به گزارش سینماپرس، طی روزهای اخیر جامعه تئاتری در واکنش به آنچه عدم توجه وزارت ارشاد و دولت به وضعیت هنرمندان این عرصه خصوصا در شرایط فعلی و راکد فعالیت‌های هنری عنوان شده، دست به امضا نامه‌ای فراگیر زدند و در آن نسبت به این عدم توجه به آنان اظهار گلایه کردند. نامه‌ای که حکایت از وضعیت نه چندان مطلوب عمده هنرمندان این عرصه دارد.

فرهاد تجویدی از فعالین تئاتر کشورمان در گفتگو با آنا با ابراز تأسف نسبت به وضعیت فعلی تئاتر و معیشت هنرمندان این حوزه عنوان کرد: بچه‌های تئاتر با خجالت و از شرمندگی و ناچاری پای این نامه را امضا زده‌اند. حتی چند درصد محدودی هم که دستشان به دهنشان می‌رسد، از این همه بی‌توجهی ابراز تأسف می‌کنند.

حتما هنرمندان باید داد بزنند که به آنان هم فکر کنند؟

وی افزود: برای مسئولین فرهنگی ما جای خجالت دارد که کاری کرده‌اند که جماعت تئاتری از سر ناچاری نامه بنویسند و از آنان خواهش کنند به دادشان برسند. من نه به عنوان یک ایرانی بلکه به عنوان یک مسلمان از این بی‌توجهی باید تأسف بخورم.

چرا آقای وزیر ارشاد و مسئولین دیگر اینقدر کم‌کاری می‌کنند. آیا وظیفه آنان نیست که به این جماعت هنرمند گوشه گوشه کشور فکر کنند؟ یا امثال من باید دادم بزنیم که به من فکر کنید؟

این کارگردان تئاتر اضافه کرد: من نتوانستم این نامه را امضا کنم چون احساس کردم به خودم و همه بچه‌های تئاتر توهین می‌شود؛ نمی‌دانم چرا آقای وزیر ارشاد و مسئولین دیگر اینقدر کم‌کاری می‌کنند. آیا وظیفه آنان نیست که به این جماعت هنرمند گوشه گوشه کشور فکر کنند؟ یا امثال من باید دادم بزنیم که به من فکر کنید؟

تجویدی افزود: برایشان زشت نیست که هنرمندان تئاتر ملتمسانه بگویند که آقایان به ما کمک کنید؟ دوستان هنرمند من قطعا خجالت می‌کشند از کسی خواهش کنند و چیزی بخواهند. باورتان می‌شود من در همین تئاتر، بازیگری را دیده‌ام که کفش صحنه  را می‌پوشید و دزدکی از سالن خارج می‌شد؟ وضع معیشتی برخی همین است!

به خدا تئاتر جز هفت هنر اصلی است!

کارگردان نمایش «مردی که ماهی شد» اشاره داشت: برخی از سر بدبختی از وجود کرونا و قرنطینه شدن خوشحالند. لااقل کسی در خانه آنها را نمی‌زند چون توانایی خرید و پذیرایی از کسی را هم ندارند. به حدی فشار به برخی فعالین تئاتر آمده که مجبورند خجالت بکشند و از مسئول چیزی بخواهند. درحالیکه این وظیفه مسئول و وزارت ارشاد است که جویای حال اینها باشد.

به گفته این کارگردان تئاتر؛ بچه‌های تئاتر چوب یک عده سلبریتی را می‌خورند. اینقدر به حوزه تئاتر کم محلی و بی‌توجهی کرده‌اند که بالاخره به مرز انفجار رسیدند. از وزیری که در تمام صحبت‌هایش از همه هنرها حرف می‌زند اما کلمه تئاتر در دهانش جا ندارد، چه توقعی باید داشت. بخدا این تئاتر جز هفت هنر اصلی است!

گویا اگر کسی گلایه نکند، آنانی که تصمیم‌گیرنده هستند به فکر ما نخواهند افتاد. تازه ما بلندگویی حداقلی داریم اما آنهایی که در شهرستان‌ها زندگی می‌کنند که صدایشان هم شنیده نمی‌شود.

این مدیران هستند که باید از کم‌کاری‌شان خجالت بکشند

تجویدی با بیان اینکه نباید وضعی بجایی برسد که هنرمند نامه بنویسد و گلایه کند، تصریح کرد: یک مدیر باید بداند که ذیل مدیریتش چه خبر است که به آنان رسیدگی کند. نباید بگذارند تئاتری‌ها وضعشان به جایی برسند که دست به گلایه ببرند. نه تئاتری‌ها بلکه این مدیران هستند که باید از کمکاری‌شان خجالت بکشند.

کارگردان نمایش «من» گفت: درست است که این کمک‌ها و احوال‌پرسی‌ها درد خاصی را دوا نمی‌کند اما احترامی است که به دوستان هنرمندان می‌گذارید. گویا اگر کسی گلایه نکند، آنانی که تصمیم‌گیرنده هستند به فکر ما نخواهند افتاد. تازه ما بلندگویی حداقلی داریم اما آنهایی که در شهرستان‌ها زندگی می‌کنند که صدایشان هم شنیده نمی‌شود.