مونا زند حقیقی کارگردانی که بعد از ۱۲ سال با فیلم سینمایی بنفشه آفریقایی به جشنواره فجر آمده است؛ اثری که نام اصلی آن زنگباری بود و پیش از این در بخش بازار جشنواره جهانی فجر و چند اکران بین المللی حضور داشته است؛ فیلمی که با ساخته ی قبلی این کارگردان یعنی فیلم سینمایی عصرجمعه تفاوت های زیادی دارد و این در حالی است که یکی از سرمایه گزاران این فیلم یعنی سید محمود رضوی است؛ تهیه کننده نام آشنایی که تا پیش از پوشیدن کسوت مشاور فرهنگی هنری رییس مجلس یازدهم، معمولا با بودجه های دولتی فیلم می سازد و اکنون معلوم نیست با چه هدف و دیدی در این فیلم سرمایه گذاری کرده و بنابر ادعای خود در این فیلم از جیب شخصی هزینه کرده است.

فیلم سینمایی بنفشه آفریقایی درباره زنی به‌نام «شکو» با بازی فاطمه معتمدآریا است که با «رضا» به عنوان همسر دوم خود زندگی می‌کند و در این میان متوجه می‌شود که همسر اولش، یعنی «فریدون مروتی» را به خانه سالمندان برده‌اند. اینگونه است که «شکو» همسر دوم خود، یعنی «رضا» را مجاب می‌کند که همسر اولش یعنی «فریدون» را به خانه خودشان بیاورند تا از او نگهداری کند!!

اینگونه است که «شکو» زندگی غریزی و جنسی خود را با «رضا» ادامه می‌دهد و از سوی دیگر رابطه حسی خود را به ‌تدریج با شوهر سابقش یعنی «فریدون» احیا می‌کند. و تدریجاً این‌گونه برای مخاطب القا می‌شود که «شکو» هر دو شوهر را دوست دارد و هر دو را در کنار هم می‌خواهد!

از زمانی هم که «فریدون» وارد خانه آنان می‌شود، «شکوه» توجه بیشتری به او می‌کند و رابطه سرد این زوج طلاق‌گرفته پررنگ‌تر می‌شود و به شکل عاشقانه، ابهامات روابط خود را در گذشته حل‌وفصل می‌کنند و فیلم با خلق لحظات حسی تلاش می‌کند این رابطه مثلثی را به‌هم‌ریختگی برای مخاطب اقناع کند. در انتهای داستان نیز پسر «فریدون»  او را می‌برد و چندی بعد «فریدون» می‌میرد و «رضا» هم از دور شاهد مراسم دفن اوست.

اینکه آیا می‌توان این نوع از محتوای ملودرام بکار گرفته شده در فیلم سینمایی بنفشه آفریقایی  را ایرانی دانست یا خیر جای تأمل دارد و می‌توان این احتمال را بررسی کرد که ملودرام رمانتیک در ایران اساساً با سبک زندگی (life style) عجین شده است و شبه روشنفکران ایرانی، با استفاده از همین ابزار عاطفی، سعی در تغییر سبک زندگی ایرانی دارند، آن‌هم چه در حیطه قانون‌گذاری و چه القا شبهات عقلی و حسی در روابطی که باید مبتنی بر نظارت شریعت باشد. درواقع ملودرام در ایران با آبشخور قرار دادن فرهنگ غرب به‌مثابه مقصد، فکری را بن‌مایه خود قرار می‌دهد که برای تقبیح یا خدشه وارد ساختن در فرهنگ کشور مبدأ است و بی‌تعارف، سعی در توریسمی کردن بدترین مفاهیم غربی برای مردم کشورش دارد.

نسخه‌های فمینیسم رمانتیک، نسخه‌هایی هستند که به دنبال «اصلاحات نرم» در جامعه‌اند و در مقابل «برخوردهای سخت» فمینیسم اگزیستانسیالیست قرار می‌گیرند. این فیلم با نشان دادن تفاوت‌های پارادایمی این دو مکتب، در دو نوع برخورد «سخت» و «نرم» با مردان درصدد ترویج برخورد نرم زنان با مردان برای تأثیرگذاری بیشتر بر آنان است. به عبارتی فیلم، زنان را به برخورد «زنانه» با مردان دعوت می‌کند. از این جهت است که فیلم سینمایی بنفشه آفریقایی برای اینکه مسئله غیرت در حفظ حریم زناشویی را به چالش بکشد، در نیمه ابتدایی سعی دارد تا خشونت «رضا» را نمایش دهد و در مقابل «شکو» را مبتنی بر آموزه های فمینیسم رمانتیک، زنی موفق به مهار او ترسیم نماید.