کارگردان فیلم های سینمایی «ساکن خانه چوبی» و «میزاک» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: خوشبختانه من شانس این را داشتم که در ۲ فیلم «بلندی های صفر» و «عاشق فقیر» در خدمت استاد پورحسینی باشم.

وی ادامه داد: اولین همکاری من با ایشان سال ۱۳۷۲ در فیلم «بلندی های صفر» شکل گرفت که زنده یاد پورحسینی در این فیلم نقش «ونگوگ» را بازی می کردند. داستان فیلم در مورد یک نقاش جوان بود که زندگی این جوان به ونسان ون گوگ شبیه بود و گاه گاهی مورد سر زنش او واقع می شد.

لیالستانی در همین راستا افزود: زنده یاد پورحسینی عادت داشتند برای ایفای هر نقشی مطالعات جدی انجام دهند و به همین دلیل قبل از بازی در این فیلم ضمن مطالعه کامل فیلمنامه چند کتاب راجع به زندگی ون گوگ را نیز مطالعه کرده بودند.

این سینماگر ادامه داد: واقعاً من خاطرات دلنشین و ناب زیادی از ایشان دارم. زنده یاد پورحسینی یکی از هنرمندان فوق العاده منضبط، آن تایم و فعالی بودند که پیش از همه سر صحنه حاضر می شدند و با جان و دل کارشان را انجام می دادند.

وی یادآور شد: زمانی که بنده در سال ۱۳۷۴ می خواستم فیلم «عاشق فقیر» را بسازم همسر زنده یاد پورحسینی به بیماری سرطان مبتلا و در بیمارستان بستری شده بودند. فیلمبرداری ما در تالش انجام می شد و زنده یاد پورحسینی قبل از فیلمبرداری به ما تذکر داده بودند که اگر اتفاقی برای همسرم رخ بدهد من مجبور هستم به تهران بازگردم و در طول زمان فیلمبرداری هم همه حواس شان به تهران بود که متأسفانه پس از گذشت یک هفته از فیلمبرداری همسرشان فوت شدند و ما کار را تعطیل کردیم و با ایشان به تهران برگشتیم.

این فیلمساز ادامه داد: نکته قابل تأمل اینجا بود که تعهد کاری آقای پورحسینی و انضباط مثال زدنی ایشان مانع از ادامه تولید فیلم نشد و ایشان علیرغم تمامی تألمات روحی شدیدی که داشتند بعد از برگزاری مراسم به تالش آمدند تا ما کار را به ثمر برسانیم.

لیالستانی در پایان این گفتگو افزود: زنده یاد پورحسیتی خیلی با شخصیت و با پرستیژ بود. ذهنیت تئاتری داشت و همیشه به صحنه و عوامل پشت صحنه احترام ویژه ای می گذاشت و هیچ گاه خود را درگیر ظواهر دنیای شهرت طلبی و... نکرد.