون تومان» ناقابل را به بهانه چند پرسش ساده به جیب دکتر صابری، پزشک و جراح معروف تهرانی، واریز کرد!

این درحالی است که رهبر انقلاب در دیدار مسئولان سازمان صداوسیما در سال ۱۳۸۳، به موضوع مسابقات تلویزیونی و جوایز آن اشاره کرده و می‌فرمایند: «شخصی تماس می‌گیرد و به‌خاطر هیچی، به او جایزه می‌دهند! یک روز من دیدم در یک برنامه تلویزیونی ۵ میلیون تومان به یک نفر جایزه دادند؛ برای اینکه به چند سؤال جواب داد! این سرگرمیِ خیلی جالبی نیست. ۵ میلیون تومان، تقریباً حقوق دو، سه سال یک کارمند متوسط است (سال ۸۳). این راه ضرر دارد. عده‌ای که این‌گونه مسابقات را نگاه می‌کنند، بی‌منطقی به ذهن‌شان می‌آید و از این بی‌منطقی سوءاستفاده می‌کنند. این کار منطقی ندارد که مثلاً بنده بدانم انجیل عربی است یا یونانی است یا لاتینی است؛ بعد بگویند حالا که شما دانستید، این ۵۰۰ هزار تومان یا فلان مبلغ مال شما! این کار معنی ندارد.»

باتوجه به بیانات صریح رهبر انقلاب در مورد ساخت و پخش مسابقاتی نظیر آنچه که بیان شد، این پرسش در اذهان به‌وجود می‌آید که چرا مسئولان صداوسیما بدون توجه به هشدار‌های رهبری و دلسوزان نظام، همچنان به پخش و ترویج این سبک از مسابقات تأکید دارند؟

نکته مهم‌تر، اما درباره نوع انتخاب مهمانان برنامه است. تهیه‌کنندگان مسابقه بدون توجه به قاطبه مردم، کسانی را در برنامه می‌آورند که ۳۰ میلیون تومان را هم ناچیز می‌پندارند و هیچ نیازی به ۱۰۰ میلیون و ۵۰ میلیون تومان ندارند، این بذل و بخشش‌های میلیونی به جای اینکه مسابقه‌ای جذاب را برای بینندگان تلویزیون به ارمغان آورد، بیشتر نمکی است بر زخم مردم مستضعف و درد‌مند جامعه که این روز‌ها با مشکلات عدیده اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند.

حال که با همه انتقادات باز هم برنامه سازان و مدیران سیما راه خود را می‌روند‌ای کاش حداقل فیلم «میلیونر زاغه‌نشین» را الگوی خود قرار می‌دادند؛ فیلم میلیونر زاغه‌نشین داستان پسر ۱۸ساله یتیم فقیری ساکن بمبئی است که در مسابقه «چه‌کسی می‌خواهد میلیونر شود؟» شرکت کرده و موفق می‌شود تا مرحله پایانی پیش برود و جایزه میلیونی مسابقه را از آن خود کند. اکنون نیز انتظار از سازندگان مسابقات تلویزیونی این است که حالا که قصدشان بذل و بخشش پول‌های بادآورده‌شان است به‌جای دعوت از دکتر صابری و منوچهر هادی و یکتا ناصر و...، حداقل مهمانان خود را از مردم مستضعف جامعه انتخاب کنند تا آن‌ها نیز شانس خود را برای به‌دست آوردن جوایز میلیونی که می‌تواند هزاران گره از زندگی‌شان بگشاید، امتحان کنند.