سریال تلویزیونی «گاندو» به کارگردانی آقای جواد افشار این شب‌ها روی آنتن شبکه سه سیما رفته و توانسته مخاطبان زیادی را با خود همراه کند. «گاندو» مجموعه‌ای در ژانر جاسوسی و امنیتی است که در آن، به اتفاق‌ها و پرونده‌های واقعی اشاره می‌شود.
آقای پیام دهکردی، از بازیگران شناخته‌شده سینما، تئاتر و تلویزیون نقش «جیسون رضائیان» جاسوس دو تابعیتی مشهور ایرانی - آمریکایی را بازی کرده است. او در ارتباط با ایفای نقش خود در این سریال به روزنامه صبح نو می‌گوید: واقعیت این است در طول سالیان درازی که بر این سرزمین گذشته، این کشور همواره از رفتار خائنانه زخم خورده است؛ چه خیانت داخلی چه خارجی. همیشه این سوال را می‌کنم: کدام شهروند دوتابعیتی ایرانی-آمریکایی است که به اتهام جاسوسی در کشور دستگیر شود و آمریکایی‌ها حاضر شوند برای آزادی‌اش یک‌میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار هزینه کنند؟
به‌نظرم همین بزرگ‌ترین سند جاسوسی جیسون رضاییان است. آیا این اتفاق برای همه بازداشتی‌های دوتابعیتی می‌افتد؟ برای کدام شهروند دوتابعیتی وزیر خارجه امریکا سخنرانی می‌کند؟
پیام دهکری بازیگر نقش جیسون رضاییان
کدام دوتابعیتی را رییس‌جمهوری آمریکا به ضیافت دعوت می‌کند؟ این‌ها ادله‌های ساده‌ای است که می‌توان بیان کرد. امثال جیسون رضاییان و خاوری‌ها، خائن‌اند که به اشکال مختلف به این سرزمین خیانت کرده‌اند. خیانت این‌ها به بهداشت، معیشت و آسایش مردم ایران بوده است. این‌ها کتمان‌کردنی نیست. فرقی ندارد، جیسون رضاییان همان‌قدر خائن است که خاوری خائن است.
شاید خاوری به‌تصور جاهلانه‌اش سهم خودش از سفره انقلاب را برده است؛ اما تأثیر ضداجتماعی کار او در کشور کتمان‌ناپذیر است و کارکردش این است که شاید عده‌ای در داخل بگویند، خاوری برده، چرا من نبرم؟ می‌خواهم بگویم کنش این‌ها چیز کمی نبوده است.
او در پاسخ به این سئوال که چرا تعداد سریال‌های اطلاعاتی - جاسوسی به تعداد کمی تولید می‌شود، می‌گوید: دلیلش ترس ماست. قدیمی‌ها بیراه نگفته‌اند که ترس برادر مرگ است. اگر قائل به این هستیم که به‌عنوان مسوول، برنامه‌ساز و هنرمند سالم و پاکدستیم، از ساخت سریال در این موضوعات نباید هراسی داشته باشیم.
این سریال‌ها باید از زوایای مختلف ساخته شود. اگر از من بپرسند چرا امروز شرایط فرهنگی ما به قهقرا رسیده، وضعیت ناهنجاری‌های اجتماعی، حجاب و… را ببینید، می‌گویم این‌ها محصول نبود راستی و صداقت در ساختار سیستم فرهنگی کشور ماست. وقتی سیستم فرهنگی پر از ترس و ریا باشد، قطعاً تأثیر منفی می‌گذارد. با این اوصاف، باید این سریال‌ها بیشتر ساخته شود. بهتر است این حرف‌ها را خودمان بگوییم، قبل از اینکه دیگران بگویند. در خانواده‌ای به اسم ایران زندگی می‌کنیم و باید بپذیریم در حوزه مدیریت فرهنگی کشور اشتباه کرده‌ایم.
وقتی این را پذیرفتیم، سپس مصادیق را مشخص و درباره‌اش فیلم و سریال بسازیم. از درک این واقعیات تلخ به دریچه‌ای پرامید خواهیم رسید. اسم این کار سیاه‌نمایی نیست؛ بلکه واقع‌نگری است. وقتی واقعیت‌ها را بگوییم، قطعاً مردم متوجه انتخاب درست خواهند شد. سال‌هاست دچار خودفریبی شده‌ایم و مدام می‌گوییم ما بهترین فرهنگ را داریم. درصورتی‌که اگر این‌طور بود، الان جیسون رضاییان و خاوری‌ها را نداشتیم.
ارسال نظر