به گزارش سینماپرس، امیر دژاکام بازیگر و کارگردان تئاتر، هم‌زمان با برپایی «هفته هنر انقلاب» درباره نقش و اهمیت تولیدات نمایشی با موضوعاتی همچون انقلاب و دفاع مقدس اظهار کرد: عدالت، مرکزی‌ترین و اصلی‌ترین خواسته ملت ایران در دوران انقلاب اسلامی ایران بود و از همان سال‌های آغازین حرکت به سمت انقلاب بنا بر این بود که انسان‌های اندیشمند و متخصص هرکدام در جایگاه خود قرار گیرند و مردم به حقوق به‌حق خود دست یابند.

وی افزود: هنر انقلاب نیز همین مسیر را دنبال کرد هرچند که در مواردی دچار حرکت به سمت شعارگویی و پروپاگاندا شدیم اما واقعیت آن است که اگر بخواهیم به‌گونه‌ای ریشه‌ای به تعریفی از هنر انقلاب دست یابیم باید بیش از هر چیز دیگری، عدالت را مبنای پرداختن به هنرهای نمایشی در حوزه انقلاب قرار دهیم که به دنبال آن، آزادی، امنیت و پیشرفت در مسیر خیر و تعالی محقق خواهد شد.

دژاکام با تأکید بر اینکه پس از انقلاب اسلامی ایران، جمعیت قابل‌توجهی از بازیگران، نویسندگان و کارگردانان کار بلد، خوش‌ذوق و مستعد به عرصه تئاتر معرفی شدند، یادآور شد: در این راستا اگر بخواهیم مروری بر ادوار برگزاری جشنواره‌های فجر داشته باشیم، درخواهیم یافت که هرچند در یکی دو سال نخست برگزاری این رویداد، تعداد آثار به تعداد انگشتان دو دست هم نمی‌رسید اما در گذر زمان، روز به روز بر کمیت و کیفیت این آثار افزود شد و خاطرم است در سالی که مشاور دبیر جشنواره تئاتر فجر بودم، تنها در یک بخش بیش از ۴۰۰ اثر از سوی ۴۰۰ گروه نمایشی به دبیرخانه واصل شده بود.

این کارگردان تئاتر تصریح کرد: یکی دیگر از نکات بسیار مهمی که باید در این مقطع زمانی مورد توجه هنرمندان قرار گیرد، لزوم نگارش و تولید آثار روایی مستند از دوران انقلاب است که از جهات و زوایای گوناگون مورد بررسی و تحلیل قرار گیرند و به ویژه برای نسلی که تصویری روشن از آن دوران ندارند، نمایشگر تفکرات، باورها، اعتقادات و غرور ملی و میهنی مبارزان باشد.

دژاکام در پایان با انتقاد از کم‌توجهی سال‌های اخیر فعالان عرصه تئاتر به‌ویژه مسئولان به آثاری که شاید فروش قابل‌توجهی نداشته باشند اما به لحاظ مضمون سراسر درس اخلاق و انسانیت هستند، اذعان کرد: ادبیات فارسی از دیرباز تاکنون سرشار از مفاهیم و مضامین ارزشمند انسانی و اخلاقی بوده و به‌زعم من در دوره کنونی و با تکیه بر مفاهیم و اهداف هنر انقلاب، حتی اگر امیدی به فروش بالای این آثار هم نباشد اما باید آنها را مورد حمایت و توجه قرار داد چراکه تئاتر نه فقط سرگرمی که هنر اندیشه است و می‌تواند در حکم غذای روح مخاطبان خود باشد.