این عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: در جشنواره چهل و یکم همان مضامین یک دهه اخیر که در سینمای ایران باب شده بود باز تکرار شد. از نظر تکنیکال ما رشد خاصی را در فیلم ها شاهد نبودیم و از نظر مضمون فضا همان فضای همیشگی بود.

وی با بیان اینکه سینما هنوز نتوانسته حق انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ و حق ۸ سال دفاع مقدس را ادا کند تصریح کرد: ما هنوز نتوانستیم به زبان شایسته در این زمینه برسیم. در جشنواره چهل و یکم ما با پدیده عجیب دیگری هم روبرو بودیم و آن این بود که به برخی فیلمسازان اجازه داده بودند از برخی خطوط قرمز رد شوند و پا در حیطه های ممنوعه ای بگذارند که پیش از این امکان پرداختن به این قبیل موضوعات وجود نداشت.

خرازی ها سپس متذکر شد: علیرغم تمامی وعده ها چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر رویکرد و ویژگی خاص و چشمگیری نداشت. تنها به نظر می آید فیلمسازان در حال کشف کردن فضاهای تازه تری نسبت به گذشته هستند که حاصل این کشف فضاهای جدید را در یک دهه بعد شاهد خواهیم بود. از سوی دیگر جامعه روشنفکری با همه فسادی که دارد در فیلم هایی نظیر «استاد» و «جنگل پرتقال» با نگاه تهاجمی روبرو شد.

این کارشناس ارشد روانشناسی خاطرنشان کرد: بنده معتقدم برای اینکه بررسی کنیم فیلمی سیاه است یا نه باید کل سکانس ها را در نظر بگیریم.

وی در پاسخ به این سوأل که آیا با شعار مسئولان مبنی بر اینکه یکی از درخشان ترین دوره های جشنواره را شاهد بودیم موافق هستید یا خیر اظهار داشت: ما درخشش ویژه ای در این جشنواره ندیدیم! یک نکته ای که بنده دوست دارم در اینجا اشاره کنم این است که ما نسل جوانی داریم که سرشار از ایده و خلاقیت هستند اما آثار آن ها را جشنواره فیلم فجر نشان نمی دهد و در عوض بیگانگان فیلم های شان را نشان می دهند که ما باید این رویکرد را نیز اصلاح کنیم.