آذین در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سوءاستفاده از نیاز و علاقه مخاطب به آثار سینمایی مفرح و شادی بخش و امید آفرین، توسط گروهی از سینماگران سوداگر و سودجو و اشغال پرده اکران نابسامان سینما با فیلمک های بی مسمای نازل و بازاری شبه کمدی، محصول سینمای بیمار و مافیا زده کشور و نالایقی و ناکارآمدی نامدیران سینمای ایران است.

وی ادامه داد: اگر برخی از همین فیلمک های آشفته، سازندگانشان را در گیشه میلیاردر می کنند به دلیل خوب و استاندارد و با محتوا بودن آنها نیست، علت این اتفاق، نیاز مردم به شادی و نشاط  وسرگرمی سالم است و چون فیلم مناسب، حرفه ای و با محتوای کمدی در ایران تولید نمی شود، آنها به ناچار به تماشای فیلمک های سطحی که نشانی از فیلم و سینمای طنز و کمدی ندارند و سازندگانشان، مشتی ادا و اطوار و لودگی و مسخرگی را در کالاهای خود، کنار هم ردیف کرده اند، می روند!

این مدرس سینما خاطرنشان کرد: به  طور حتم اگر روزگاری، هنرمندان کاربلد و متعهد سینما به راستی فیلم های کمدی خوب بسازند، همگان خواهند دید که این خزعبلات به اصطلاح کمدی روی پرده ها، مشتری نخواهند داشت. فیلمک آشفته و بازاری «تخته گاز» که با عناصر منحط سینمای فیلمفارسی سر هم و راهی اکران شده، ازجمله فیلمک های بدون در و پیکری است که با دم دست ترین مصالح  فیلمفارسی های دیروز و امروز جمع شده است.

وی با بیان اینکه محمد آهنگرانی که فیلمسازی را از طریق همکاری با سازندگان فیلم های تجارتی و بازاری و فیلمفارسی سازان یاد گرفته است، دومین فیلم خود را با همان آموخته هایش ازفیلمک ها وفیلمفارسی ساخته و روی پرده آورده است اظهار داشت: فیلمکی که از منظر مضمون، داستان، فیلمنامه، بازی و کارگردانی، هیچ حرفی برای گفتن ندارد. «تخته گاز» در سینمای بیمار کشور مانند مشابه های خود، تخت گاز، سینما وسلیقه مخاطب را به سوی دره ابتذال و فساد مافیا ساخته در سینما می برد. حیف از بازیگرانی مانند کامبیز دیرباز، الهام حمیدی و به ویژه داریوش فرهنگ که هنر بازیگری خود در این قبیل فیلمک های نازل به حراج گذاشته اند!

این منتقد مطرح سینمای کشور در بخش دیگری از این گفتگو در رابطه با فیلم جدید رامبد جوان گفت: «قانون مورفی» ساخته جدید رامبدجوان، بازیگر و کارگردان آثار متوسط سینمایی و تلویزیونی و مجری برنامه قلقلکی و اسپانسری «خندوانه»، یک شبه کمدی سطحی از نوع خندوانه ای در قالب یک فیلمک سینمایی به اصطلاح کمدی است. «قانون مورفی» فیلمی نازل با مضمون و موضوعی پیش پاافتاده، فیلمنامه ای ضعیف، بازی های متوسط، کارگردانی دم دستی و بدون لحاظ مولفه ها و ویژگی های گونه سینما و آثار کمدی است.  

آذین تصریح کرد: این فیلم صرفاً برای اغوا وسرگرم سازی تماشاگر و فروش در گیشه، با چینش مقداری شوخی، موقعیت سازی تکراری خنده ساز، دیالوگ ها و روابط لوس و خنک، جمع وجور و روانه اکران شده است. «قانون مورفی» چیز بیشتری از انواع شبه کمدی های بی مسمای رایج و بازاری روی پرده سینماها ندارد. جوان در کارگردانی این فیلم از تجربه های بازی خود در فیلم ها و سریال ها یا آن هایی که کارگردانی کرده است، نتوانسته استفاده کند و دست کم یک کمدی آبرومند بسازد. تاثیرات ادا و اطوارهای  بی مسمای خندوانه ای کارخود را کرده و از «قانون مورفی» یک فیلم بدون قانون و قاعده کمدی نما ساخته که داستان و پرداخت و ساختار و محتوای قابلی برای بحث و نقد ندارد.

وی تأکید کرد: «قانون مورفی» نه تنهاشباهتی به کمدی های سفید و سیاه آمریکایی که رامبد شیفته آن ها و مقلد درجه هشتم و ناتوانشان در حتی کپی سازی از روی آن ها است، ندارد که با سینمای هدفمند، سرگرم کننده وکمدی های شادی آفرین معمولی هم نسبتی ندارد. «قانون مورفی» فیلمکی برای فراموش کردن است، حتی اگر شکلک بازی هاو لودگی هایش برای آن، عده ای مشتری جمع کند. جوان به جای کمدی بزن وبکوب، یک فیلمک شبه کمدی بزن در رویی ساخته است.

این منتقد در بخش دیگری از این گفتگو به نقد یکی دیگر از فیلم های جدید تازه اکران شده پرداخت و اظهار داشت: «درساژ» نخستین ساخته سینمایی پویا بادکوبه، یک درام اجتماعی است که داستان متفاوت و اخلاقگرای خود را از مسیر پردازش دراماتیک  و روانشناسانه شخصیت اصلی فیلم بازگو می  کند. بررسی ونمایش برش هایی از زندگی گلنسا، دختری سرکش و لجباز از طبقه پایین جامعه که در شرایط نابسامان اجتماعی و اقتصادی امروز، سودای بلندپروازی دارد، موضوع اصلی فیلم شخصیت محور بادکوبه است.

وی ادامه داد: گلنسابا عده ای مرفه پول زده دوست و همراه می شود و به ماجراجویی دست می زند. غارت یک فروشگاه و مجروح شدن  یک افغان و تصاویر ضبط شده آن ها با دوربین فروشگاه، حوادثی را رقم می زنند که افزون بر بازگویی ویژگی های این گروه  ماجراجو، گلنسا را با برخی واقعیت های زندگی آشنا می کند. با آنکه مضامین «درساژ» چندان تازه نیستند و درفیلم های دیگر از جمله «سیزده» ساخته هومن سیدی، روایت های مختلفی از آن ها را دیده ایم ولی فیلم بادکوبه، نگاهی متفاوت به این رویدادها دارد.

آذین افزود: «درساژ» تصویرگر بی تفاوت و سیاه نمای مشکلات و معضلات نسل جوان، خانواده ها و جامعه نیست، در این فیلم به موارد یادشده از دریچه آسیب شناسی و نقادی توجه شده و نقش های خانواده و جامعه و مسائل اجتماعی و خصوصیات فردی و شخصیتی دربروز ماجراهای زندگی گلنساها مورد توجه قرارگرفته است. مضمون خوب پرداخت شده، فیلمنامه جمع وجور، شخصیت پردازی به نسبت باورپذیر، بازی های مقبول و کارگردانی متعهدانه، از امتیازهای «درساژ» است. استفاده از فضای تیره وتاریک و شب در نمایش تلخی ها وتباهی ها، به انتقال مضامین فیلم به تماشاگر یاری رسانده و بهره گیری از اسب مورد علاقه گلنسا و از این طریق ارائه خصوصیات شخصیتی او، به باورپذیری فیلم کمک فراوان کرده است. «درساژ» شروعی خوب برای ورود یک کارگردان جوان به عرصه سینمای حرفه ای است.