به گزارش سینماپرس، با نزدیک شدن به ایام جشنواره فیلم کودک و نوجوان اخبار و مسائل قدیم و جدید این حوزه هر روز بیشتر می‌شود. از مصاحبه با کارگردانان و نویسندگان این حوزه تا موضوعات دولتی مرتبط با آن. یکی از موضوعات مهم این حوزه گروه سینمایی کودک و نوجوان است که روزگاری در دهه ۶۰ برای خودش رونقی داشته است و فیلم‌های بسیاری در حوزه کودک و نوجوان در آن اکران شده است. فیلم‌های خاطره‌انگیزی چون «گلنار»، «پاتال و آرزوهای کوچک»، «مدرسه پیرمردها»، «یکی بود یکی نبود»، «مدرسه موش‌ها» و چندین فیلم دیگر.

این گروه سینمایی البته بعدها به دلایلی که در گزارش دیگری به طور مبسوط به آن خواهیم پرداخت کم‌کارتر شد تا جایی که بارها از تاسیس جدی و دوباره آن سخن رفته است و مصاحبه‌های متعددی با مسئولین وقت سینمایی خود شده که همگان عزم راسخ برای ایجاد این دفتر داشته‌اند اما هیچ‌ وقت تشکیل نشد. اما در سال پیش خبری مبنی بر ایجاد شورای مرکزی توسعه سینمای کودک و نوجوان در رسانه‌ها منتشر شد که سخنگوی آن سید جواد هاشمی از گردهمایی اعضای ثابت و علی البدل آن در خانه سینما خبر داد.  نادره ترکمانی، وحید نیکخواه آزاد، پوران درخشنده، سیدجواد هاشمی، بیژن بیرنگ، حسن آقاکریمی، داریوش بابائیان با کسب بیشترین آرا به عنوان اعضای اصلی شورای مرکزی انتخاب و وحید گلستان و نادر یغمائیان نیز به عنوان اعضای علی‌البدل آن انتخاب شده بودند و همچنین امیر مشهدی عباس و علی نوری اسکوئی به عنوان بازرس اصلی و علی البدل مرکز توسعه برگزیده شدند.

دیروز نیز در خبری دیگر هاشمی درباره فعالیت‌های این شورا خبر داده که مشغول برگزاری جلساتی درباره توسعه کیفی سینمای کودک و نوجوان هستیم. او گفته این شورا در جلسات خود به دنبال چشم‌انداز آینده سینمای کودک است تا بتوانیم بر مبنای این چشم‌انداز روی تولید و اکران عادلانه فیلم برای کودکان و نوجوانان و در حقیقت رسیدن به کیفیت در این سینما متمرکز شویم. همچنین می‌خواهیم در راستای اقبال تماشاگران و تولید فیلم‌هایی که می‌تواند در جذب مخاطبان امروز سینما موفق باشند، تلاش کنیم.

به نظر می‌رسد که شورای مذکور بیشتر قامت یک گروه اندیشه ورز و تصمیم ساز برای خانه سینما فعالیت می‌کند و جدای از فعالت‌های این شورا که قطعا مفید و ضروری است باید گروه سینمای کودک با هدف جدی‌تر برنامه ریزی، تولید و اکران فیلم‌های مناسب برای کودک و نوجوان وارد عمل شود. این گروه زمانی متولی خوبی برای رونق بخشی به سینمای کودک خواهد بود که میزان فیلم‌های اکرانی کودک و نوجوان با توجه به تعداد زیاد کودکان و نوجوانان کشور بیشتر از انگشتان یک دست باشد.  

اگر یک مقایسه میان سینمای هنر و تجربه داشته باشیم متوجه خواهیم شد که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی توانسته در این سال‌ها با حمایت و برنامه ریزی درست خود فیلم های بسیار زیادی را در این حوزه اکران و توزیع کند که دقیقا مانند بازی دوسر برد برای فیلمساز و مدیر فرهنگی بوده است. این اتفاق اما در حوزه سینمای کودک نیافتاده است. خصوصا سینمای کودک بدلیل اهمیت خاصی که به خاطر مخاطبین خود دارد باید به عنوان یک مقوله جدی و راهبردی در نظر گرفته شود. کودک امروز پدر و مادر فردا است.  

مدیران جشنواره فیلم کودک و نوجوان باید عزم جدی برای فراهم کردن مقدمات تولید و اکران فیلم‌ کودک داشته باشند

وجود جشنواره فیلم کودک و نوجوان با همه اهمیت و ضرورتی که دارد تنها یک میزبانی و در بهترین حالت یک طراز دهی به فیلم‌های جشنواره است ولی امیدواریم که مدیران جشنواره نیز عزم جدی برای فراهم کردن مقدمات تولید و اکران فیلم‌های کودک و نوجوان داشته باشند.  حوزه‌های دیگر سینمای کودک و نوجوان مانند سالن‌های مخصوص سینمای کودک نیز غیر از یک سالن رسمی واقعی برای کودکان در سینما اطلس مشهد یک سالن دیگر در شیراز دارد. سینمایی مخصوص کودکان و نوجوانان که در آن با رعایت اصول ایمنی کودکان بتوانند فیلم‌ها و انیمیشن‌های سینمایی خود را تماشا کنند. در سینما کودک اطلس اتفاق خوب دیگری که در حال رخ دادن است، بیشتر شدن فضا برای بچه‌ها و همینطور حضور دلخواهی والدین همراه کودکان می‌باشد.

در حالت دیگر والدین مشغول تماشای فیلم مورد نظر خود که مناسب کودکان نیست، هستند و بچه‌ها در سالنی زیبا و با صندلی‌های راحت و ایمن فیلم کودکانه خود را تماشا می‌کنند. اما این رویکرد مهم و جذاب فقط در یکی دو شهر کشور رخ داده و جالب اینکه عموم پردیس‌ها و سینماهای بزرگ تهران فاقد این سالن‌ها هستند. البته بدون گوشه زدن باید اعتراف کرد که زمانی که عموم فیلم‌های ما در حوزه اجتماعی و تلخ هستند و فیلم‌های کودکان و نوجوانان در سال شاید به پنج‌تا هم نمی‌رسد چه توقعی می‌توان برای سرمایه‌گذار  داشت که سینمایی که برای فروش و سودآوری تاسیس شده است بتواند در نبود فیلم‌های کودک، بچه‌ها را به سینما آورد و سود ساخت بخش ویژه‌ای که برای کودکان در نظر گرفته است را تامین کند؟

یا می‌توان از ایده جذاب زنگ سینما در مدارس خبر داد که می‌تواند بچه‌ها را برای تماشای فیلم‌های مناسب خودشان در مدارس آماده کند. تصور کنیم که بچه‌ها بعد از کلاس‌های ریاضی و علوم و دینی به زنگ سینما می‌روند و به تماشای فیلم‌های جذاب خودشان بنشینند. فیلم‌هایی که با همکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش و پرورش تولید شده است و حالا برای بچه‌ها در مدارس یا در سینماهای مخصوص کودک اکران می‌شود و حتی توسط بچه‌ها نقد و بررسی می‌شود. همینطور شهربازی‌هایی که به جای سینمای ۳ بعدی و ۴ بعدی دارد یک سالن مخصوص و دلپذیر برای بچه‌ها است که در کنار بازی بتوانند انیمیشن‌های تولیدی و خارجی و فیلم‌های سینمای کودک و نوجوان را تماشا کنند.  

اینگونه نه تنها کودکان فقط تماشاچی نیستند بلکه در سینمای کودک و نوجوان می‌توانند جریان سازی کنند.  

*تسنیم