بهنوش صادقی کارگردان فیلم سینمایی «خانه دیگری» که این روزها در حال اکران است به مهر درباره نحوه نمایش این اثر گفت: واقعیت این است که بخش خصوصی و سینمای مستقل دچار مشکلاتی است که دست ما به عنوان فیلمساز را می‌بندد. ما به عنوان فیلمساز کار خودمان را انجام می‌دهیم اما بخش پخش و اکران به عنوان یک عنصر مهم و تأثیرگذار برای دیده شدن یک فیلم جریانات دیگری دارد. این فیلم از جشنواره سی و پنجم فیلم فجر باقی مانده و هرچند در این مدت یکی دو بار شرایط اکرانش فراهم شد اما تهیه کننده و پخش کننده «خانه دیگری» ترجیح دادند در آن زمان‌ها فیلم را اکران نکنند و نمایش این فیلم به این برهه موکول شد. من هم می دانم که ماه رمضان به دلیل ارائه بلیت‌های نیم بها، پخش سریال‌های مناسبتی و … زمان مناسبی برای نمایش یک اثر نیست ولی همین نمایش هم جای شکر و خوشحالی دارد.

وی افزود: در حال حاضر برای من به عنوان فیلمساز، اکران فیلمم بعد از این همه مدت و در این زمان اتفاق خوشایندی نیست ولی جریانات بخش پخش آنقدر عجیب است که نمی‌شود درباره آن چندان اظهار نظر کرد ضمن اینکه بخش سینمای مستقل به قدری کم بودجه است که در همین اکران رمضانی می‌شود شاهد نابسمانی اوضاع آن بود. ما حتی بودجه‌ای برای گرفتن یک بیلبورد نداشتیم در حالی که صاحبان بسیاری از فیلم‌ها دارای روابطی هستند که به خاطر همان، شهرداری برایشان تسهیلاتی در نظر می‌گیرد در حالی که ما از آنها محروم هستیم در این شرایط اگر مردم و عوامل فیلم هم حمایت نکنند باز هم در حق چنین فیلم‌هایی کم لطفی می‌شود.

صادقی عنوان کرد: با این وجود باز هم همین اکران برای چنین فیلم‌هایی بهتر از این است که هیچوقت به نمایش درنیایند. من معتقدم همین که فیلم روی پرده می‌رود خوب است و تماشاگر واقعی سینما در هر زمان به تماشای یک فیلم می‌نشیند. در این میان موضوعات دیگری وجود دارد که حال آدم را بد می‌کند؛ من به عنوان کسی که اولین تجربه اکران فیلم را دارم با مسائل جدیدی روبرو شده‌ام و ماجراهای اکران را تجربه می‌کنم بنابراین همه اینها باعث می‌شود در فیلم بعدی قوی‌تر و با تجربه تر ظاهر شوم. من حالا متوجه شده‌ام که از همان گام‌های ابتدایی ساخت یک اثر باید دورنمای اکران را در نظر بگیریم یعنی تنها فیلمسازی مهم نیست بلکه چگونگی اکران، تبلیغات و … نیز در پروسه فیلمسازی و دیده شدن یک فیلم اهمیت دارد.

وی توضیح داد: هر چند برخی از عوامل فیلم از بستگان خانوادگی من هستند و مدت زیادی است که به صورت چراغ خاموش در سینما فعالیت می‌کنم ولی بخشی که در اکران بسیار تأثیرگذار است، بخش تهیه و پخش است.  می دانم که من جزو خوش شانس‌ها هستم و عواملم همه دست به دست هم دادند تا «خانه دیگری» ساخته شود ولی اگر قرار بود رفتاری را که در سینمای ایران مرسوم است با من داشته باشند، عملاً این فیلم ساخته نمی‌شد. برای مثال عباس اکبری تهیه کننده این اثر در مسیر ساخت «خانه دیگری» بسیار تلاش کرد ولی ماجرا این است که در سینما حرف اول را بودجه و زمان می‌زند که ما از این ۲ ویژگی چه در زمان ساخت و چه در زمان پخش برخوردار نبودیم که اتفاقاً این مسائل در سطح کیفی یک پروژه بسیار تعیین کننده هستند.

این کارگردان یادآور شد: «خانه دیگری» هم به لحاظ زمانی و هم مالی بسیار محدود بود و همین موضوعات روی کیفیت یک اثر تأثیر می‌گذارد. باید در نظر داشت فیلمی که فقط ۵ ماه برای فیلمبرداری اش صرف شده اصلاً با فیلم من قابل قیاس نیست. من نمی‌توانم یک پلاکارد دستم بگیرم و این موارد را به مردم توضیح بدهم یا برای مردم زیرنویس کنم به همین دلیل می‌توانم بگویم سینما بی رحم است و در این بی رحمی باید تا آنجا که می‌شود ایستاد و با توجه به شرایط فیلم برای همین اکران هم خداوند به من لطف داشته که باز هم جای شکرش باقی است.

این کارگران با اشاره به تبلیغات ضعیف «خانه دیگری» گفت: تبلیغات خرج دارد و یکی از مشکلاتی که ما داریم این است که ما هزینه‌ای برای بیلبورد و تبلیغات فضای مجازی نداریم اگر همکاران و دوستان فیلم حمایت نکنند اتفاق خوبی برای فیلم نمی‌افتد. ما می‌دانیم که در حال حاضر تبلیغات یکی از ارکان مهم هر محصولی است که ما حتی از این موضوع هم محروم هستیم. در کنار آقای اکبری تهیه کننده فیلم خودم یک تنه فیلم را ساختم و لحظه به لحظه با آن بودم تا به فیلم اجحاف نشود به همین دلیل بضاعت من همین‌قدر بود.

وی در پایان مطرح کرد: از همکاران و دوستانم می‌خواهم که از «خانه دیگری» حمایت کنند و فیلم‌ها را با هم قضاوت و مقایسه نکنند بلکه فیلم‌ها را با شرایط خود بسنجند و مقایسه کنند چرا که هر فیلمی شرایط خود را دارد. من می دانم در کنار فیلم من آثاری در حال اکران هستند که بودجه تمام مراحل «خانه دیگری» حتی خرج ۵ روز از فیلمبرداری آنها هم نمی شده است به همین دلیل فکر می‌کنم از این ماجرا سر بلند بیرون درآمده‌ام اما آنچه که از همه می‌خواهم این است که قضاوت‌هایشان بر اساس ظرفیت همان فیلم باشد و از این فیلم که در این زمان مرده به نمایش درآمده است، حمایت کنند تا سرمایه گذارانی که به بخش فرهنگی می آیند، در سینما باقی بمانند نه اینکه از سینما فرار کنند.