به گزارش سینماپرس، شهرام گیل‌آبادی» مدیرعامل خانه تئاتر در گفتگو با ایلنا، با اشاره به وضعیت بحرانی تئاتر در ایام کرونا و شدت گرفتن روز به روز مشکلات برای خانواده تئاتر تصریح کرد: وضعیت تئاتر بحرانی است و این شرایط اورژانسی چند سو دارد. یکی از زاویه‌هایش خود تئاتر و اجرای آن است، زاویه دیگر، هنرمندان تئاتر هستند و زاویه سوم در حوزه سیاست‌گذاری و هدف‌گذاری تئاتر تعریف می‌شود.
او با مروری بر این سه زاویه، تشریح کرد: وقتی مساله را از زاویه مدیریتی بررسی می‌کنیم، می‌بینیم که هیچ چشم‌انداز روشنی پیش‌رویمان نیست؛ چراکه بودن چشم‌انداز روشن و رفتن به سمت امید، باید همراه با برنامه‌ریزی باشد. اگر برنامه روشن و مشخصی وجود نداشته باشد، طبیعتا نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم در آتیه هم اتفاق ویژه‌ای بیفتد.
گیل‌آبادی با اشاره به بلاتکلیفی اجرای تئاتر، خاطرنشان کرد: هنرمندان تئاتر از گذشته چه در زمینه مالی و چه برنامه‌ریزی، پیشه نحیفی داشته‌اند و الان هم که به بحران کرونا برخورده‌اند و یک پاندمی را تجربه می‌کنند، این ضعف خودش را بیشتر نشان می‌دهد. کاستی‌ها و مشکلات بسیار پیچیده و معیشت هنرمندان تئاتر کاملا دچار بحران شده است و به طبع آن خانواده‌هایشان هم در عذابند و از این بحران بی‌بهره نیستند. وسط این بحران با فقر و نداری و مشکلات پیچیده‌ای از این دست همراه با بیکاری، دست و پنجه نرم می‌کنند.
مدیرعامل خانه تئاتر با اشاره به وجه سومی که می‌توانست خودش را با محیط جدید سازگار کند، آن را وجه برنامه‌ریزی، هدف‌گذاری و سیاست‌گذاری تئاتر خواند و گفت: متاسفانه آن وجه هم نتوانست خودش را با فضای جدید هماهنگ کند و به نظرم کاملا پسین و عقب افتاده است. برای همین با توجه به این وجوه سه‌گانه، هیچ چشم‌انداز روشن و امید مشخص و برنامه‌ریزی شده‌ای برای آینده تئاتر کرونازده‌مان نداریم.
گیل‌آبادی با اشاره به بیکاری هنرمندان تئاتر در این حدود یک سال و معیشت نابه‌سامان آنها، خاطرنشان کرد: چون اساسا به فضای مدنی و حقوق مادی و انسانی هنرمندان در این سال‌ها رسیدگی نشده، نه بیمه روشنی دارند نه حقوق ایام بیکاری دارند و نه چیز دیگری که با آن روزهای بیکاری را دوام بیاورند. اگر هم بخواهیم این یک و نیم میلیون تومانی را که برای ده ماه بیکاری به هنرمندان عضو صندوق اعتباری هنر پرداخت می‌شود معادل حقوق ایام بیکاری تلقی کنیم، کاملا شرم‌آور است.
او یادآور شد: کارگران شریفی که در کارگاه‌های مختلف زحمت می‌کشند چشم‌انداز حداقلی‌شان برای زندگی، سر کردن با حقوق ایام بیکاری است اما برای هنرمندان حتی همین حقوق حداقلی هم وجود ندارد. پس در مجموع اگر این مثلث را بررسی کنیم، می‌بینیم که در وسط این گرداب بی‌برنامگی که هنرمندان تئاتر گرفتارش شده‌اند هیچ امید روشنی برای کمک نیست و لحظه به لحظه متاسفانه فقر بیشتر و روزافزون است که بر خانواده هنرمندان مستولی می‌شود. در این حدود یک سالی که از شیوع کرونا و بیکاری هنرمندان تئاتر گذشته، باور کنید روزی نیست که از گروه‌های جوان، دانشجویی، هنرمندان پیشکسوت و شهیر مراجعه‌ای به خانه تئاتر نداشته باشیم که تقاضای کمک برای رفع گرفتاری‌هایشان دارند.
مدیرعامل خانه تئاتر تصریح کرد: دولت باید در نظر داشته باشد اگر هنرمندان، نخبگان و فرهیختگان جامعه‌اش ذلیل شوند، ملاک و معیار آن جامعه نسبت به فردای خود و فضای فرهیختگی و توسعه حتما مخدوش می‌شود و این مساله به همه لطمه خواهد زد.
گیل‌آبادی با اشاره به اینکه «فعلا هیچ خلاقیتی در عرصه سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و مدیریت بالادستی برای سامان دادن به وضعیت هنرمندان تئاتر به چشم نمی‌خورد» تاکید کرد: اگر هم کورسویی در مدیریت می‌بینیم که حرکت‌های محدود و اندکی صورت می‌گیرد در حد وسع اداره‌کل هنرهای نمایشی است در صورتی که در چنین بحران بزرگی، تنها نباید به وسع این اداره‌کل بسنده کرد بلکه کل سیستم بودجه‌ریزی کشور است که باید به کمک بیاید.
او با بیان اینکه بارها از سوی هنرمندان با این سوال مواجه شده که «الان که اجرای تئاتر نداریم، بودجه تئاتر کجا خرج می‌شود؟» گفت: اینها پرسش‌هایی است که باید پاسخ داده شود، این یک مطالبه جدی است. چندین بار و در جلسات متعدد گفتیم که وقتی دولت معتقد است برای سلامت اجتماعی جامعه باید پروتکل‌های بهداشتی رعایت شود، از آن سمت باید پروتکلی حمایتی هم برای جامعه‌ای مانند هنرمندان تئاتر داشته باشد؛ جامعه نه چندان کوچکی که متاسفانه صدای‌شان به هیچ‌جا نمی‌رسد.
گیل‌آبادی همچنین با اشاره به برگزاری جشنواره‌های تئاتری در ایام کرونا هم گفت: دبیر محترم جشنواره تئاتر فجر اعلام کرد که وجوه مادی جشنواره صرف حمایت از گروه‌هایی می‌شود که در اجرا شکست‌خورده‌اند یا مشکلی داشته‌اند. این گام مثبتی است که دبیر محترم جشنواره در حد خود برداشته است. اما در نظر داشته باشید که از ابتدای اسفند سال ۹۸ تا ابتدای تیر ماه ۹۹ فقط در تئاتر ۲۴ هزار هنرمند و اسلاف اطراف این هنر بیکار شده‌اند. البته آمار رسمی که مدیرکل محترم هنرهای نمایشی ارائه کرد، عدد ۱۱ هزار نفر بود، چون ایشان فقط اجراها را دیده بود و ضرر مشاغل پیرامونی این هنر را که از طریق اجرای تئاتر درآمد داشتند، حساب نکردند. متاسفانه بیش از ۱۰۰ عنوان شغلی و حدود ۲۴ هزار نفر بیکار شده‌اند. در نظر داشته باشید که این ارقام تنها تا ابتدای تیر ماه است و پس از آن اصلا آماری نداریم و موضوع کاملا رها شده است.
او تصریح کرد: متاسفانه باید بگویم اگر قرار باشد به همین وضعیت ادامه دهیم، حتما کشور از آسیب‌های بعدی ظلم بزرگی که نسبت به نخبگان و هنرمندان روا شده، در امان نخواهد بود.
مدیرعامل خانه تئاتر همچنین در پاسخ به سوالی درباره رایزنی این صنف با مجلس برای بودجه سال آتی تئاتر، گفت: خانه تئاتر قصدش بر این است که یک نشست اعتراضی در این زمینه داشته باشد و بتواند این نشست را با نمایندگان مجلس، مقابل مجلس یا درون مجلس همگام کند. پیش از این مطالبات صنفی‌مان را با دولت در میان گذاشته‌ایم و امیدواریم بتوانیم با مجلس هم این مطالبه‌ها را در میان بگذاریم. الان وقتش است مجلس برای نجات از بحرانی که برای هنرمندان و برای تئاتر کشور اتفاق افتاده کمک کند.
گیل‌آبادی در پایان تصریح کرد: اگر این حداقل خواسته‌ها در نظر گرفته نشود، به یقین بدانید و مطمئن باشید که توسعه فکری و فرهنگ کشور لطمه می‌بیند. لطمه‌ای که جبران‌ناپذیر بوده یا به شدت سخت خواهد بود.
ارسال نظر