به گزارش سینماپرس همزمان با میلاد خجسته دخت نبی مکرم اسلام حضرت فاطمه زهرا (س) بر آن شدیم تا به بررسی جایگاه زنان در سینمای ایران بپردازیم؛ زنانی که بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی توانستند عزت و استقلال پیدا کنند و به دور از نگاه جنسی و ابزاری در جامعه مشغول به کار و فعالیت شوند؛ بی تردید یکی از مهم‌ترین افتخارات و دستاوردهای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، هویت‌ بخشی به زنان است که توانسته‌ اند با اتکا به نفس و توانمندی‌های خود در عرصه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی،فرهنگی و ورزشی بدرخشند اما افسوس که جای نشان دادن این دستاوردها در سینمای ایران به شدت خالی است! ما در سینمای ایران اغلب با زنان ضعیفی روبرو هستیم که یا درگیر مثلث های عشقی شده اند، یا شکست عاطفی خورده اند یا درگیر حواشی زائد در زندگی روزمره شان هستند.

در همین راستا با ۵ تن از بانوان فعال در حوزه های فرهنگی و علمی کشور، سینماگران و هنرمندان خانم ها: آفرین عبیسی، فرحناز منافی ظاهر، دکتر لاله افتخاری، صبا رادمان و دکتر مینو اصلانی گفتگو کردیم که ماحصل نظرات ایشان برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است.

آفرین عبیسی بازیگر سینما و تلویزیون در آستانه زادروز خجسته بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا (س) در خصوص جایگاه زن در سینمای ایران گفت: من متأسفم که فرصت ایفای نقش مادر در سینما به افرادی داده می شود که چون شناختی از جایگاه مادر ندارند تصویری مخدوش از مادر ایرانی را در آثار ارائه می کنند؛ خیلی از بازیگران نقش مادر را خراب کردند و به بدترین شکل آن را در فیلم ها و سریال ها به تصویر کشیدند و این مسأله به عدم شناخت فیلمسازان برای انتخاب درست بازیگران باز می گردد. من اگر بخواهم کمی صریح تر بگویم باید عنوان کنم همه بازیگران نقش مادر را خراب کردند به جز خودم! من این باور و یقین را دارم که کارم را درست انجام دادم چون از سن ۱۷ سالگی تجربه مادر بودن را دارم و هر نقشی به من پیشنهاد شد بر اساس تجربه زیستی خودم با فرزندانم آن را به بهترین شکل ممکن به تصویر کشیدم.

فرحناز منافی ظاهر بازیگر سینما و تلویزیون نیز در این باره به سینماپرس گفت: جایگاه مادر آنقدر رفیع است که حدی بر آن نمی توان متصور شد اما خوشبختانه ما فیلم های خوبی در سینمای کشورمان شاهد بودیم که در آن ها تلاش شده تصویری واقعی از چهره مادر ایرانی نشان داده شود؛ «میم مثل مادر»، «مادر» و «شیار۱۴۳» از نظر بنده بهترین آثاری است که چهره مادر ایرانی در آن بازنمایی شده است و بازیگران این فیلم ها توانستند به خوبی از پس ایفای نقش مادر برآیند. اگر ما بخواهیم نسبت بگیریم جایگاه زن و مادر در سینمای ایران به نسبت جایگاه پدران و مردان بسیار کمتر مورد توجه قرار گرفته و این اتفاق در حالی است که هم سینمای ایران پتانسیل تولید آثار بیشتری در مورد مادران را دارد و هم در سطح جامعه آنقدر سرشار از مادران نمونه و فداکار مثل مادران شهدا هستیم که هریک از آن ها می توانند دستمایه تولید یک فیلم قرار گیرند.

دکتر لاله افتخاری عضو سابق کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی و استاد دانشگاه با انتقاد از برخی تولیدات سینمایی متذکر شد: به دلیل فقدان مدیریت هوشمند در سینما برخی اوقات شاهد تولید فیلم هایی هستیم که به شخصیت زن ایرانی توهین می کنند تا در جشنواره های غربی جایزه بگیرند! این اتفاق که قطعاً غرض ورزی و برخی اهداف شوم در ورای آن نهفته است بسیار شوم و نامبارک بوده و باید جلوی استمرار آن گرفته شود. متأسفانه فقدان مدیریت جدی و دقیق در سینمای کشور و عدم نیازسنجی و برنامه ریزی های درازمدت از سوی آن ها باعث شده تا زنان ایرانی آنطور که شایسته جایگاه و شخصیت شان است در فیلم ها نشان داده نشوند.

صبا رادمان منتقد سینما خاطرنشان کرد: متأسفانه زنان اثرگذار در حوزه های علمی، سیاسی، نظامی، فرهنگی و... جایی در آثار سینمایی ندارند این در حالی است که ما در حوزه های مختلف کشور و همینطور در تاریخ کشورمان شاهد حضور زنان قدرتمند و اثرگذاری بوده و هستیم که زندگی هریک از آن ها می تواند دستمایه تولید فیلم های سینمایی شود. در سینمای قبل انقلاب هم وقتی جایگاه زنان را بررسی می کنیم می بینیم یا زنان روسپی بودند یا مادران خانه دار و هیچ گاه هیچ تصویری از زنان اثرگذار جامعه در فیلم ها نشان داده نمی شد؛ این اتفاق شاید برآمده از نگاه مردسالاری است که در بطن جامعه ما وجود دارد و مانع از دیده شدن دستاوردها و پیشرفت زنان می شود.

دکتر مینو اصلانی رئیس سابق بسیج جامعه زنان و مسئول امور زنان و خانواده مرکز مطالعات راهبردی دانشگاه عالی دفاع ملی در آستانه زادروز خجسته بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا (س) در خصوص جایگاه زن در سینمای ایران گفت: باعث تأسف است که در خیلی از موارد شاهد تأسی گرفتن از فیلمفارسی های سخیف و آثار سینمای غرب و فرهنگ منحط غربی برای به تصویر کشیدن جایگاه زنان در سینما هستیم؛ این اتفاق نشان از آن دارد که بسیاری از مدیران فرهنگی و سینمایی و فیلمسازان ما جایگاه زنان در جامعه اسلامی و نقش سازنده آن ها را به فراموشی سپرده اند. حضور زنان در سینما باید با نگاه متعالی همراه باشد؛ متأسفانه به جای اینکه با این نگاه از این هنر استفاده کرده و موضوع زنان را مغتنم بشماریم به نوعی شاهد استفاده ابزاری از برخی زنان در فیلم ها هستیم که این اتفاق شایسته سینمای ایران اسلامی نیست و این روند باید هرچه سریع تر اصلاح شود.