به گزارش سینماپرس، سعید رجبی فروتن از مدیران شبکه نمایش خانگی در سازمان سینمایی به تازگی در گفت‌وگویی قابل تأمل بر وضعیت فاجعه آمیز مخاطبان مجموعه‌ها در شبکه نمایش خانگی صحه گذاشته و تأکید کرده است: «درباره سه سریالی که در حال حاضر عرضه می‌شوند، می‌توانم بگویم که حتی در خوشبینانه‌ترین حالت نیز تیراژشان به ۵۰ ‌هزار نسخه نمی‌رسد.» و در ادامه تأکید شده که سریال هیولا با ۱۲۰ هزار نسخه، پرتیراژترین سریال شبکه نمایش خانگی است.

این تعبیر اگر درباره وضعیت کنونی شبکه نمایش خانگی باشد، قابل بررسی است؛ اما نوع انعکاس این خبر به گونه‌ای بود که ظاهراً سریال هیولا پرمخاطب‌ترین سریال تاریخ شبکه نمایش خانگی است، حال آنکه در گذشته نه چندان دور، کف تیراژ فیلم‌ها و سریال‌ها در شبکه نمایش خانگی ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار نسخه بود و شماری از آثار با تیراژ بیش از نیم میلیون عرضه می‌شدند و بعضاً شاهد تیراژ میلیونی نیز بودیم. مهم‌ترین این آثار قهوه تلخ بود که مهران مدیری با آن پا به شبکه نمایش خانگی گذاشت و در روز اول عرضه، فروشی پانصد هزار نسخه‌ای داشت.

طرح چنین مسائلی و پوشش جهت‌دار آن چنین ابهامی را در پی دارد که آیا در بازار خراب شبکه نمایش خانگی که طیف وسیع مخاطب ایرانی عمدتاً تماشاگر سریال‌های باکیفیت روز دنیا شده و حاضر به پرداخت رقمی برای سریال‌های نه چندان باکیفیت ایرانی نیست، قرار است با بازارگرمی مشتری برای محصولات شکست خورده به دست آید؛ در این صورت، برای یک هیولای کاغذی با چنین فضاسازی‌هایی، چقدر مشتری تازه جذب خواهد شد و چند نفر از آنها نسخه قانونی این سریال را خریداری می‌کنند!؟ به نظر می‌رسد اگر این اتفاقات، یک بازی تبلیغاتی باشد، حاصل قابل توجهی در پی داشته باشد.

همزمان با افزایش هزینه تولید فیلم‌های سینمایی، به خوبی می‌توان افزایش سطح کیفی تولید را در سینمای ایران مشاهده کرد اما در بخش شبکه نمایش خانگی که از قضا منشاء اصلی افزایش کاذب هزینه تولید بوده، نه تنها شاهد افزایش کیفیت محصولات نیستیم بلکه روز به روز کیفیت آثار کاهش پیدا می‌کند و هر نام مشهوری که به صحنه می‌آید، مخاطب را بیشتر ناامید می‌کند. هیولا سریالی بود که تصور می‌شد با ترکیب پیمان قاسم‌خانی و مهران مدیری، بازگشت این دو به روزهای اوج باشد اما نتوانست شبکه نمایش خانگی را تکان دهند و با تیراژ ۱۲۰ هزار نسخه ناامیدکننده ظاهر شده است.

البته می‌توان خیلی راحت عدم موفقیت محصولات شبکه نمایش خانگی را صرفاً به گردن اینترنت انداخت؛ اما واقعیت آن است که وضعیت عرضه نسخه‌های قاچاق در فضای اینترنت ایران نسبت به سال‌های پیشین سخت‌گیرانه‌تر شده و بسیاری از وب‌سایت‌هایی که اقدام به عرضه نسخه‌های قاچاق می‌کردند، اکنون اقدام به فروش نسخه قانونی می‌کنند و با سازندگان این مجموعه‌ها همدست شده‌اند، به گونه‌ای که نسخه نمایش خانگی برخی فیلم‌های سینمایی و سریال‌ها را به سختی می‌توان قاچاقی در فضای مجازی یافت.

از این منظر چنین تصور می‌شود که باید سازندگان محصولات شبکه نمایش خانگی برای جلوگیری از افزایش ناامیدی مخاطبان، سریال‌هایی باکیفیت‌تر از آنچه اکنون عرضه می‌شود را تولید و ارائه نمایند. سازمان سینمایی نیز مکلف است نسبت به تولیداتی که در شبکه نمایش خانگی عرضه می‌شود، «نظارت کیفی» داشته باشند، چون دود چنین وضعی به چشم کل اهالی سینما می‌رود و بازار به شکلی آسیب می‌بیند که در صورت عرضه یک محصول باکیفیت نیز شاهد اقبال مورد انتظار و بازگشت سرمایه و سوددهی واقعی نخواهیم بود.

*تابناک