به گزارش سینماپرس، ماشالله شاهمرادی‌زاده، بازیگر و کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، درباره فیلمسازی در سینمای پس از انقلاب اظهار کرد: در سینمای ایران ما اوج و فرودهای بسیاری را شاهد بوده‌ایم. برای مثال در دهه ۶۰ سینما ایران به شدت نگاهی ارزشی به موضوعات داشت، حتی در کارهایی که به سینمای بدنه توجه داشتند هم می‌شد به راحتی گرایشات دینی و انقلابی را مشاهده کرد، اما با گذشت زمان اینگونه توجهات کم رنگ شد به نحویکه، امروز دیگر چندان نمی‌توان در سینما توجهات دینی و انقلابی را مشاهده کرد.

وی افزود: وضعیت بد اکران در سینمای کنونی به اندازه‌ای وخیم  و نامطلوب شده که برخی آثار  مناسب تماشای خانواده ها نیستند، اما درباره چرایی به وجود آمدن چنین وضعیتی، من یک جمله می توانم بیان کنم آن هم اینکه مدیران مربوطه نتوانستند جریان سازی مناسبی برای تولید و اکران فیلم های سینمایی داشته باشند.

بازیگر فیلم  «دست‌های خالی» اضافه کرد: در دهه ۶۰ و ۷۰ سیستمی نظارتی بر سینما حاکم بود که اجازه تولید هر اثری را نمی داد. این مسئله به هیچ وجه ربطی به محدود کردن موضوعات نداشت، چون هم پراکندگی ژانر در سینمای دهه های پیش، بیشتر از امروز بود هم معیارهای کیفی مدنظر قرار می گرفت.

این بازیگر متذکر شد: برخی ها می گویند مخاطب دیگر پذیرای آثار دینی و انقلابی نیست، اما این گفته صحت ندارد، چون مردم دین مدار ایران اسلامی همیشه از کارهای ارزشی استقبال می کند، به شرطی که اثر مربوطه کیفیت لازم را داشته باشد.

شاهمرادی زاده درباره شرایط تولید فیلم های دینی نیز چنین گفت: چند سال است سناریویی به نام "پای پیاده" را در دست دارد فیلمنامه این کار را خود نوشته ام، اما هنوز سرمایه‌گذاری برای ساخت آن پیدا نکردم این این وضعیت در حالی است که نهادها و اداراتی هستند که کارشان حمایت از آثار دینی است، ولی متاسفانه برای فیلمی با به محوریت اربعین هیچ کجا، بودجه و سرمایه ای برای ساخت پیدا نمی شود.

وی تاکید کرد: متاسفانه شرایط به اندازه وخیم است که اگر مدیران تا چند وقت دیگر بصورت جدی پیرامون سینمای دینی و انقلابی تصمیم‌گیری نکنند این ژانر در سینمای ما به کلی فراموش خواهد شد. این اتفاق اگر رخ دهد تنها یک گونه سینمایی نابود نشده است بلکه تاریخ و افتخار این کشور به نوعی به خاطرات سپرده می شود.

این بازیگر در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: موضوع دیگری که مرا آزار می دهد شرایط کار کردن در سینما است، چون تنها عده ای خاص می توانند در سینما فیلم بازی کنند و دیگر بازیگران مجبورند برای یک پیشنهاد سال‌ها به انتظار بنشیند و این اتفاق به نظرم زود ظلم آشکاری است که انگار قرار نیست پیرامون آن فکری بشود، برای همین بسیاری از پیشکسوتان هنر این سرزمین سالهاست در آثار نمایشی دیده نمی شود.

شاهمرادی با تاکید بر اینکه حمایت از سینمای دینی و انقلابی یکی از وظایف بسیار مهم سازمانهای فرهنگی است گفت: برخی از سازمان‌های فرهنگی و هنری برای این بودجه می‌گیرند که مبلغ اندیشه‌های دینی و ارزشی باشد، اما در عمل آنها چنین کاری را انجام نمی دهد. این اتفاق به نظرم به هیچ وجه توجیه منطقی ندارد، چون اگر کم‌کاری از سوی بخش خصوصی صورت گیرد، می شود برای آن دلیل پیدا کرد، اما نهادی که با شعار حمایت از آثار ارزشی روی کار می‌آید