زینب غفاری/ مهدی علی میرزایی فیلمنامه نویس آثاری چون گشت ارشاد و فی المدت معلوم؛ این بار توانست مخاطبان سینمایی خود را با کمدی اجتماعی غافل گیر ساخته و ایشان را با اثری متفاوت مواجه سازد؛ دارمی متفکر و کمدی ای با شعور که با عنوان پالتو شتری به بینندگان سینمایی عرضه می شود. فیلمی که مخاطبان سینمایی را با افکار التقاطی رایج در محافل شبه روشنفکری کشور آشنا ساخته و تقلید کورکورانه ایشان از فلاسفه منحط غربی و به نوعی نشخوار آرای فلسفی رایج در غرب، توسط ایشان را هویدا می سازد. البته باید توجه داشت که فیلم سینمایی پالتو شتری، به شدت از ساختاری تلویزیونی برخوردار است و نشان دهنده تاثیر پذیری کارگردان اثر از تله فیلم های مختلف می باشد. یک فیلم فانتزی که به روایت داستان دو دوست می پردازد. دو دوست که یکی از آن ها برای پیشرفت کردن کاری می کند که دوست فیلسفوف و مقلد نیچه خود را به ازدواج با دختر خاله معلوم الحال خود علاقمند ساخته و به واسطه این اقدام از مادر دختر پول زیادی دریافت کند.
مخاطبان سینمایی اگر چه با دیدن فیلم سینمایی پالتو شتری خندیدند؛ اما بیش از همه با افکار و اعتقادات فیلسوفی با نام فریدریش نیچه (Friedrich Nietzsche) آشنا گردیده و متوجه بخشی از نظریات و تفکرات انحطاطی او به عنوان یکی از تاثیر گذار ترین فلاسفه غربی در ایران و در میان طیف روشنفکر و فضای علمی کشور شدند و ...؛ همین ویژگی در کنار ارایه برخی دیگر از خُرده دغدغه های فلسفی سبب شد تا پالتو شتری از سطح آثار جلف و کمدی های سخیف تولید شده در فضای این روزهای سینمای کشور فاصله گیرد و به نمودی روشن از برای کمدی اصیل بر بستر ژانر اجتماعی مبدل گردد. |
ارسال نظر