به گزارش سینماپرس، امیرحسین علم الهدی عضو شورای سیاستگذاری و هیات مدیره موسسه «هنر و تجربه» با اشاره به مباحث مطرح شده درباره افزایش قیمت بلیت سینماها در سال ۱۴۰۰ به مهر گفت: متاسفانه در یک دور باطل افتاده‌ایم که نه این افزایش قیمت را می‌توان تایید کرد و نه آن را رد کرد، مانند باقی شاخصه‌های حوزه اقتصادی. می‌دانیم که در یک سال و نیم گذشته تورم به چه میزان افزایش داشته است و سینماداران هم به دلیل هزینه سینماداری اگر بخواهند همچنان با بلیت سال ۹۸، اکران ۱۴۰۰ را شروع کنند، حتماً متضرر می‌شوند.

وی ادامه داد: اما در بحث مخاطب این را باید گفت مخاطب سینما که تقریباً بیش از یک سال است سینما را از سبد هزینه خانوارش حذف کرده است، حالا که می‌خواهد به سینما برود، با بلیت ۲ برابر قیمت مواجه می‌شود. بی شک مخاطب در چنین شرایطی ترجیح می‌دهد که آن میزان هزینه‌ای که در طول سال‌های قبل برای ۵ یا ۱۰ بار سینما رفتن صرف می‌کرده، با کمتر رفتن به سینما کسر کند.

این بازی دوسر باخت است

این مدیر سینمایی با تاکید بر اینکه با توجه به شرایط فعلی همه چیز بستگی به این دارد که چه فیلم‌هایی می‌خواهد با این افزایش قیمت در سینماها اکران شود، توضیح داد: اگر قرار باشد با فیلم‌های کم مخاطب و فیلم‌هایی که عمدتاً هیچ نگاه جدی به گیشه ندارند اکران ادامه داشته باشد که این یک بازی ۲ سر باخت است چرا که هم مخاطب به سینما نمی‌آید و هم سینمادارها و فعالان فیلم‌ها هیچکدام به درآمد درستی دست پیدا نمی‌کنند.

وی بیان کرد: این را هم باید به خاطر داشته باشیم که نسبت به سال ۹۸ تقریباً ۵۰ درصد افزایش هزینه تولید فیلم داشته‌ایم، یعنی اگر در سال ۹۸ یک فیلم با قیمت ۳ میلیارد تومان ساخته می‌شد، ممکن نبود در سال ۹۹ با کمتر از ۶ میلیارد تومان فیلم ساخت.

علم الهدی در بخش دیگری از صحبت‌های خود تاکید کرد: با توجه به مواردی که گفتم نمی‌توان گفت که این تصمیم درست است یا غلط، به نظر می‌رسد فعالان حوزه نمایش چه دفاتر پخش و چه سینماداران، اگر چاره‌ای برای افزایش قیمت ندارند، بیایند و افزایش قیمت را در طول هفته به میانگین ۲۰ هزار تومان برسانند، به عنوان مثال در ایام عادی هفته دلیلی ندارد که قیمت بلیت سینما ۴۰ تومان باشد، می‌تواند قیمت بلیت ۲۰ یا ۲۵ هزار تومان باشد، ساعت‌های خاص روزهای تعطیل هم باید مد نظر گرفت، یعنی قیمت ساعت‌های اکران تا ۴ بعد از ظهر نیز همان ۲۰ هزار تومان باشد، ساعات پیک روی قیمت ۴۰ هزار تومان برسد.

سال‌ها است که می‌گویم استراتژی سینمای ایران باید به این سمت برود که هرکسی با هر میزان درآمدی که دارد بتواند به سینما بیاید، ما چاره‌ای نداریم که برویم به این سمت که سانس را به ۲ قیمت بلیت بفروشیم، یعنی یک سالن را ۳ قسمت کنیم، به عنوان مثال قسمت A را ۴۰ هزار تومان، قسمت B را ۳۰ هزار تومان و قسمت C را هم ۲۰ هزار تومان بفروشیم وی بیان کرد: سال‌ها است که می‌گویم استراتژی سینمای ایران باید به این سمت برود که هرکسی با هر میزان درآمدی که دارد بتواند به سینما بیاید، ما چاره‌ای نداریم که برویم به این سمت که سانس را به ۲ قیمت بلیت بفروشیم، یعنی یک سالن را ۳ قسمت کنیم، به عنوان مثال قسمت A را ۴۰ هزار تومان، قسمت B را ۳۰ هزار تومان و قسمت C را هم ۲۰ هزار تومان بفروشیم. قبل از انقلاب اسلامی نیز قیمت لژ سینماها با قیمت عادی فرق می‌کرد، یعنی قیمت لژ گران‌تر از قیمت صندلی‌های سینما بود، الان در همه جای دنیا قیمت صندلی متفاوت است، اگر فعالان حوزه نمایش به این سمت بروند و این ابزار و رفتار سنتی خود را فراموش کنند و به این سمت بروند که قیمت‌های متنوعی به مخاطب بدهند، می‌توانم با این شرط افزایش قیمت بلیت سینماها دفاع کنم، اما اینکه همه روزهای هفته همان ۴۰ هزار تومان باشد، نسبت به افزایش قیمت مخالف هستم.

علم الهدی گفت: مساله دیگر این است که بسیاری از سالن‌های اصلی و خوب کشور مجهز به سیستم B سینما هستند، اگر این افزایش قیمت بلیت‌های سینما به این سمت برود که سینماهای B ۴۰ هزار تومان باشد و سینماهای E سینما ۲۰ تا ۳۰ هزار تومان باشد بازهم برای مخاطب تعریف دارد، البته مشروط به اینکه واقعاً از سیستم B در سینماها استفاده شود، البته این را باید بگوییم که سینمای ایران چون عمدتاً سینمای آپارتمانی است، تشخیص این مساله در حوزه اکران سخت است، اما این را باید به خاطر داشته باشید که B سینما سیستم استاندارد جهانی است.

وی تاکید کرد: یک روش‌هایی باید به افزایش قیمت کمک کند تا مردم به صورت میانگین همان عدد ۲۰ هزار تومان را ببینند، اما مخاطبی که پنجشنبه و جمعه ساعت ۷ شب می‌خواهد به سینما برود، با همان قیمت ۴۰ هزار تومان بلیت تهیه کند، اما کسی که در طول هفته به سینما می‌رود، نباید ۴۰ هزار تومان پرداخت کند.

امید به پیک مخاطب، تنها برای یک سئانس!

عضو شورای سیاستگذاری گروه «هنر و تجربه» ادامه داد: چرخه باطل دیگر این است که همچنان منع تردد تا ساعت ۲۱ هست، یعنی آخرین سانس می‌شود حدود ساعت ۱۹، در چنین شرایط تنها یک سانس پیک مخاطب دارید که می‌توانید به امید آمدن مردم باشیم. اینها مواردی است که باید روی آن بحث کارشناسی شود، چرا که تصمیم‌های اشتباه باعث می‌شود همه چیز روی هوا برود.

وی توضیح داد: اما حالا که چاره‌ای جز افزایش قیمت نداریم، ولی سیاست باید به سمت کمیت تعداد فروش بلیت برود نه قیمت بلیت به معنای تنها، به عنوان مثال اگر من یک سینما دارم که در میانگین هر سانس ۲۰ نفر به سالن بیاید با قیمت ۴۰ هزار تومانی بلیت، می‌شود فروش حدود ۸۰۰ هزار تومان در یک روز، باید سیاست اکران به جایی برسد که به جای ۲۰ نفر ۸۰ نفر به سینما بیایند با قیمت ۲۰ هزار تومان که می‌تواند فروش بهتری داشته باشد، پس من به عنوان یک سینمادار باید به سمت پر کردن سالن‌های سینما بروم.

این مدیر سینما توضیح داد: همچنین سالن‌هایی باید در سراسر ایران شناسایی شود که قیمت بلیت متفاوتی با سالن‌های دیگر باشد، مثلاً ما یک سالنی داریم که نسبت به سالن دیگر کیفیت پایین‌تری دارد، آن نباید همان قیمت بلیت سالن خوب رو بفروشد، یک بحث دیگر این است که ما ۲ هفته اول فیلم‌ها را با قیمت ۴۰ هزار تومان شروع کنیم، ۲ هفته دیگر را با قیمت ۳۰ هزار تومان و ۲ هفته بعدی را به قیمت ۲۰ تومان نمایش دهیم. یعنی هرچقدر که فیلم روی اکران بماند، قیمتش پایین بیاید، این مساله همه جای دنیا اجرا می‌شود و چاره‌ای نداریم که نگاه سنتی را به اقتصاد سینما تغییر دهیم تا مردم بتوانند به ما اعتماد کنند، نمی‌شود که یک فیلم الان با قیمت ۴۰ هزار تومان اکران شود و ۱۰ هفته بعد نیز با همین قیمت ۴۰ هزار تومان فروش داشته باشد، برای همین است که این ابزارهای اقتصادی که در دست سینمادار و تهیه کنندگان و دفاتر پخش است، باید به روز شود و دولت نیز پای خود را باید بکشد بیرون.

علم‌الهدی در پایان گفت: من مدافع این هستم که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نباید در حوزه قیمت گذاری بلیت سینماها ورود پیدا کند، حوزه اقتصاد به حوزه دولت ربطی ندارد، دولت می‌تواند در این زمینه نظارت داشته باشد اما ورود نداشته باشد.