توقف پخش سریال ممنوعه که هفته گذشته و پیش از روز‌های تاسوعا و عاشورای حسینی اعلام شد، حتی اگر در نهایت به نفع این سریال تمام شود و مخاطبان را به تماشای آن ترغیب کند، نشان داد برخلاف تصور اینکه هر محصولی که در شبکه نمایش خانگی توزیع می‌شود، مناسب تمام اعضای خانواده است، این شبکه توزیع گسترده و محصولات متنوع آن چندان هم خانوادگی نیست. اعمال رده بندی سنی روی محصولات ویدئویی، همان گونه که قرار شده است روی محصولات سینمایی اعمال شود، باید به خواستی عمومی تبدیل شود و خانواده‌ها، وزارت ارشاد و سازمان سینمایی را برای ایجاد سازوکاری علمی و عملی برای تعیین رده بندی سنی برای محصولات تصویری ملزم کند.

در نبود چنین ساختاری اکنون وضعیت به نحوی شده است که حتی تهیه کنندگان با سابقه سینما نیز به اعمال رده بندی و تاثیر گذاری آن به دیده شک نگاه می‌کنند؛ دیدگاهی که اغلب نقش هشدار‌دهنده رده بندی سنی روی محصولات نمایش خانگی را نادیده می‌گیرد.

عبدالله علیخانی، تهیه کننده قدیمی سینما می‌گوید: رده بندی سنی را در شبکه نمایش خانگی نمی‌توان اعمال کرد، چون هر خانواده‌ای بنا به تشخیص خود فیلمی را خریداری کرده و به خانه می‌برد. وی می‌افزاید: این قانون در تلویزیون اعمال می‌شود، چون طبق نظر کارشناسان، آثار تولید و پخش می‌شود. سیاوش حقیقی، تهیه کننده سینما نیز نظر مشابهی در این باره دارد، حقیقی می‌گوید: زمانی که دی وی دی بدون پرداخت هیچ گونه حق رایت آن هم به صورت گسترده پخش می‌شود و به راحتی در دست خانواده‌ها قرار می‌گیرد چگونه می‌توان رده بندی سنی را در آن اعمال کرد. وی ادامه می‌دهد: در شبکه نمایش خانگی فقط در یک صورت رعایت رده بندی سنی را می‌توان اعمال کرد به طوری که خود خانواده‌ها نسبت به فضایی که در خانه دارند، فیلم را انتخاب کنند که البته درصد این موضوع هم پایین است. این گونه اظهارات بیشتر برای حفظ بازاری است که اکنون در اختیار آثاری از جنس «ممنوعه» است که خانواده‌ها به خاطر مفاهیم متضاد آن با اصول خانواده، کمتر برای خرید آن‌ها رغبت دارند، در حالی که اگر نظام رده‌بندی به درستی اعمال شود، تولید‌کنندگان نیز برای اینکه فروش خود را میان خانواده‌ها حفظ کنند، در بلند مدت به طرف محصولاتی خواهند رفت که جامعه مخاطب گسترده تری داشته باشد.

* روزنامه جوان