این فیلمساز جوان در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه سینمای ایران یا در اختیار فیلم های تلخ با موضوع اعتیاد و خیانت است یا سرشار از کمدی های سطحی! من وقتی به سینما می روم و فیلم کمدی می بینم قشنگ مشخص است که این فضا در انحصار چند بازیگر خاص است و مرتب همان افراد در موقعیت و کارهای دیگر تکرار می شوند؛ در واقع فیلم های آخرشان مجموعه ای از شوخی های فیلم های گذشته شان است.

وی در همین راستا افزود: از سوی دیگر سینمایی که با عنوان سینمای اجتماعی از آن یاد می شود نیز با موضوعات کهنه و کلیشه ای اعتیاد و خیانت و... مورد توجه قشر خاصی از سینماگران است که می خواهند زیر پوست شهر بروند و تلخی ها را با همان فرمول همیشگی به فیلم بدل کنند.

کزازی سپس با بیان اینکه من دنبال تفاوت در سینما بودم اظهار داشت: «شین» اگر خوب نباشد اثری متفاوت در سینمای ایران است و من این ریسک را به جای خریدم تا در این فضایی که مملو از آثار تکراری شده فیلم جدیدی خلق کنم که شاید حتی با اقبال عمومی هم مواجه نباشد اما حداقل به دنبال سیاه نمایی نمی رود.

این سینماگر در پاسخ به این سوأل که آیا از زمان و نحوه پخش و اکران فیلمتان راضی هستید یا خیر متذکر شد: من خدا را شکر می کنم که فیلمم توانست اکران شود؛ از آنجا که تعداد فیلم های پشت در اکران مانده به واسطه دوران کرونا زیاد است گویا دیگر جایی برای ناز کردن فیلمسازان وجود ندارد و من خوشحالم که از میان خیل انبوه فیلم های متقاضی برای اکران «شین» توانست روی پرده سینماها برود.

وی در مورد محتوا و فضای فیلم خود گفت: علیرغم آنچه برخی به اشتباه تصور کرده اند «شین» فیلمی در ژانر وحشت نیست! من تنها سعی کردم فضای متفاوتی را به مخاطب معرفی کنم و هرگز نخواستم اثرم ترسناک باشد شاید به همین علت است که حرکت دوربین در فیلم من به صورت کلاسیک و نرم است و از نوع حرکت های تند و پرشی فیلم های ترسناک در این فیلم استفاده نکردم.

کزازی ادامه داد: «شین» ممکن است دلهره آور باشد اما ترسناک نیست؛ اما در هر صورت چاشنی که در آن استفاده شده متفاوت از فیلم های مرسوم است. از آن مهمتر اینکه دوربین هر سمتی می چرخد چهره بازیگران پیشکسوت را می بینم. من به نوعی می خواستم به بازیگران قدیمی و پیشکسوت کشورمان ادای دین کنم؛ شما ببینید چند سال است که در سینمای ما از محمود بصری خبری نبود؟ یا زنده یاد سیامک اطلسی چند سال از سینما دور بود؟ ما با این نسل خاطره داریم و من دلم می خواست حضور این بزرگان را در فیلمم داشته باشم.

وی تأکید کرد: امروزه در سینمای ایران عمده فیلم ها در انحصار تیم خاصی است اما من در این فیلم سعی کردیم متفاوت باشیم. جان مایه قصه «شین» یک مادرانه و راز خانوادگی است و همین درونمایه توانست تهیه کننده و کل گروه را دور هم جمع کند چون قصه فیلم واقعی و اثرگذار بود و داستان بر اساس یک واقعیت نگاشته شده بود.

کزازی در خاتمه این گفتگو خطاب به مخاطبان جدی سینما افزود: قطعاً تماشای فیلمی با چاشنی دلهره بهترین جایش در فضای تاریک سینما است و از این رو از مخاطبان واقعی سینما می خواهم این فیلم را حتماً در سالن سینما تماشا کنند و منتظر اکران آنلاین و... نباشند؛ این فیلم می تواند برای هر مخاطب تلنگری بزند چرا که اصل بن مایه فیلم به این برمی گردد که اثر ظلم در دنیا باقی می ماند و همیشه برای جبران آن فرصت نداریم و این یک خطی بوده که دوست داشتم با مخاطب در میان بگذارم. من امیدوارم مخاطبان از این نوع آثار حمایت کنند از این تفکر حمایت کنند تا سینماگران ریسک این را به جان بخرند که کارهای متفاوت بکنند و سینما از کلیشه و تکرار نجات پیدا کند.