به گزارش سینماپرس اهم اظهارات شرکت کنندگان در میز رسانه صد و یکمین قسمت برنامه سینمایی «هفت» در ذیل این مطلب گردآوری شده است.

منتظری در ابتدای این برنامه در پاسخ به سوأل پژمان کریمی مبنی بر ارزیابی کیفی و اجرایی این رویداد سینمایی گفت: متأسفانه اوضاع سینما و جشنواره اصلا خوب نیست؛ در این چند روزی که از جشنواره گذشته ماحصل فیلم های به نمایش درآمده اغلب سرشار از مضامین تکراری و شبیه به هم و فضای به شدت یأس برانگیز و سیاه و تلخ است. ما کمتر شاهد حضور فیلم های امیدبخش در این رویداد بودیم.

وی افزود: مهمتر از همه اینکه فضای فیلم ها به سمت تله فیلم رفته و دیگر سینما نمی بینیم. بنده وقتی نقدهای منتقدان و یادداشت های اهالی رسانه را دنبال می کنم به پرسش های جالبی از مدیران سینمایی و دست اندرکاران جشنواره بر می خورم که اگر این فیلم ها گلچین شده سینما هستند اوضاع سینما در سال ۱۴۰۰ از نظر اکران چطور خواهد بود؟ بی تردید اوضاع اکران بد خواهد بود چرا که این فیلم ها نمی تواند مخاطب را جذب کند.

منتظری با بیان اینکه اگر ان شاالله روند کاهشی کرونا ادامه داشته باشد و سالن ها به تعطیلی مجدد کشیده نشوند و شاهد اکران باشیم فکر نمی کنم سینما بتواند با این آثار روی پای خود بایستد تصریح کرد: ما که حرفه مان این است و شوق و ذوق داشتیم که در جشنواره فجر آثار یک سال سینما را تماشا کنیم از تماشای آن ها مأیوس و دلزده شده ایم وای به حال مردمی که دیگر اصلا حوصله تماشای چنین آثاری را ندارند.

وی تأکید کرد: البته تعدادی فیلم بیرون ماندند و جزو این ۱۶ فیلم نیستند که برخی از آن ها اکران خصوصی داشتند و نکته قابل تأمل اینجا است که برخی منتقدان و اصحاب رسانه که فیلم ها را دیده اند معتقدند آثار بیرون مانده از جشنواره بسیار بهتر از این ۱۶ فیلم هستند! واقعا معلوم نیست چه مناسباتی بوده که آن ها پشت در مانده اند!‌ این بدعت گذاری هم عجیب است؛ ما در هیچ کجای دنیا شاهد این اتفاق نیستیم که جشنواره ای ۵۷ فیلم داشته باشد اما فقط ۱۶ فیلم را نمایش بدهد. بنده به ضرس قاطع عرض می کنم با توجه به حضورم در جشنواره های جهانی هرگز چنین اتفاقی در هیچ کجای دنیا سابقه نداشته است.

حجت الاسلامی نیز در این باره گفت: ما در جشنواره فجر دچار سردرگمی هستیم. ۱۶ فیلم در جشنواره حضور دارند که که در یکی از رشته ها کاندید شده اند مثلا فیلم ضعیفی ممکن است به دلیل فیلمبرداری یا به خاطر بازیگرش کاندید شده باشد. ما کاندیدای بهترین و امیدبخش ترین ها را نداریم که بگوییم ۱۶ فیلم با این کیفیت آمدند و ممکن است ناامید کننده ترین باشند اما حضور داشته باشند. مسأله اینجا است که فیلم ها تلخ شدند. پارسال کلید واژه فیلم ها خیانت و فساد بود امسال ناامیدی و عصبیت حاکم است. فیلم ها ناامید و تلخ هستند مثل «بی همه چیز» و «شیشلیک»!

منتظری سپس با اشاره به بی توجهی مدیران جشنواره به سینمای مستند و کوتاه گفت: این اتفاق نشان می دهد مدیران سینمایی ما اغلب شعار می دهند: شعار حمایت از فیلمسازان جوان یا مستندسازان؛ مدیران دو روز منتهی به اختتامیه را اختصاص به تکرار آثار منتخب دادند در صورتی که می توانستند در این سانس ها آثار مستند و کوتاه را نمایش بدهند. این ها دنبال شوآف و شعار هستند. ظاهرا مدیران خودشان را دغدغه مند نشان می دهند اما این شو و شعارها نه فقط در این بخش که در سایر بخش ها هم نمود عینی پیدا کرده است. روند اجرایی برگزاری جشنواره چالش های جدی را به وجود آورد و موجی از انتقادات سینماگران و اهالی رسانه و منتقدان را در پی داشت. چرا دبیر هر جشنواره می تواند سیاست ها را تغییر دهد؟ بخش ها را حذف و اضافه کند؟ جشنواره باید استاندارد باشد. یک پولی این وسط هدر می شود.

کریمی در بخش دیگری از این برنامه اظهار داشت: جشنواره های جهانی مبتنی بر سیاست های کشورشان هستند اما در جشنواره فجر چنین مسأله ای رخ نمی دهد!

منتظری در این باره تصریح کرد: جشنواره فجر به عنوان جشنواره ای برآمده از دل انقلاب اسلامی که نماد فرهنگی و هنری جمهوری اسلامی ایران است کجا توانسته باعث وحدت ملی شود؟ چرا در فیلم ها فقط فقر و فساد و سیاهی و قتل و تبعیض و خیانت داریم؟ چرا برخی فیلمسازان با پول های بادآورده آثاری بدون کیفیت ساختاری و محتوایی می سازند؟