حسین پورقادری/ با انتصاب «محمد خزاعی» در ابتدای مهر سال گذشته؛ بسیاری بر این باور بودند که امسال «صنعت سینمای ایران» شاهد «روز سینمای» متفاوتی خواهد بود. روز سینمایی خاص که هم برای اهالی و دست اندرکاران آن و هم برای مخاطبان «هنر-صنعت-رسانه سینما» از تازگی ویژه‌ای برخوردار باشد و در مجموع حلاوت و شیرینی حضور «دولت سیزدهم» را متجلی سازد. اما مع‌الاسف اینگونه نشد و اکنون شاهد «۲۱ شهریور» بی‌رمق و کم‌جانی هستیم که با وقایع و موضوعات بعضا ناگوار بسیاری همراه گردیده است؛ موضوعاتی که در ادامه به مرور برخی از آن می‌پردازیم:
۱/ امسال در شرایطی به موعد ۲۱ شهریورماه رسیدیم که متاسفانه سایه سنگین «عدم شفافیت» بالاخص در امور مالی بر پیکره «سازمان سینمایی» افکنده شده و مدیران این مجموعه بی‌اعتنا به گفتمان «دولت سیزدهم» یک سال است که این وظیفه قانونی خود را فراموش نموده‌اند که دقیقا میزان برخورداری این نهاد حاکمیتی از «بودجه عمومی کشور» را مشخص نمایند و تعیین کنند که این مبلغ در طی حدود یک سال حضور جناب آقای «خزاعی» و تیم مدیریتی همراه ایشان در «بنیاد سینمایی فارابی» و «مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی» و «انجمن سینمای جوان ایران» و «سینما شهر» و ... دقیقا صرف چه اموری شده است و ...؛ این در حالی است که نباید فراموش نمود «جریان معارض انقلاب اسلامی» مترصد کوچکترین فرصتی برای ایجاد شبهه مالی در «دولت سیزدهم» می‌باشند و در این میان اگرچه ارایه «گزارش عملکرد مالی» کم‌هزینه‌ترین، ساده‌ترین، مبنایی‌ترین و قابل اعتمادترین سازوکار برای جلوگیری از چنین هجمه‌ای در آینده پیش‌رو خواهد بود.
۲/ امسال در شرایطی به موعد ۲۱ شهریورماه رسیدیم که قریب به یکسال است «ریاست سازمان سینمایی» حتی یک «نشست خبری» آزاد و بدون محدودیت برگزار نکرده و هیچ‌گاه به صورت شفاف پاسخگوی عملکرد خود در مقاطع مختلف زمانی نبوده است. البته منظور از «نشست خبری» اجتماعی است که آقایان مدیر در آن «متکلم وحده» نباشند و با حضور «فیک نیوز» آرایش نشده باشد و به واسطه دعوت گسترده از طیف «خبرنگارنما» وقت جلسه به تملق‌گویی و چاپلوسی از مدیران سپری نشود و ...؛ جلسه‌ای که قطعا لازمه آن ارایه پاسخ‌های جامع و همراه با مستندات کافی به خبرنگاران باشد. اما مع الاسف مدیران «سازمان سینمایی» بی‌اعتنا به این مطالبه همچنان با نوعی فرار و گریختن از «ارایه گزارش عملکرد» سعی دارند تا به هر بهانه‌ای فقط چهره ایشان در اخبار باشد!
۳/ امسال در شرایطی به موعد ۲۱ شهریورماه رسیدیم که بسیاری امیدوار بودند تا با تشکیل مجدد «شورای عالی سینما» نخستین گام عملی «دولت سیزدهم» برای «بازسازی انقلابی» در ساختار فرهنگی و سینمایی کشور برداشته شود. اما مع‌الاسف عدم چینش مناسب و کارآمد «منابع انسانی» در «سازمان سینمایی» و ایجاد حلقه بسته سبب شد تا این امیدواری با یکسال تاخیر واجه شود و در این میان نه تنها سطح آن به واسطه عدم تشکیل در ذیل ریاست شخص اول قوه مجریه به «شورای سینما» فروکاست پیدا نماید و ...؛ بلکه «اعضای حقیقی» این شورا همچنان ناشناخته باقی مانده و هیچ کارگروه متمرکزی در «سازمان سینمایی» عهده‌دار تهیه نیازهای مصوبه‌ای و تنظیم صورت جلسه برای تشکیل فوری این شورا حتی در همین سطح نازل و محقر شده «شورای سینما» نباشد.
۴/ امسال در شرایطی به موعد ۲۱ شهریورماه رسیدیم که «سازمان سینمایی» به واژه «قحط‌الرجال» هویت و شخصیتی جدید بخشید و در انتصابات صورت گرفته آنچنان به استفاده از «مدیران دولت حسن روحانی» همت گمارد که گویی سینما از زایش نیروهای انقلابی متخصص و متعهد ناتوان گردیده و حالا آقایان مجبور به استفاده حداکثری از «بانیان وضع موجود» می‌باشند و ناگزیر هستند تا با همان مدیران برجای مانده از گذشته در مسیر «تغییر وضع موجود» گام برداشته و تحولات ساختاری در کشور را محقق سازد! البته در این میان وام گرفتن «مدیرکل حوزه ریاست سازمان سینمایی» و همچنین «معاون توسعه فناوری و مطالعات» از طیف معزولان «معاونت هنری وزارت ارشاد» نیز از جمله موضوعاتی است که بر ابعاد طنز این شیوه از چینش نیروی انسانی در «سازمان سینمایی» می‌افزاید.
۵/ امسال در شرایطی به موعد ۲۱ شهریورماه رسیدیم که متاسفانه دستان «سازمان سینمایی» نه تنها از حیث «نیروی انسانی» بلکه از جهت «ایده‌پردازی» نیز آنچنان خالی است که پیگیری هر طرحی توسط یک بخش از این سازمان، بلافاصله مورد تقلید توسط سایر بخش‌ها واقع می‌شود و فضای رسانه‌ای را با کُپی‌برداری‌هایی مواجه می‌سازد که بعضا حتی از کوچکترین قرابتی با وظایف و مسئولیت‌های محوله آن مجموعه برخوردار نسیت، اما همچنان به جهت کارکرد «شوآف رسانه‌ای» مورد استفاده و تمرکز واقع می‌شود! در این میان کُپی‌برداری از طرح «موزه سینمای ایران» برای اکران مجدد و نمایش رایگان آثار و «تولیدات عاشورایی سینمای ایران» مثالی آشکار از برای چنین اتفاقی است. طرحی که اگر چه از توجیه منطقی و کاملا عقلانی و در راستای وظایف و موجودیت «موزه سینمای ایران» برخوردار بود؛ اما سایر زیر مجموعه‌های «سازمان سینمایی» بجای کمک و همراهی در اجرایی نمودن این طرح سعی در تقلید آن در مجموعه خود نمودند و ...
۶/ امسال در شرایطی به موعد ۲۱ شهریورماه رسیدیم که «سازمان سینمایی» دچار عدم قاطعیت و نوعی سردرگمی در مواجهه با موضوعات مختلف فرهنگی و سینمایی کشور می‌باشد. این در حالی است که اتخاذ سیاست «دوگام به جلو و یک گام به عقب» یک سیاست اشتباه در عرصه فرهنگ و هنر است. سیاستی که برآمده از روحیه محافظه‌کاری بوده و اساسا مورد توجه مدیرانی قرار می‌گیرد که به دنبال تامین آینده حرفه‌ای خود در مقطع پس از ریاست می‌باشند. مدیرانی که عموما سعی می‌کنند تا بجای «اقدام و عمل» به استفاده حداکثری از «شوآف رسانه‌ای» (show off) و «اقدامات نمایشی» روی آورده و تلاش دارند تا خلأ «تدوین نقشه راه» را با پُرگویی و عدم ارایه «گزارش عملکرد» پوشش دهند و البته در این میان سفرهای بدون دستورالعمل و با برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری از قبل تعیین شده و ... را می‌توان به عنوان مصادیقی از برای گسترش چنین ذهنیتی در میان جامعه سینمایی کشور قلمداد نمود. همچنین خلق یکباره رویدادهایی همچون «هفته مهر سینمای ایران» نیز از دیگر موضوعاتی است که به گسترش این ذهنیت دامن می‌زند. رویدادهایی که معلوم نیست چه میزان از «بودجه سازمان سینمایی» را به خود اختصاص می‌دهد و قرار است چقدر «فاکتور» شود!
۷/ امسال در شرایطی به موعد ۲۱ شهریورماه رسیدیم که تبلور عدم قاطعیت و نوعی سردرگمی «سازمانی سینمایی» منجر به خیزهای بی‌حاصل و جنجال‌های کاذبی همچون ورود به حوزه اکران و پخش فیلم گردید و اقداماتی را رقم زد که بیشتر از ماهیت نمایشی برخوردار بود و نه تنها به اصلاح رویه و یا ساختاری منجر نشد؛ بلکه سبب شد تا این عرصه مهم از چرخه صنعت سینمای کشور به صورتی برنامه ریزی شده در اختیار طیفی قرار گیرد که عملکرد انحصاری ایشان در سال‌های نه چندان دور بسیار آسیب‌زا بوده است. البته این خیز بی‌حاصل در نهایت به تشکیل مجموعه‌ای خل‌الساعه با عنوان «شورای راهبردی اکران» انجامید که اساس موجودیت و شان وظایف آن محل ایراد بسیار می‌باشد.
۸/ امسال در شرایطی به موعد ۲۱ شهریورماه رسیدیم که متاسفانه مواجهه منفعلانه «سازمان سینمایی» در برابر «قانون شکنی» اسباب تجری طیفی خاص را در سینما پدید آورده است. افعالی که به صورت چشمگیر در مواجهه با نقض «حاکمیت جمهوری اسلامی» و حضور فیلم‌های بدون پروانه نمایش در «جشنواره‌های خارجی» موضوعیت یافت و در انتخابات اخیر «خانه سینما» به اوج خود رسید و سبب شد تا این سازمان در یکی از پُرشائبه‌ترین اتفاقات عرصه سینما که به وضوح نیازمند حضور جدی و مطالبه‌گرایانه «سازمان سینمایی» می‌بود؛ سیاست سکوت را در پیش گیرد و تنها نظاره‌گر تشکیل مجمعی باشد که با قانون‌گریزی و بدعت گذاری‌های آنچنان مضحکی روبرو بود که هر مُرغ بی‌جانی را پس از ملاحظه آن حداقل به خنده وا می‌داشت!
۹/ امسال در شرایطی به موعد ۲۱ شهریورماه رسیدیم که «سازمان سینمایی» بجای موضع‌گیری و مواجهه قانونی با برخی تولیدات مجعول سینمایی و با اتخاذ رویکرد عدم شفافیت و مسئولیت پذیری در اعلام رسمی صدور مجوز یا عدم صدور مجوز برای اینگونه از آثار، سعی می‌کند تا با «حاشیه نشینی» اقدام به «مصادره به مطلوب خوشحالی جشنواره‌های غربی» این قبیل تولیدات سینمایی نموده و در اقدامی شبه طنز، پدیدآورندگان این چنین فیلم‌هایی را «هنرمندان تربیت یافته در بستر سینمای پس از انقلاب» معرفی کند «که برغم بدخواهی‌ها و شیطنت‌های دشمنان این سرزمین، نه می‌خواهد و نه قرار است الگوهای از پیش ترویج شده را دنبال کنند. سینمایی سلامت، موفق و زنده که می‌تواند پیام ایران سرفراز و امیدوار را به گوش جهانیان برساند» . البته باید به این موضوع امیدوار بود که شنیده‌های ما با دیده‌های متولیان «سازمان سینمایی» از «جنگ جهانی سوم» متفاوت باشد و این اثر برخلاف آنچه که از آن منتشر شده است؛ همان فیلم قابل تعریفی باشد که «ریاست سازمان سینمایی کشور» از جایزه گرفتن ان در «هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم ونیز» به ذوق آمده و این چنین پیام تبریکی صادر فرمودند!
۱۰/ امسال در شرایطی به موعد ۲۱ شهریورماه رسیدیم که برای قضاوت در باب «عملکرد سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» و حمایت‌های مادی از تولید «آثار فاخر» و وعده‌های حضوز پُررنگ این تولیدات در موعد سال پیش‌رو هنوز زود است و در این زمینه همچنان باید منتظر «چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر» ماند. اما با این همه باید توجه داشت که اگر چنین اتفاقی نیافتد و بالاخص وعده‌های داده شده توسط «وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی» مورد پیگیری جدی «سازمان سینمایی» قرار نگرفته باشد و ...؛ قطعا در بهمن‌ماه امسال شاهد یک «رسوایی بزرگ» خواهیم بود. افتضاحی ویژه که در تاریخ با نام «خزاعی گیت» ثبت خواهد شد و بهترین فرصت را در اختیار مخالفان داخلی و خارجی دولت قرار خواهد داد تا به کُلیت دولت بتازند و ...
ارسال نظر