به گزارش سینماپرس، «رضا کیانیان»، بازیگر سینما و تلویزیون کشورمان در بخشی از صحبت های خود در میزگرد ویژه نامه نوروزی روزنامه ایران با اشاره به فراوانی تولید فیلم های سطح پایینی که فروش های چند ده میلیاردی دارند، گفته است:

سانسور مانع از تولید محصولات ریشه دار فرهنگی می‌شود اما با شیوع لمپنیسم مشکلی ندارد. و سرمایه گذارها هم ترغیب به سرمایه‌گذاری در این حوزه می‌شوند. چون لمپنیسم درآمد دارد.

او در ادامه می افزاید:

همان طور که در دوره دوم ریاست جمهوری آقای خاتمی و دوره دوم آقای روحانی که میلیون ها رأی‌دهنده خاموش بیدار شدند و پای صندوق های رأی آمدند، اگر فیلم خوب هم ساخته شود تماشاگر خاموش ما بیدار می‌شود و به تماشای آن می‌نشیند.

کیانیان همچنین تصریح می کند:

ما تماشاگران خاموش بسیاری داریم و باید سرمایه گذاران فرهنگی برای این مخاطبان هم سرمایه گذاری کنند اما سرمایه گذاران و سانسور ترجیح می دهند با ایجاد فرصت برای لمپنیسمی که مبلغ بی ریشه بودن است، بی ریشه بودن را توجیه کنند.

*توجیهاتی که رضا کیانیان برای فروش میلیاردی فیلم های کمدی و اجتماعی سینمای ایران در مقابل فروش کمتر فیلم های فلسفی ارائه می کند، توجیهات قوی و دلایل محکمی نیستند.

باید پذیرفت در جامعه ای که بر تعداد قشر متوسط آن افزوده شده و مثلاً رکورد فروش و مخاطب سینمای آن در سال ۹۷ نیز شکسته شده؛ بروز رفتارهایی مثل علاقه به ژانرهای کمدی و اجتماعی افزایش می یابد.

از طرفی مسئله سینمای ایران، سانسور مورد اشاره کیانیان یا شیوع لمپنیسم در برخی از فیلم ها نیست زیرا این مقولات بصورت همیشگی در تمام کشورهای دارای صنعت سینما وجود دارد.

بلکه مسئله اصلی ما به زبان خیلی ساده، نبود یا کمبود فیلم های خوب است.

فیلم خوب به این تعبیر که به نظر می رسد اهالی سینمای ایران بایستی موضع خود را نسبت به رخدادهای روز مشخص کنند تا به مصداق «از کوزه همان برون تراود که در اوست» چیزی از درون آنها تراوش کند که لایق صفت فیلم خوب است.

روی دیگر این بیان آنست که آقای کیانیان خود بهتر از همه می داند مادام که برخی اهالی سینما در اینجا و آنجا مشغول تأکید بر حال بد، کنایه انداختن به شرعیات، شمشیر از رو بستن علیه حاکمیت سیاسی نظام، زیست گران و اشرافی و مقولاتی از این دست هستند؛ نباید و نمی توان که انتظار چندانی برای تولد فیلم های خوب داشت.

ما به آقای کیانیان یادآوری می کنیم نگاهی به سیر تطوّر شخصیت ایشان بعنوان یک سلبریتی سینمایی که زمانی می گوید احساس جوانی دارم و زمانی دیگر اظهار می کند که ۴۰ سال است یک روز خوش ندیده [۱] به تنهایی گویای آن است که چرا سینمای ایران این روزها کمتر شاهد تولد فیلم های خوب است...