به گزارش سینماپرس سیدعلیرضا سجادپور تهیه‌کننده سینما و از مدیران کل پیشین نظارت و ارزشیابی سینمای حرفه ای وزارت فرهنگ و معاون پیشین سازمان سینمایی پس از یک دوره سخت بیماری سرطان روز - یکشنبه ۱۷ بهمن- بر اثر عوارض ناشی از تومور مغزی، درگذشت. این مدیر سینمایی و سینماگر، از دو سال پیش، درگیر مبارزه با تومور مغزی بود و دو بار عمل جراحی انجام داد که درمان‌ها جواب نداد.

سجادپور متولد ۱۳۳۹ تهران، فارغ التحصیل رشته های مهندسی عمران از دانشگاه امیرکبیر و سینما با گرایش فیلمنامه نویسی از دانشگاه هنر است. وی فعالیت سینمایی را سال ۱۳۶۳ با تهیه‌کنندگی و نگارش فیلمنامه «سرباز کوچک» آغاز کرد.

از فعالیت‌های او می‌توان به مدیریت واحد سناریوی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی (۱۳۶۶ تا ۱۳۷۰)، مدیریت طرح و برنامه سیمای شاهد (۱۳۷۰ تا ۱۳۷۲)، مدیر کل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (۱۳۷۴ تا ۱۳۷۶)، معاون فرهنگی و ارتباطات سازمان میراث فرهنگی گردشگری (۱۳۸۴ تا ۱۳۸۶) تهیه‌کنندگی فیلم سینمایی و سریال‌های تلویزیونی، مدیرکلی اداره فیلم و تلویزیون سازمان فرهنگی - هنری شهرداری تهران، مدیریت فرهنگسرای هنر (ارسباران) و موسس و مدیر اجرایی هیات اسلامی هنرمندان اشاره کرد.

هنرمندان مطرحی همچون: جواد شمقدری و اکبر حر در آستانه نوروز ۱۴۰۱ در فراق این هنرمند پیشکسوت سینمای کشور با سینماپرس گفتگو کردند و از او برایمان گفتند.

*****************

جواد شمقدری رئیس پیشین سازمان سینمایی با بیان اینکه دوستی و آشنایی من با زنده یاد سجادپور به بیش از ۴۰ سال قبل باز می گردد اظهار داشت: وقتی رفاقتی ۴۰ ساله وجود داشته باشد نمی شود در یک زمان فشرده در مورد این همه سال صحبت کرد؛ آنچه من در این زمان فشرده می توانم بگویم این است که زنده یاد سجادپور فردی بود که همواره از انقلاب اسلامی و امامین انقلاب تبعیت می کرد و نسبت به آرمان های نظام و انقلاب پایبند و پایدار بود.

وی ادامه داد: هیچ گاه تحولات و وقایعی که در کشور رخ می داد باعث نشد تا وی نسبت به وفاداری اش از انقلاب دچار تردید شود. او حتی در بازه ای دچار مشکلات شدید کاری و معیشتی شد اما با این حال همواره نسبت به آرمان هایش پایبند بود و این در حالی است که بسیاری افراد در این شرایط از همه چیز شاکی می شوند و در اصل دیدگاه شان انحراف و شبهه ایجاد می شود اما وطی هیچ وقت دچار این انحرافات و لغزش ها نشد و همیشه پر انرژی و پر امید باقی ماند. در واقع بزرگترین ویژگی سجادپور این بود که با روحیه پر نشاط و امیدبخش بود.

شمقدری یادآور شد: زنده یاد سجادپور به دلیل تفکرات انقلابی خود از سوی برخی مدیران مورد بی مهری واقع می شد البته در مقاطعی فرصت کار برای وی فراهم می شد اما این مقاطع نسبت به دوران محرومیت از کارش بسیار اندک بود.

وی تأکید کرد: او علیرغم اینکه ۶ سال درگیر مبارزه با سرطان بود به دلیل روحیه پر امیدش دوام آورد و این اواخر به دلیل شدت بیماری جان به جان آفرین تسلیم کرد.

شمقدری سپس با بیان اینکه سجادپور از جمله افرادی بود که سینما را برای انقلاب می خواست تصریح کرد: او هرگز سینما را برای سینما نمی خواست. او می خواست از ابزار سینما برای تبیین انقلاب و روایتگری انقلاب استفاده کند. وی نیمی از دوران عمرش را در مسئولیت های فرهنگی کار کرد. در شوراهای فیلمنامه نویسی بود، در سینمای تجربی و سازمان سینمایی بود. او همیشه ارباب رجوع را واقعاً ارباب خودش می دانست و خادم مردم بود و همه کسانی که در حوزه اداری با ایشان بودند خاطره خوشی از ایشان داشتند.

این کارگردان سینما متذکر شد: زنده یاد سجادپور هوش بالایی داشت. او در ۱۶ سالگی وارد دانشگاه شد. وی درک بالایی از موضوعات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی داشت. در کنار ذهن هنری ذهن سیاسی دقیقی نیز داشت. از زمانی که من او را می شناسم در مسجد و بسیج محل فعال بود و جان و دلش برای اسلام و انقلاب می تپید.

شمقدری در پایان این گفتگو با یادآوری خاطره ای از وی گفت: ما در عملیات والفجر ۸ با هم بودیم و قرار بود نیمه های شب از رود اروند رد شویم و در تاریکی به اهواز برگردیم اما مسیر قرارگاه را اشتباه رفتیم، ما در مسیری رفتیم که در تیررس دشمنان بود و ماشین ما را زیر آتش گرفتند اما یادم است او همواره قهقهه می زد و این برای همه کسانی که با ما بودند جالب بود و باعث شد ترس و اضطراب همه ما با خنده های وی که با هر انفجار تکرار می شد محو شود و بالاخره هم توانستیم به سلامت به آبادان برسیم.

اکبر حر کارگردان سینما نیز در این باره به سینماپرس گفت: زنده یاد سجادپور مدیر فرهنگی بسیار قوی و تهیه کننده ای بسیار موفق و درجه یک بود. توجه به اسلام و انقلاب ویژگی اصلی کارهای وی بود.

وی ادامه داد: او در هیأت اسلامی هنرمندان هم جزو افراد صاحب فکر و اندیشه بود و در کارهای هیأت موثر؛ بی شک ما سرمایه فرهنگی بزرگی را در سینمای ارزشی از دست دادیم که جای خالی اش به آسانی پر نخواهد شد.

حر سپس با بیان خاطره ای از زنده یاد سجادپور گفت: سال ها قبل روز چهارشنبه سوری ما در دفتر ایشان بودیم که اذان مغرب را دادند و قرار شد به مسجد برویم و نماز جماعت بخوانیم؛ وسط نماز ترقه بازی برخی جوانان در خیابان شروع شد و آن ها در مسجد را مورد اصابت مواد انفجاری خود قرار دادند و بسیار ما را از نظر روحی آزار و اذیت می کردند؛ زنده یاد سجادپور با اینکه از این کار بسیار عصبی و پریشان خاطر شده بود با غیرت انقلابی خود به بیرون از مسجد رفت و با صدای بلند شروع به نصیحت جوانانی کرد که مبادرت به این کار زشت و زننده کرده بودند و آن ها را از عقوبت الهی ترساند. این کار وی باعث شد دیگر صدای انفجار پایان بگیرد و افرادی که این کار را کرده بودند نادم و پشیمان شده و به منازل خود بازگشتند.