به گزارش سینماپرس، چندی پیش خبر آمد که مدیردفتر موسیقی و سرود صدا و سیما تغییر کرده است. براساس حکمی که رئیس سازمان صدا و سیما آن را امضا کرده، محمدمهدی نراقیان به عنوان رئیس جدید مرکز موسیقی صدا و سیما منصوب شد. این انتصاب به معنی پایانِ مدیریت پنج ساله محمدباقر معلم در این دفتر بود. معلم از سال ۱۳۹۳ به دفتر موسیقی سازمان صدا و سیما آمد و حدود پنج سال در آنجا فعالیت کرد.

اکنون که مدیریت این مرکز تغییر کرده است، شاید پرسش اصلی اهالی هنر این باشد که تخصص محمدمهدی نراقیان چیست و تا چه حد با فضای موسیقی آشناست؟

تخصص نراقیان در حوزه مدیریت شهری است و با یک جستجو در فضای مجازی می‌توان متوجه فعالیت‌های او در این حوزه شد. چند سال پیش هم نراقیان به عنوان کارشناس حوزه شهری و معماری به برنامه تلویزیونی ثریا دعوت شده است. از نراقیان چند مقاله در همین حوزه تخصصی‌اش یعنی مدیریت شهری و معماری وجود دارد؛ یکی از این مقاله‌ها موضوعش «بررسی میزان تناسب منابع درآمدی و ماموریت های شهرداریها مورد مطالعه شهرداری تهران» است.

در کارنامه‌ی نراقیان حضورش به عنوان مشاور رئیس مرکز بسیج صداوسیما هم دیده می‌شود.

اما ارتباط نراقیان با موسیقی چیست و توانایی‌ها و تخصص‌هایش در این حوزه به چه شکلی است. جستجوهای ما در این باره به نتیجه‌ای نرسید و تقریبا هیچ فعالیتی از محمدمهدی نراقیان در حوزه موسیقی در فضای مجازی یافت نشد.

حال پرسش اصلی از مسئولان سازمان صدا و سیما این است که براساس کدام تخصص و کدام تجربه، محمدمهدی نراقیان را به عنوان مدیر مرکز موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما انتخاب کرده‌اند.

همین روزهای گذشته بود که مقام معظم رهبری نسبت به زبان معیار و البته محتوای برخی ترانه‌هایی که از شبکه‌های سیما پخش می‌شود، انتقاداتی مطرح کرد. این انتقادها نشان می‌دهد که موسیقی در سازمان صدا و سیما مشکلات زیادی دارد و تنها با حضور نیروهای متخصص می‌توان این مشکلات را رفع کرد.

حال باید از مدیران سازمان پرسید که با کدام تخصص و با کدام پشتوانه‌ی تجربی محمدمهدی نراقیان را به عنوان مسئول دفتر موسیقی و سرود صدا و سیما معرفی کرده‌اند.

در گذشته مدیرانی که سُکان هدایت این بخش را برعهده داشته‌اند، کسانی مانند علی معلم دامغانی بوده‌اند. علی معلم با فضای موسیقی کشور آشنا بود و خود سابقه همکاری با چندین آهنگساز و خواننده مطرح موسیقی ایران را داشت.

دیگر مدیرانِ دفتر موسیقی هم با فضای موسیقی آشنا بودند؛ از جمله محسن نفر که خودش آهنگساز و نوازنده‌ای چیره دست است.

اما حضور نراقیان در دفتر موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما، این ابهام را در میان اهالی هنر ایجاد می‌کند که چنین شخصی که تقریبا کم‌ترین میزان تخصص و آشنایی با فضای موسیقی را دارد چرا باید در چنین جایگاهی به کار گرفته شود.

شاید بهتر بود با درایت بیشتر، نراقیان را در جایگاهی که تخصص و تجربه‌اش را دارد به کار گرفته شود.