کارگردان فیلم های سینمایی «هولیا» و «مالیخولیا» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من پیش از ساخت «دروغ های زیبا» برای ساخت مستند به بنگلادش سفر کرده بودم و فضای این کشور برایم بسیار عجیب بود؛ شاید اغراق نباشد اگر بگویم این کشور عجیب ترین کشوری بود که من دیده ام و فرم و فضای بسیار متفاوتی با سایر کشورهای دنیا داشت. شما فرض کنید بنگلادش یک کشوری است اندازه استان مازندران ما با ۱۷۰ میلیون نفر جمعیت! همین اتفاق نشان می دهد این کشور تا چه میزان شلوغ است!

وی در همین راستا ادامه داد: بنگلادش زمانی جزو فقیرترین کشورها در دنیا بوده اما امروزه رشد اقتصادی اش به مثبت ۸ رسیده است؛ امروزه بنگلادش دومین کشور در صنعت پوشاک دنیا است. زندگی به معنای واقعی کلمه در بنگلادش جریان دارد و این کشور مردمانی پویا دارد که همیشه در خیابان ها هستند. در شبانه روز میلیون ها نفر از مردم در خیابان های این کشور تردد می کنند و همه مناطق بنگلادش درست شبیه به خیابان های اطراف بازار تهران است که در شب های عید نوروز شاهدش هستیم!

این سینماگر متذکر شد: مردم بنگلادش انسانی هایی به غایت ساده و مهربان و خوش رو و قانع و بی ریا هستند که با لباس های سنتی و رنگی رنگی شان حال هر توریستی را خوب می کنند. مردمان بنگلادش مردمانی به سرزندگی ژاپن هستند و همین مسائل بود که باعث شد من جذب این فضای ناب و خاص شوم و در ذهنم این جرقه ایجاد شود که باید یک فیلم سینمایی در این سرزمین و راجع به این مردم بسازم.

آتش زمزم سپس در خصوص سینمای بنگلادش و اینکه آیا مردم این کشور اصولاً مردمانی سینما رو هستند یا خیر اظهار داشت: سینمای آن ها شبیه به سینمای هند است. یعنی درست همان مخاطبانی که در سینمای هند یافت می شود را می توان در بنگلادش نیز پیدا کرد. فیلم های آن ها بیشتر از نوع فیلم هایی است که یک نفر یک مشت می زند و با مشتش ۱۰ نفر به هوا پرت می شوند! در واقع سینمای پنجابی هند که سینمایی عامه پسند است مورد اقبال مردم بنگلادش نیز قرار گرفته و آن ها از تماشای این نوع فیلم ها غرق لذت می شوند.

وی یادآور شد: من سال ۱۳۹۶ اولین فیلم سینمایی ام با عنوان «نیروانا» را در همین فضا ساختم و از همان موقع جلوی چشمم قصه ای شکل گرفت و با یکی از دوستان که دکترای ادبیات فارسی دارد و اصالتاً بنگلادشی است فیلمنامه این اثر را نوشتیم.

این کارگردان سپس با تأکید بر اینکه من هرگز برای تولید فیلم هایم زیاد هزینه نمی‌کنم تصریح کرد: من «دروغ های زیبا» را با گروهی کوچک ساختم و معتقدم یک فیلمساز مستقل باید بلد باشد قصه اش را با کمترین امکانات روایت کند. شاید این اتفاق به دلیل علاقه ام به سینمای زنده یاد عباس کیارستمی است. من فرم و سادگی فضای فیلم های آقای کیارستمی را بسیار دوست دارم. من همیشه علاقه دارم که با بازیگران ناشناخته و غیر حرفه ای کار کنم و در این فیلم هم چنین تجربه ای را داشتم. البته معروف ترین بازیگر بنگلادش که با هم در یک مهمانی آشنا شدیم ابراز علاقه زیادی به سینمای ایران کرد و ما با هم دوست شدیم و سپس ایشان با من مشارکت کرد تا توانستیم «دروغ های زیبا» را به سرانجام برسانیم. ایشان یکی از معروف ترین دختران بنگلادشی است که بیشتر در سینمای هند کار می کند و در «دروغ های زیبا» هم حضور دارد.

آتش زمزم خاطرنشان کرد: «دروغ های زیبا» فیلمی ارزشمند و انسانی با درامی ساده و بدون اغراق است؛ ما این فیلم را با سادگی هرچه تمام تر تولید کردیم و هدف مان این است که «دروغ های زیبا» را به رویدادهای سینمایی معتبر جهان ارسال کنیم.

این فیلمساز متذکر شد: قطعاً من هم دوست دارم کارهای بیگ پروداکشن انجام دهم اما آدم گاهی مجبور است خود را با شرایط موجود وفق بدهد تا به فیلمسازی اش برسد. ما نباید فراموش کنیم که آقای کیارستمی هم گاهی با هندی کم فیلم می ساختند.

کارگردان فیلم های سینمایی «بن بست» و «مرگ سپید» افزود: قصه «دروغ های زیبا» برای مخاطب باورپذیر است؛ زندگی یک خانواده بومی بنگلادشی و ارتباط روزانه آن ها با همسایگان شان و زندگی ساده کارگردانی شان در این فیلم دنبال می شود اما به هیچ عنوان این زندگی سخت سیاه نیست که بسیار رنگی است و شور فراوانی در آن به چشم می خورد.

آتش زمزم در خاتمه این گفتگو تأکید کرد: به نظرم فیلم چون تکراری نیست و فضای جدیدی دارد و قصه جدیدی را روایت می کند و تصاویر نابی دارد و فرمش ساده است داوران آن را می پسندند. بایرام فضلی فیلمبردار و بازیگران ما همگی از دل و جان کار کردند و اگر جایزه بگیرند حق شان است. به هر صورت این فیلم یک کار مشترک فرهنگی میان هنرمندان ایرانی و بنگلادشی است و ما فقط در ۱۹ روز فیلمبرداری اش را به اتمام رساندیم و از این نظر نیز باید به فیلم توجه شود.