به گزارش سینماپرس، اقدام مراجع نظارتی در برخورد قانون ­مند و درخواست اعمال ضوابط و مقررات در صدور مجوز اکران برای مجموع تولیدات سینمایی کشور سبب شد تا کانال وایپ به سراغ خسرو معتضد رفته و این اقدام قانونی را از منظر این محقق و کارشناس ارشد تاریخ معاصر جویا شود. ایشان در این زمینه بیان داشت: در باب فیلم سازی در حوزه تاریخی و به صورت کلی در فرایند تولید یک فیلم، حضور مشاور، روانشناس، جرم شناس ضروری است زیرا هنرمندان اطلاعات کمی دارند. در اسناد تاریخی سوژه های بسیاری برای فیلم سازی وجود دارد که برای مردم جذاب است. در صورتی که متاسفانه امروزه فیلم هایی در مملکت تولید می شود که حالت آبگوشتی دارند و به این دلیل مردم به سینماها نمی ­روند.

خسرو معتضد با اشاره به محتوای به شدت مخرب برخی تولیدات معلوم الحال در سینمای ایران افزود: باید سینماگران احساس مسئولیت داشته باشند و در فیلم ساختن نباید فقط گیشه مطرح باشد و علت اینکه فیلم های تاریخی خوبی ساخته نمی شود به این دلیل است که عجله ای و برای گیشه تولید می شود. همچنین در زمینه معضلات اجتماعی فیلم هایی ساخته و نمایش داده شود که آموزنده و عبرت انگیز باشند و مسائل را خیلی با ظرافت مطرح کنند که در اصلاح جامعه مؤثر باشد. اگر فیلمی بر مبنای آسیب های موجود که اکثریت درگیر هستند و یا حتی استثناها در جامعه ساخته شود که رویکرد سیاه نمایی و تحقیر ایران و ایرانی در داخل و جوامع بین المللی را داشته باشد، مناسب نیست.

وی بیان داشت: نباید مثل فلان استاد دانشگاه بود که انگ نژاد پرستی به ایرانی ها دارد و این نظر بیهوده و نادرست است و مهملاتی است که برای خوشامد گویی می گوید. یکسری از افراد عقده ای و مریض وجود دارند و اینها می خواهند هر طور که شده به مملکت لطمه بزنند و نادانند مثلا بحث تجزیه ایران را مطرح می کنند.

این کارشناس ارشد تاریخ معاصر، سپس به تحلیل وضعیت کنونی صنعت سینمای ایران پرداخت و بیان داشت: فیلم ها باید جالب باشند که ماندگار شوند. بسیاری از فیلم هایی که در حال حاضر تولید می شود احمقانه است. در اینها زنان بسیار بی تربیت و مردها بد و خیانتکار نمایانده می شوند. در صورتی که زنان ایرانی عربده کشی ندارند و مودب و مهربان اند و عاشق بچه و همسر. باید چهره قشنگ و انسانیت زن نمایش داده شود. البته هستند ادم هایی با این مشخصات ولی اکثریت مردم ایران نجیب اند. باید خوبی های ایرانی ها مانند مهمان نوازی ها، انسانیت، مهربانی ها گفته شود و در تاریخ و به نقل از خارجی ها، اینها به صورت مستند وجود دارد. نباید تماما ایرانی ها یک مشت لات و چاقو کش و بی ادب و ... باشند. اینها زشت است و بد آموزی دارند باید فیلم ها قهرمان داشته باشند. می گویند به بهانه رئالیستی فیلم های اینگونه را می سازند اما اینها رئالیست نیستد. همه چاقو کش و الوات نیستند باید خوبی ها نشان داده شون. مگر یک سری استثناها.

خسرو معتضد در پایان ضمن اشاره به فیلم خانه پدری خاطر نشان کرد: در فیلم ها باید مصالح عمومی جامعه در نظر گرفته شود. در فیلم خانه پدری که توقیف شده، یک هیئت کارشناسی شامل روانشناس، جرم شناس، دادستان و یک قاضی فیلم را بررسی کنند. کارگردان فیلم آقای عیاری آدم خوبیست. آدمی نیست که به خاطر خوشامد خارجی ها فیلم بسازد و جایزه بگیرد؛ چون اصولا مجامع جهانی از هر فیلم ضد ایرانی خوششان می آید، مثل فیلم فروشنده که فقط ایران را بکوبد وگرنه فیلم فروشنده برای امریکاست و صحنه ها برای انگلیس بود، یا مثلا سیصد که خود تلوزیون لس انجلس آن را مسخره می کردند که کجا ایرانی ها این گونه اند! و فیلمی مثل آرگو و غیره؛ فیلم خانه پدری را ندیدم اما عیاری عقده ای نیست و بنا به تشخیص متخصصین فیلم را تعدیل می کند.