فاطمه سادات ناظمی/ «بازیوو» عنوان اثری در تقابل مستقیم با «سبک زندگی اسلامی و ایرانی» است. فیلمی موزیکال و کمدی و به ظاهر در «ژانر کودک» که در سال ۱۳۹۷ هجری‌شمسی تولید شده و سعی دارد تا با یدک کشیدن عنوان «فانتزی» (Fantasy) القای هر مفهومی به روح و روان مخاطبان خود را موجه جلوه دهد.

فیلم سینمایی «بازیوو» با تصویرسازی از فردی به نام «ماپان» آغاز می‌شود. شخصیتی که مخترع بازی‌ها و خالق «سرزمین بازیوو» در دنیای مختص به بازی‌های کامپیوتری است و اکنون برای نجات سرزمینش از چنگال قهرمان خود ساخته این سرزمین که فردی به نام «سیلوس» می‌باشد؛ به دنبال پیدا کردن بچه‌ای از میان زمین و با مهارت بالا در بازی است. در این میان به طور اتفاقی و از روی اشتباه پسر بچه‌ای به نام «ژوبین» برای این کار انتخاب می‌شود که کوچکترین مهارتی در بازی‌های کامپیوتری ندارد و...

فیلم سینمایی «بازیوو» اگر چه اثری شکست خورده در گیشه محسوب می‌شود و با فروش ۶۰۰ میلیون تومانی خود به عنوان یک فیلم ورشکسته نتوانسته حداقل سرمایه خود را بازگرداند و ...؛ اما با این همه به سبب آنکه روایت خود را بر بستر «بازی‌های کامپیوتری» شکل می‌دهد و بر فضای مورد اقبال کودکان و نوجوانان متمرکز می‌شود، اثری است که از پتانسیل‌های لازم برای جذب این گروه سنی برخوردار بوده و می‌تواند ایشان را برای تماشای این فیلم سینمایی همراه خود سازد. همراهی ویژه‌ای که البته قرین با القای پیام‌های مخرب و مسمومی می‌باشد. پیام‌هایی ویرانساز که شاید ابتدایی‌ترین آن این باشد که فیلم سینمایی «بازیوو» به وضوح اقدام به تطهیر و موجه جلوه دادن استفاده از «بازی‌های کامپیوتری» می‌کند و مهارت‌آموزی کودکان و نوجوانان در این زمینه را به عنوان یک اولویت ویژه ترسیم و آن را برای مخاطبان خود تصویرسازی می‌نماید. این در حالی است که امروزه پلی‌استیشن و کنسول‌های بازی ویدئویی خانگی به یکی از معضلات اجتماعی در جوامع مختلف بشری مبدل شده و سرگرمی‌های کامپیوتری سبب شده تا بسیاری از کودکان طعم اعتیاد به اینترنت و بازی‌های کامپیوتری را تجربه کنند و ...

فیلم سینمایی «بازیوو» اگر چه مخاطبان خود را ترغیب می‌کند تا بیش از بیش از دنیای واقعی فاصله گرفته و به زندگی تخیلی و مجازی روی آورند و در این میان آرزوهای خود را در غالب تخیل و به صورت مجازی دنبال نمایند؛ اما این تمام پیام مخرب این اثر نبوده و «بازیوو» به نوعی سعی دارد تا فرضیه الحادی «جهان‌های موازی» (parallel universe) را به عمق جان مخاطب کودک و نوجوان خود حقنه نماید.

دسته‌بندی فیلم سینمایی «بازیوو» در زمره تولیدات «غیر بهداشتی» موضوعی است که به واسطه تغییر باورهای صحیح و القای پیام‌های مخرب فرهنگی پدید می‌آید؛ پیام‌هایی که تاثیرات مخرب آن بر «بهداشت و سلامت روح و روان» مخاطبان به شدت چشمگیر می‌باشد. البته برای چنین قضاوتی کافی است تا در فرایند مرور فیلم سینمایی «بازیوو» به این مهم توجه شود که این اثر چگونه تمام تلاش خود را به کار می‌برد تا مزایای بازی‌های کامپیوتری و آنلاین را به تصویر کشیده و جنبه‌های مثبت آن را برای سلامت روان و افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان و نوجوانان یادآور شود و به مخاطبان خود تفهیم نماید که کثرت استفاده از این بازی‌ها نه تنها چیز بدی نیست؛ بلکه آموختن مهارت انجام چند وظیفه و مدیریت اهداف چندگانه را برای این گروه سنی به همراه داشته و ایشان می‌توانند مهارت حل مسئله و همکاری در قالب یک تیم را به واسطه استفاده از این نوع بازی‌ها فرا بگیرند. در مجموع «بازیوو» به والدینی که نگران استفاده فرزندان خود از اینگونه بازی‌ها می‌باشند نیز رسما اعلام می‌دارد که تصوراتشان از دنیای «بازی‌های ویدئویی» (Video game) و «بازی کامپیوتری» (Computer game) اشتباه بوده و استفاده از این بازی‌ها به شدت مفید و سودمند می‌باشد و حتی موجب افزایش هوش و مهارت‌های ذهنی کودکان و نوجوانان می‌گردد! این در حالی است که فیلم سینمایی «بازیوو» با مختصری تعهد و هوشمندی می‌توانست در کنار ابراز این چنین ارادت غلیظ به «بازی‌های کامپیوتری» اقدام به تصویرسازی از برخی وجوه منفی آن نموده و حداقل برخی مشکلات مرتبط با سلامتی در استفاده از این بازی‌ها را بر می‌شمرد و یا آسیب‌های روحی و روانی آن را به مخاطب خود یادآور می‌شد و بیان می‌داشت که استفاده از این بازی‌ها چگونه می‌تواند روح و جان کودک و نوجوان را به نابودی بکشد و ایشان را به دروغگویی واداشته و موجب شود تا با از دست دادن تمرکز و همچنین ضعف عملکرد در محیط‌های اجتماعی، به موجوداتی خودمحور و «ایندیویژوال» (individuation) مبدل گردند. انسان‌هایی که تمایل به انزوا و کناره‌گیری از جمع داشته و با اشتباه گرفتن واقعیت و فانتزی به موجوداتی آنچنان پرخاشگر در زندگی واقعی خود مبدل می‌شوند که حتی می‌توانند به راحتی مرتکب خشونت‌های جنایی شوند و ...

در مجموع می‌توان گفت فیلم سینمایی «بازیوو» به عنوان یک «فیلم سینمایی فانتزی» تا حد زیادی می‌تواند در جذب مخاطب کودک و نوجوان موفق عمل نماید. اما این موفقیت با هدف قراردادن «سبک زندگی اسلامی ایرانی» و ترویج «فرهنگ اباحه‌گری» همراه بوده و موجب شده تا «بازیوو» بی‌اعتنا نسبت به هنجارهای ملی و مذهبی آنچنان به تصویرسازی از رقص و روابط آزاد زن و مرد و دختر و پسر و عادی‌سازی پوشش‌های سخیف و آرایش‌های مبتذل و زننده و ... روی ‌آورد و آنچنان در مسیر به تصویر کشیدن موضوع عشق و تنظیم روابط با جنس مخالف در بین کودکان غلیظ و بی‌پروا عمل ‌کند که گویی اثری تولید شده در راستای پیگیری اهداف «سند ۲۰۳۰» در ایران است و به دنبال «بلوغ زودرس کودکان» می‌باشد. فیلمی که متاسفانه در «سی و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان» مورد توجه ویژه «متولیان سینمای کودک» قرار گرفت و جوایزی از قبیل دیپلم افتخار و جایزه «مرکز توسعه سینمای کودک» و همچنین جایزه بهترین فیلمنامه سینمایی ایران و «پروانه زرین بهترین کارگردانی» در بخش سینمایی ایران را در کنار «جایزه ویژه دبیر جشنواره» از آن خود نمود و متاسفانه به اثری الگو و الهام‌بخش در عرصه سینمای کودک مبدل گردید.