شاید پاسخ به این چنین سوالاتی در غرب بی معنی باشد. زیرا همانگونه که در بخش نخست این گزارش اشاره شد؛ مسیر سلبریتی شدن در نظام تمدنی غرب، مبتنی بر شاخصه های نظام تمدنی لیبرالیسم رقم زده می شود و اساسا چهره یا سلبریتی (Celebrity) در این جامعه به شخصی اطلاق می‌شود که بتواند مبتنی بر اصول و بنیان های نظام لیبرالیسم، در زمینه‌های هنر، جنگ، علم، ورزش، رسانه، مدل، سیاست، ادبیات، مذهبی و نظایر آن شاخص شده و به بروز قابلیت های ویژه ای بپردازد و پس از شهرت رسیدن به صورت مطلق در خدمت توسعه بنیان های این نظام قرار گیرد.

همانگونه که در بخش نخست این گزارش اشاره شد؛ شخصیت الهام بخش مِریلین مونرو یا همان بازیگر مو طلایی هالیوود نمونه ای از مسیر سلبریتی شدن در نظم نوین ایجاد شده در پس از جنگ جهانی دوم می باشد. حال آنکه باید یادمان باشد که  نظام تمدنی لیبرالیسم در همواره تاریخ نقش ویژه ای را از چهره یا سلبریتی مطالبه می نمود که در این میان حتی بسیاری از ایشان به عنوان جاسوس به خدمت گرفته می شدند.

جاسوسی سلبریتیها در جامعه غرب به نوعی همسو با منافع ملی ایشان و در قالب نظام تمدنی لیبرالیسم تعریف می گردید و از این جهت در سال ۲۰۰۸ میلادی، اداره کل آرشیو و بایگانی ایالات متحده (National Archives and Records Administration)، قریب ۷۵۰ هزار سند را در قالب ۳۵ هزار پرونده پرسنلی منتشر کرد که نشان می داد صدها نفر از چهره های مشهور و محبوب امریکایی به منظور جمع  آوری اطلاعات مورد نیاز ستاد فرماندهی مشترک امریکا با اداره خدمات استراتژیک همکاری کرده اند. این در حالی بود که اداره خدمات استراتژیک ایالات متحده (Office of Strategic Service-OSS) یک آژانس جاسوسی ویژه بود که در طول جنگ جهانی دوم ایجاد شد و پس از آن آژانس اطلاعات مرکزی یا همان سازمان جاسوسی شناخته شده ی امریکا، یعنی سی ای ای (Central Intelligence Agency - CIA)، جایگزین این اداره گردید.

البته توجه سلبریتی های غربی به منافع ملی و پیشبرد اهداف مد نظر در نظام تمدنی لیبرالیسم، هیچگاه محدود به طیف سینماگران نشده و چهره یا سلبریتی در رشته های هنری گوناگون هر زمان که لازم باشد به نهادهای رسمی خود در جهت  تأمین منافع ملی کمک می کنند. از این جهت است که به عنوان نمونه در کتاب دیپلماسی عمومی نوین؛ کارکرد قدرت نرم در روابط بین‌الملل (The New Public Diplomacy: Soft Power in international Relations)، بیان می شود: «تاُثیر موسیقی؛ مخصوصاً موسیقی «جاز» و «راک» که شکاف در نمای کمونیست را آشکار کرده و با آزادی‌های غربی ارتباط برقرار ساخت، بطور مستدلی حتی از ادبیات نیز نیرومندتر بود. موسیقی جاز و راک از طریق برنامه‌های شبانه  موسیقی ایالات متحده امریکا (Music USA)؛ که توسط ویلیس کانور (Willis Connover) از سال ۱۹۵۵ میلادی تا زمان مرگش یعنی سال ۱۹۹۶ میلادی اجرا می شد، به داخل پرده آهنین نفوذ کرد... . علاوه بر خود موسیقی، قدرت جاز به عنوان یک سفیر فرهنگی، از کشش ذاتی ایجاد شده به وسیله سفر موسیقی دانان سیاهپوست به سراسر جهان و شیپور کردن ارزش‌های امریکایی ناشی می شود. البته خود موسیقی‌دانان هم از این مهم غافل نبوده‌اند و چنین رسالت را برای خود قایل بوده‌اند.»

در چنین رقابت جدید رسانه ای بود که شبکه های اجتماعی موضوعیت پیدا نمود و اگر چه بر چنین بستر ایجاد شده ای، مسیر سلبریتی شدن به نحو ویژه ای هموار گردید؛ اما شیوه و راه و رسم سلبریتی شدن همچنان بر ساختارهای مد نظر نظام لیبرالیسم قابل پیگیری بوده و همچنان پول، ماجراجویی، شهرت، رسوایی و نهایتا پوچی را می بایست به عنوان مسیر سلبریتی شدن معرفی نمود.

در این رقابت جدید و در قالب فضای سایبر بود که روزنامه معتبر و مشهور آمریکایی نیویورک تایمز (The New York Times) با ۱۶۱ سال قدمت؛ ارزشی معادل ۹۴۶ میلیون دلار در سال ۲۰۱۲ پیدا نمود و در عین حال اینستاگرام (Instagram) دو ساله، در همان زمان یک میلیارد دلار ارزش گزاری شد! این در حالی است که نفوذ روز افزون فضای سایبر در زندگی تمام ابناء بشر به دلایلی همچون پایین بودن هزینه استفاده از آن، افزایش چشم گیر بهره وری، نداشتن حد یقف در بسیاری از سطوح اجتماعی و نامتقارن بودن در آسیب‌پذیری موجب ‌شده تا دولت های مختلف در دوران کنونی، این فضای قدرتمند را به عنوان یکی از مهترین شقوق حکومت خود مد نظر قرار دهند.

امروزه استفاده از هویت سکسی و شهوانی، در کنار انبوهی از اظهار نظرهای سریع و با ادبیاتی حسی و ... به ابزاری رایج از برای سلبریتی ها مبدل گردیده تا به این وسیله به حفظ جایگاه اجتماعی خود در رسانه های جدید مبادرت ورزند.

شاید موسم انتخابات و فصل رای گرفتن از مردم را بتوان بهترین موقعیت از برای درک این موضوع در نظر گرفت. با ارزیابی چنین موقعیت هایی است که می توان به نحوه بهره گیری صاحبان قدرت و بالاخص سرمایه داران از سلبریتی ها پی برد و متوجه خدمت ایشان گردید.

طبیعی است سلبریتی ایرانی وقتی برای زایمانش به غرب سفر می کند و تمام تلاش خود را بکار می گیرد تا فرزندش تابعیت غربی بگیرد، برای اینکه آینده فرزندش با مشکل مواجه نشود، قید حمایت از کشورش را هم بزند و بجای منافع ملی تنها به منافع شخصی و مادی خود توجه داشته باشد و ...