امیر دژاکام مدرس، کارگردان و نویسنده تئاتر درخصوص بی‌عدالتی در میان بازیگران تئاتر گفت: متاسفانه بی‌عدالتی در دستمزدهای بازیگران تئاتر به شدت غم انگیز است. برخی مواقع دخل و خرج تئاتر جور در نمی‌آید.

وی ادامه داد: این روزها دستمزدهای نجومی به بازیگران داده می‌شود. جالب آنجاست که به طور معمول باید آن بازیگر سه برابر دستمزدش بفروشد اما به هیچ وجه این اتفاق نمی‌افتد. در کنار این نباید هزینه‌های دیگر بازیگران کل پروژه را فراموش کرد.

بازیگر فیلم آزاد به قید شرط نقش تهیه کننده را کلیدی خواند و اضافه کرد: لذا تهیه کننده خصوصی وقتی این میزان دستمزد را به یک هنرپیشه پرداخت می کند به دلیل محبتش به وی یا وابطه اش با وی نیست بلکه به این خاطر است که مردم بابت حضور آن هنرپیشه به گیشه پرداخت می کنند.

وی ادامه داد: وقتی از زاویه دیگری به موضوع بنگریم یعنی به این بازیگر ۵۰ میلیون پرداخت شود تهیه کننده که در بخش خصوصی در حال فعالیت است معتقد است این گیشه با حضور این بازیگر ۵۰ میلیون تومان فروش نمی کند. این بازاری است که من آن را تبیین می کنم و نمی گویم این درست یا نادرست است اما بخش زیادی از آن اینگونه است.

این بازیگر به قوانین حاکم بر عرصه تئاتر و چارچوب های آن اشاره و اظهار کرد: در همه دنیا قوانین تئاتر تجاری، تئاتر ملی، تئاتر دانشجویی، تئاتر دانش آموزی با هم تفاوت دارند حتی جغرافیا و سالن های اجرا نیز متفاوت از یکدیگر است مثلا ما نمی دانیم سالن اصلی تئاتر شهر و تالار وحدت مختص تئاتر ملی یا تئاتر تجاری ماست؟! تماشاگر هم مطلع نیست.در این صورت است که حتی بازار کار هم دچار آشفتگی می شود.

دژاکام برای اصلاح دسته بندی در تئاتر توضیح داد: به عقیده من باید آثار را دسته بندی کرد و تابلو داشته باشند. همان گونه که کالاهایمان را براساس برچسب های آنها خریداری می کنیم تئاترهای ما هم باید دارای برچسب باشند. در نتیجه نبود چنین برچسبی است که هنرپیشه سینما در تئاتر دانشجویی بازی می کند و علتش را نمی دانیم! در تئاتر آوانگارد یک هنرپیشه حرفه ای حضور دارد و دلیلش را نمی دانیم! در چنین شرایطی است که قواعد به هم می ریزد. در حال حاضر در تئاتر بیشتر به گفت و گو نیاز داریم تا این موارد را تبیین کنیم و سپس به دنبال وضع قوانین جدید باشیم.

وی در ادامه افزود: وقتی گفته ایم سالن اصلی تئاتر شهر تئاتر ملی است باید در این تئاتر درباره تئاتر ملی با حضور هنرمندان ملی کار شود اما پسر یک کارخانه دار با سه میلیارد تومان سرمایه گذاری تئاتر اصلی شهر را رزرو می کند. من این مطالب را چهار سال پیش اعلام کرده ام. اگر قرار باشد سالن های ملی ما تبدیل به تجاری شوند یک تهیه کننده شخصی بسیار راحت آن را رزرو می کند.