چهارشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۲ - ۱۲:۰۹

به یاد «بابک برزویه»؛

«برزویه» جسور، ریسک پذیر و مصداق عینی عشق به هنر عکاسی/ عکاسان مطرح از فقدان این هنرمند گفتند

بابک برزویه-دزفولی زاده-جاوید

سینماپرس: نوروز ۱۴۰۲ در حالی از راه رسید که جای خالی هنرمندان بسیاری پای سفره های هفت سین به چشم می خورد؛ زنده یاد بابک برزویه یکی از همان هنرمندان است که سال های سال با عشق برای اعتلای فرهنگ و هنر این مرز و بوم تلاش کرده بود اما دست اجل مهلت بیشتری به وی نداد و او در مرداد ماه سال ۱۴۰۱ به علت بیماری مغزی پس از مدت ها در کما بودن به دیار باقی شتافت. همزمان با سال نو ۲ تن چهره های شناخته شده هنر عکاسی و سینما آقایان: بهرنگ دزفولی زاده و فرهاد جاوید از او برایمان گفتند.

بابک برزویه عکاس مطرح سینمای ایران متولد سال ۱۳۴۸ در تهران بود. برزویه از شروع فعالیت‌های عکاسی خود با کارگردان‌هایی همچون رسول ملاقلی‌پور، مسعود کیمیایی، پوران درخشنده و مهران مدیری همکاری داشت. وی سال ۱۳۷۵ برنده دیپلم و سیمرغ بلورین بهترین عکاس فیلم برای عکاسی فیلم «سفر به چزابه» ساخته رسول ملاقلی‌پور شد.

همکاری با خبرگزاری‌های همچون فارس، ایسنا، آنا و مهر جز کارنامه خبری این هنرمند است. او با عکاسی بیش از ۱۰ مجموعه تلویزیونی، ۳۵ فیلم سینمایی بلند و کوتاه و بیش از ۲۰۰ تئاتر داخلی یکی از فعال‌ترین عکاسان هنری ایران است. بابک برزویه از سال ۹۱ فیلمبرداری و کارگردانی فیلم تئاتر را آغاز کرد. او از دی ماه ۱۴۰۰ به دلیل عارضه مغزی در کما به سر می‌برد و در بخش مراقبت‌های ویژه بستری بود و سرانجام در مرداد ماه سال ۱۴۰۱ دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت.

درگذشت برزویه موجی از غم و اندوه را در جامعه رسانه ای و سینمایی کشور به وجود آورد.

دو تن از اهالی هنر سینمای ایران آقایان: بهرنگ دزفولی زاده و فرهاد جاوید همزمان با نوروز ۱۴۰۲ در فراق این عکاس سینمای کشور با سینماپرس گفتگو کردند و از او برایمان گفتند.

*****************

بهرنگ دزفولی زاده عکاس و کارگردان سینما در این باره به سینماپرس گفت: بابک برزویه عاشق کارش بود؛ عاشق عکاسی بود و بسیار با انگیزه بود؛ هیچ گاه به سن و سابقه اش نگاه نمی کرد و سعی می کرد همه وجودش را برای کار بگذارد.

وی ادامه داد: او جزو اولین کسانی بود که دوربین دیجیتال را به دست گرفت و عکاسی کرد. او به شدت جسور وریسک پذیر بود و فقدان او در هنر عکاسی بسیار بزرگ است. او چون عاشق بود و احساس می کرد معشوقش آسیب می‌بیند با شور و هیجان راجع به کارش صحبت می کرد به نحوی که برخی افراد این احساس را می کردند که بابک انسانی تندخو است در صورتی که اینطور نبود و او تمام قد به هنر عکاسی عشق داشت و اگر این روزها بود می توانست باز هم عکس های متفاوت ثبت کند.

دزفولی زاده در پایان این گفتگو افزود: امیدوارم نسل جدیدی که وارد هنر عکاسی می شوند در مورد بابک و سابقه اش پرس و جو کنند و از او یاد بگیرند. او مثال واقعی عشق به عکاسی بود؛ یادش گرامی باد.

فرهاد جاوید عکاس مطرح حوزه سینما و تئاتر نیز در گفتگو با سینماپرس اظهار داشت: هر بار یکدیگر را می دیدیم به خصوص در شلوغی های جشنواره فجر که همه چیز بی نظم و آشفته بود می گفت اگر من مسئول عکاسان جشنواره باشم تعداد عکاسان را کم و همه را موظف می کنم کت و شلوار بپوشند و خانم ها نیز با لباس رسمی حضور داشته باشند تا وضعیت عکاسان از این بلبشو بودن در بیاید چرا که جشنواره فیلم فجر مهمترین رویداد سینمایی کشور است و باید دیسیپلین خاصی در آن وجود داشته باشد.

وی در پایان این گفتگو افزود: فقدان بابک برای همه ما سخت است؛ من بسیار خوشحالم که چند روز قبل از آنکه دچار ضایعه مغزی بشود افتخار این را داشتم که در یک پروژه فیلم کوتاه که تهیه کنندگی آن را بر عهده داشت کنارش باشم اما دریغا که این اتفاق دیگر تکرار نخواهد شد.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.