مرکز ملی سیفژ ایران (شعبه سازمان بین‌المللی فیلم برای کودکان و نوجوانان که زیر نظر سازمان ملل متحد تاسیس شد) در هفته پایانی آبان گذشته با همکاری چندین مجموعه خصوصی و دولتی دیگر از جمله آموزش و پرورش و حوزه هنری فارس، برنامه‌ای برگزار کرده که در آن حدوداً ۴۵۰ دانش‌آموز از ناحیه سه و چهار شیراز(نواحی پایین شهر و میانی) با موضوع عصر فیلم کوتاه و نمایش فیلم برای کودکان گرد هم آمدند. در این میان، یک روانشناس تحت عنوان فریبنده  آموزش‌های خودمراقبتی، در رابطه با مسائل جنسی به دانش‌آموزان مشاوره می‌دهد و سپس آنها با اورژانس اجتماعی ۱۲۳ نیز آشنا می‌شوند.

اما اتفاق عجیب آنجا بود که در این آموزش‌ها انیمیشنی هندی (با موضوع تعرض به دختر نوجوان هندی و آموزش به او و دیگر نوجوانان توسط اورژانس اجتماعی جهت جلوگیری از تکرار دوباره این تعرض‌ها) نمایش داده شد. نوجوانان مخاطب فیلم که بسیاری از آنها تاکنون با این پدیده‌ها برخورد نکرده‌اند؛ دچار آسیب‌های حاصل از این نوع آموزش می‌شوند و روح و روان آنها در هاله‌ای از وحشت فرو رفته و بقدری حساس می‌شوند که به تمام اطرافیان از جمله دایی و عمو و... بدگمان شده و در ارتباطات خانوادگی دچار مشکلات عدیده شده‌اند. برخی نیز به مشکلات عمیق‌تری مبتلا و گوشه‌گیر و در خود فرو رفته شده‌اند.

گفتنی است سیاست‌های آموزشی سند ۲۰۳۰ برای کودکان، ناهمگون با ارزش‌ها و فرهنگ ایران طراحی شده و با تعمیم مشکلات ایجاد شده به‌علت روابط غیر اخلاقی و بی‌ بندوبارانه در غرب به کشورهای مسلمان نظیر ایران، محتوای آموزشی بی‌پروا و خلاف عفتی را تجویز می‌کند که نه‌تنها مشکلات را حل نکرده بلکه با دامن زدن به آنها موجب بلوغ زودرس و افزایش انحرافات اخلاقی می‌شود.

با توجه به هشدارهای رهبر انقلاب، باز هم جای سؤال است که چرا نهادهای دولتی، فریب گروه‌های متفرقه و غربی را خورده و این گونه زمینه را برای تخریب روح و روان و تضعیف خانواده در جامعه فراهم می‌کنند؟