به گزارش سینماپرس، امیرحسین ترابی، کارگردان فیلم سینمایی «هزارتو»، عملکرد مدیران سینما را ناامید کننده توصیف کرد و به حوزه گفت: وقتی کارنامه چهار دهه گذشته مدیران سینما را ارزیابی می‌کنیم متوجه می‌شویم که هیچ نقطه امیدوار کننده‌ای را نمی‌توان در سیاست‌گذاریهای آنها مشاهده کرد، برای همین هم دائما در حال درجا زدن هستیم، البته در فضای موجود استثناهایی هم وجود دارد که من آن را به حساب مدیران نمی‌گذارم.

وی افزود: معدود آثار با کیفیت که در سینما تولید شده از به نظرم نشئت گرفته از توانایی‌های فردی فیلمسازانش بوده، ولی عملکرد مدیران هیچ ربطی به این موضوع ندارد. وقتی از این ضعف حرف می‌زنم همه ابعاد مدیرتی را نقد می‌کنم، چون نه در سیاست‌گذاری‌هایی که انجام می‌شود، اتفاق خوبی را شاهد نیستم، هم این‌که حمایت از سینمای متفکر به گونه‌ای نیست که بتوان به آن نمره خوبی داد.

کارگردان فیلم «هزارتو» تاکید کرد: بگذارید سخنانم را با مثالی از اکران فیلم‌های سینمای کامل کنم. در سینمای ایران عموم فیلم‌های خوب در شش ماه اول روی پرده می‌رود و عملاً در شش ماه دوم فیلم‌هایی اکران می‌شوند که توانایی دیده شدن در بهار یا تابستان را نداشته باشند. این مسئله نشان دهنده مدیریت ضعیف است که نشان می‌دهد این اجازه به عده‌ای داده شده که برای سینما تصمیم بگیرند و فیلم‌های دلخواه خود را در بهترین شرایط روی پرده ببرند!

وی اضافه کرد: بحث دیگر اکران به سینما کودک مربوط می‌شود. درباره افول این گونه سینمایی تا به حال بسیار حرف زده شده است، اما بیایید از مدیران بپرسیم چرا در سینمایی که فیلم‌های آن بسیار اندک هستند، چهار فیلم به طور همزمان در زمانی مناسب روی پرده می‌روند، آیا این فرصت‌سوزی نیست؟ آیا با چنین وضعیتی دیگر سینماگرانی اجازه پیدا می‌کند به سمت سینمای کودک، دفاع مقدس یا سینمای دینی بروند.

ترابی متذکر شد: برخی مواقع می‌شنویم که سینمای ایران در دهه شصت دوران طلایی خود را طی کرده است من به این امر باور ندارم، چون معتقدم در آن دوران نیز بی برنامگی بر سینمای ما حاکم بود و اگر فیلم خوبی هم تولید شده بر پایه استعداد سازندگانش بوده است، همانند زمان حال که اگر فیلم در خور توجه ساخته می‌شود آن را نباید به عملکرد مدیران تعمیم داد. برای اثبات این ادعا بهتر است فیلم‌های دهه ۶۰ را بار دیگر ببینم تا متوجه شویم برخی از آنها تا چه حد از استانداردهای سینمایی پایین‌تر بودند.

وی درباره سینمای دفاع مقدس هم گفت: سینمای دفاع مقدس تصویرگر رشادت‌های که برای حفظ کشور جوانان ما رقم زدند، برای همین اگر قرار است در این حوزه کار شود به نظرم آن اثر باید بهترین کیفیت را دارا باشد. من خود در این رابطه فیلمنامه‌ای دارم که امیدوارم اگر شرایط فراهم شد بتوانم آن را جلوی دوربین برم.

این سینماگر در انتها درباره گرایشات دینی در فیلم های ایرانی تصریح کرد: در جامعه که همه ارکانش به نوعی پیوند خورده با دین است نمی‌توان انتظار داشت کارهایی سینمایی با این موضوع بی‌ارتباط باشند، حتی کارهایی که در ظاهر عنوان دینی ندارند. برای مثال در «هزارتو» صحنه نماز خواندن وجود دارد، اما به‌ نحوی که در کارهای رایج این حوزه مد نظر قرار نمی‌گیرد. با این توضیح من آموزه‌های دینی در سینما را تنها به یک ژانر خاص منحصر نمی‌دانم.