فیلم «خانه پدری» به کارگردانی کیانوش عیاری که چند سالی است به خاطر محتوا و برخی سکانس‌های ضد خانواده و دین ستیزانه اش، نتوانسته شرایط اکران عمومی را احراز کند، قرار است در شبکه نمایش خانگی توزیع شود. انتشار این خبر از سوی یک کانال تلگرامی به نقل از روزنامه هفت صبح در شرایطی صورت گرفته که تا کنون هیچ خبری مبنی بر انجام اصلاحات مورد نظر وزارت ارشاد و سازمان سینمایی پیرامون حذف برخی سکانس‌های دلخراش آن شنیده نشده است. بررسی این اتفاق (در صورت صحت داشتن خبر مذکور) از دو جنبه کلی مفروض است؛ اول به خاطر محتوای آن و دیگری علت اتخاذ چنین تصمیمی از سوی مسئولان امر برای توزیعش در شبکه نمایش خانگی با گستره بسیار وسیع مخاطبانش است، به همین علت مهم‌ترین نکته قابل ذکر در مورد محتوای دلخراش فیلم «خانه پدری» به تصویر کشیدن قتل غیر اسلامی و غیر انسانی یک دختر جوان از سوی پدر و برادر نوجوانش است. لزوم اصلاح این بخش از فیلم بار‌ها از سوی سازمان سینمایی مورد تأکید قرار گرفته تا جایی که حیدریان رئیس سازمان سینمایی وزارت ارشاد با صراحت علت توقیف خانه پدری را صحنه قتل دختر به دست پدر و صدای خرد شدن استخوان جمجمه او اعلام کرد. قطعاً ملاک اصرار و درخواست مدیران سینمایی برای انجام اصلاحات طبق بند ۱۱ ماده ٣ قانون نظارت بر نمایش فیلم و اسلاید و ویدئو و صدور پروانه نمایش مصوب هیئت وزیران است که اشعار دارد: «نشان دادن صحنه‌هایی از جزئیات قتل و جنایت و شکنجه و آزار به نحوی که موجب ناراحتی بیننده یا بدآموزی گردد، ممنوع است.»

مشروط شدن اکران عمومی این فیلم به حذف این بخش از «خانه پدری» در حالی است که کیانوش عیاری کارگردان آن مکرراً با این درخواست منطقی و قانونی مدیران سینمایی به عنوان پیش شرط رفع توقیف فیلمش مقاومت کرده است.

بر اساس تقسیم بندی‌ای که در ابتدای مطلب ذکر شد دومین جنبه قابل بررسی در مورد فیلم «خانه پدری» توزیع این فیلم دلخراش است که برخی صحنه‌های آن به شکلی واضح برخلاف «بند ۱۱ ماده ۳ قانون نظارت بر نمایش فیلم و اسلاید و ویدئو و صدور پروانه نمایش» ساخته شده در شبکه نمایش خانگی است. اتخاذ یک چنین تصمیمی از آن جهت حساسیت زا می‌باشد که کارگردان این فیلم با لجبازی و قانون گریزی حاضر به انجام اصلاحات مورد نظر و مطروحه در قوانین جاری کشور نشده است. چه اینکه با فرض عدم حذف سکانس دلخراش موجود در این فیلم، گستره مخاطبان این فیلم بسیاری از خانواده‌هایی هستند که شاید چند سال یکبار هم گذرشان به سینما نیفتد. مخاطب آثار شبکه نمایش خانگی دختر و پسر‌های جوان نیستند که برای وقت گذرانی به سینما می‌روند بلکه خانواده‌هایی هستند که در میان‌شان از کودک و نوجوان تا پیران کهنسال را شامل می‌شود. نادیده انگاشتن اثر گذاری آثار این شبکه با توجه به عدم نظارت کافی بر تولیداتش که آخرین نمونه آن سریال «ممنوعه» بود که کاراکترهایش فقط در حال انجام گناه، شرب خمر، فسق و... با عنوان جذاب خوشگذرانی بودند. توزیع آثاری مانند «خانه پدری» قرار است چه چیزی را به مخاطبانش با این گستره عظیم آموزش بدهد؟

شاید بد نباشد که برای روشن‌تر شدن این بخش از موضوع عواید مالی قابل توجه و مترتب بر آن را بررسی کنیم. افزایش یکباره قیمت محصولات خانگی از ۶ هزار به ۱۰ هزارتومان (به صورت میانگین) خبر از حداقل دو برابر شدن قیمت هر اثر این حوزه می‌دهد. این افزایش قیمت در حالی است که چند سال پیش که هنوز از جهش قیمت‌ها و گرانی‌های سرسام‌آور خبری نبود وقتی در پایان آن سال دخل و خرج‌ها احصا گردید نتیجه حاصله این بود که کل گردش مالی سینمای اکران در آن سال ۵۰ میلیارد تومان بوده است در حالی که گردش مالی بخش نمایش خانگی در همان سال ۸۰۰ میلیارد تومان بود که این یعنی شبکه نمایش خانگی ۱۶ برابر کل گردش مالی سینمای اکران درآمد داشته است. این اعداد و ارقام وقتی بهت آور می‌شود که بدانیم حدود ۵/۱ میلیون واحد توزیع محصولات شبکه نمایش خانگی در سطح کشور وجود دارد، حالا وقتی این اعداد را با آمار تکثیر و انتشار هر فیلم (در شرایط عادی) که حداقل ۳ تا ۴ میلیون نسخه تیراژ دارد مقایسه کنیم شاید برخی حواشی شبکه نمایش خانگی برای همه قابل فهم‌تر از گذشته گردد.

*روزنامه جوان