کارگردان مستند «شیوه شیدایی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه ما بارها شاهد بوده ایم برخی از آثاری که از نظر فرهنگی و هنری هیچ جایگاه و شایستگی نداشته اند به دلیل جهت و جریان هایی که در سینما وجود دارد بسیار مطرح شده اند و از سوی دیگر آثار ارزنده به طور کلی نادیده گرفته شده و به آن ها هیچ توجهی صورت نگرفته است.

وی ادامه داد: متأسفانه هرچقدر جشنواره ها مهم و بزرگ تر بوده اند میزان باندبازی در آن ها بیشتر بوده است؛ جهت گیری های خاص گروهی و باندی سال ها است سینمای ما را احاطه کرده و متأسفانه شایسته سالاری در سینمای ما جایگاهی ندارد.

جان میرزایی سپس با طرح این پرسش که کدامیک از فیلم های امروز سینمای مستند دردی از جامعه دوا می کنند اظهار داشت: فیلم ها زمانی می توانند ارزنده باشند که کمک حال جامعه شان باشند، کمک حال مردم باشند در غیر این صورت صرف تولید چند اثر پرطمطراق به اصطلاح هنری که البته هیچ نشانی از هنر در آن ها وجود ندارد و اغلب هیچ سر و تهی ندارند چه نفعی برای جامعه دارد؟ چرا آقایان برای تولید این گونه فیلم های فاقد ارزش هزینه های گزاف می کنند اما از فیلم ها و فیلمسازان دغدغه مند نسبت به موضوعات حساس حمایتی ندارند؟

این سینماگر خاطرنشان کرد: از سوی دیگر برخی القائات باعث می شود مدیران سینمایی ما کارهایی را انجام دهند که به هیچ عنوان نباید انجام شود! متأسفانه آقایان هنوز به این باور نرسیده اند که تولید آثار فاقد تحلیل شایسته سینمای ما نیست!

کارگردان مستند «نامه های شفاهی» تصریح کرد: ما امروزه با مستندسازانی مواجه هستیم که تنها عنوان مستندساز بودن و محقق بودن را با خود به یدک می کشند اما در آثارشان هیچ نشانی از دغدغه های جامعه وجود ندارد، آثارشان فاقد تحقیقات لازم و کافی است، درد جامعه در آثارشان دیده نمی شود و تنها در راستای منافع افرادی کار می کنند که از آن ها حمایت های مادی و معنوی کرده اند. همه این ها باعث شده تا جایگاه سینمای مستند ما روز به روز دچار افول و نزول بیشتر شود.

جان میرزایی تأکید کرد: از سوی دیگر ما با مدیران و مسئولان و برنامه ریزانی روبرو هستیم که آثاری را به خورد مردم می دهند که تنها باعث پس زدن مخاطبان می شود؛ این اتفاق نه تنها در سینمای مستند که در سینمای داستانی و حتی تلویزیون هم وجود دارد. در واقع می توان بر این امر صحه گذاشت که بی بصیرتی مسئولان باعث شده تا مخاطبان انبوهی از سینما و تلویزیون از دست بروند.

این سینماگر ادامه داد: آثار فاقد تحلیل امروزه در سینمای مستند زیاد شده، مسائل درست و به جا مطرح نمی شوند و جهت گیری های خاص در تولید آثار وجود دارد. با این شرایط آیا به نظر شما امروزه جایی برای مستندسازان دغدغه مند، پیشکسوت، محقق و خلاق در سینمای ایران باقی مانده است؟