تزریق پول به سینمای ایران پیش از مطرح شدن بحث تهیه‌کننده‌های تازه وارد و پولشویی توسط آن‌ها در بعدی دیگر نیز مطرح شده بود. بحث فیلم‌های سفارتی امروز دیگر در رسانه‌ها زیاد مطرح نمی‌شود چراکه به نظر می‌رسد ماجرای پول‌های مشکوک در سینما طی سال‌های اخیر جنبه آشکارتر و شکل و شمایلی رسمی‌تر به خود گرفته است. اتفاقی که در حال رقم خوردن است و سبب شده موضوع جنبه رسمی تری به خود بگیرد این است که از مقطعی به بعد به جای پرداخت پول از سفارتخانه‌ها به شکل مخفی قرار بر این شده تا با اتخاذ رویکرد پولشویی ماجرا جنبه رسمی تری به خود بگیرد و پول‌های مشکوک به شکلی ساختارمندتر به سینما تزریق شود. در واقع این سیستم است که پول‌ها را به خود جذب می‌کند.

درباره مسئله پولشویی در سینما هرازگاهی برخی چهره‌ها از میان سینماگران نیز واکنش‌هایی منطقی بروز می‌دهند. در تازه‌ترین مورد سیاوش طهمورث بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان با گلایه از ورود پول‌های اشتباه و ناروا به هنر تئاتر، سینما و حتی تلویزیون، خاطرنشان کرد: «ما اگر نتوانستیم در تئاتر، سینما و تلویزیون به یک مفهوم درست مبنایی دست پیدا کنیم به خاطر این است که هدف تفکر ما مشخص نیست. همه این مشکلات و معضلات هم به سرمایه‌گذاری‌های غلط و برخورد تجاری با هنر برمی‌گردد. واقعاً گلایه دارم که جای یک نوع پول درآوردن‌هایی در هنر ما نیست. اگر می‌خواهید پولشویی کنید راه دیگری انتخاب کنید، به هنر چه کار دارید؟ برخی می‌آیند و به یک باره روی هشت فیلم سرمایه‌گذاری می‌کنند و اصلاً به پژوهش و دانش هنری اعتقادی ندارند یا پایشان را به تئاتر می‌گذارند و پایه‌گذار یک بدعت غلط در این هنر غنی و ارزشمند، می‌شوند.»

به تازگی یکی از رسانه‌ها نیز پرسش‌هایی پیرامون حضور یک «سرمایه گذار هشت فیلمه» به سینما مطرح کرده بود؛ فردی که گفته می‌شود نه پله پله و تدریجی که در بازه‌ای چندماهه سرمایه تولید هشت فیلم را تأمین کرده است. یک تهیه کننده با اشاره به سرمایه گذار هشت فیلمه می‌گوید: اخیراً فردی وارد سینما شده که همزمان در هشت پروژه نامش به عنوان سرمایه‌گذار یا مجری طرح آمده و سینما را به شدت گران کرده! چرا ارشاد درباره ریشه‌های سرمایه این افراد مضر به حال سینما تحقیق نمی‌کند؟ همین جماعت باعث افزایش غیرمنطقی دستمزد‌ها شده‌اند و نتیجه آن شده که بازیگران سوار محصولاتند و مابقی پیاده، البته پدیده بازیگر‌سالاری و دستمزد‌های نجومی برخی چهره‌ها هم در این موضوع دخیل است. حسن توکل‌نیا تهیه کننده‌ای که سابقه تولید آثاری همچون «کاغذ بی‌خط» و «دست‌های آلوده» را در کارنامه خود دارد در اظهاراتی با اشاره به سختی‌های تولید مستقل در سینمای ایران می‌افزاید: زمانی نه چندان دور کافی بود یک کارگردان سرشناس در کنار پروژه‌ای سینمایی یا تلویزیونی قرار گیرد تا مشهورترین بازیگران با دستمزد‌های معقول جذب کار شوند، اما این روز‌ها بازیگران کاری با نام کارگردان ندارند و هر که پشت کار باشد آن‌ها فقط رقم دستمزدشان را می‌خواهند! بازیگری را می‌شناسم که سال قبل دستمزد ۳۵۰ میلیونی می‌گرفت ولی بعد از بالا کشیدن دلار دستمزدش سه برابر شد و نزدیک به یک میلیارد می‌خواهد تا در کاری بازی کند. آخر یکی به ما توضیح دهد قیمت دلار چه ربطی دارد به دستمزد بازیگر؟ مگر بازیگر هم وارداتی است که رقمش با نرخ دلار بالا می‌رود، البته این تهیه کننده یک راه حل هم برای کنترل این مسئله ارائه می‌دهد: «پیشنهاد من برای حل مشکل دستمزد‌های نجومی بازیگران پرمدعا، تکیه بر فیلمنامه‌های قوی است که هر بازیگری را راغب کند به بازی یا اینکه از کارگردانان مطرح بیشتر و بیشتر استفاده کنیم یا اینکه چهره‌های جدید را وارد تولیدات سینمایی و تلویزیونی کنیم.»