به گزارش سینماپرس، حمیدرضا نعیمی نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر که ریاست کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر را بر عهده داشته است، درباره حضور خود در این کانون به مهر گفت: از ریاست کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر استعفا کرده‌ام و از عضویت در این کانون هم بیرون آمده‌ام.

وی درباره دلایل خود برای استعفا و پایان عضویت در کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر، تصریح کرد: احسان می‌کنم اساساً کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر همچنان گرفتارِ هزارتوی پدرخوانده‌ها و مادرخوانده‌ها و مسائلی از این دست است.

نعیمی یادآور شد: از همان روز که قدیمی‌ترها و بزرگان کانون با من تماس گرفتند و خواستند که در شرایط سخت برای عضویت در هیأت‌مدیره کاندیدا شوم، با وجود اینکه فقط می‌خواستم به عنوان عضوی در کانون حضور داشته باشم، پذیرفتم و با گروه هیأت مدیره کارهای ارزنده‌ای را شروع کردیم، ولی بنا بر شرایط اجتماعی و سیاسی مملکت آن‌چنان که انتظار داشتیم امورات پیش نمی‌رفت، در نتیجه پس از یک‌سال تلاش به صورت دسته‌جمعی استعفا کردیم. مجمع برگزار شد و همه به غیر از پدرخوانده‌ها و مادرخوانده‌ها گفتند که می‌خواهند همان هیأت مدیره مستعفی به کار خود ادامه دهد.

وی درباره عملکرد هیأت‌مدیره کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر در دوره حضور خود به عنوان رئیس کانون، توضیح داد: ما سعی کردیم به دور از هیاهو کارهایی ریشه‌ای انجام دهیم. بیش‌تر اسناد ۲۰ ساله کانون را گردآوری و اسکن، آئین‌نامه‌های مختلف را تدوین و شورای داوری را در کانون فعال کردیم. سایت کانون را طراحی و آماده بهره‌برداری کردیم. کارگروهی را جهت جذب اسپانسر و سرمایه به راه انداختیم و آئین‌نامه آن را وضع کردیم. سعی کردیم دهمین جشن ادبیات نمایشی را با دبیری آقای محمد رحمانیان به شکلی وزین برگزار کنیم. شب‌های نمایش‌نامه‌خوانی با حضور بزرگانی چون استاد بهزاد فراهانی، قطب‌الدین صادقی، مازیار معاونی و … برگزار شد. آئین‌نامه دستمزد نمایشنامه‌نویس و مترجم را بازنویسی و آماده اعلام به مرکز هنرهای نمایشی کردیم.

رئیس مستعفی کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر اظهار کرد: در حد امکانات‌مان کارها را پیش بردیم ولی از جایی به بعد احساس کردم عده‌ای از حضور ما خوش‌شان نمی‌آید، زیرا قصدشان برهم‌زدن آرامش هیأت مدیره است تا ثابت کنند که فقط آن‌ها هستند که کار صنفی بلدند، می‌فهمند، تحلیل می‌کنند، حضور دارند و کارها را انجام می‌دهند. گویی کار صنفی یعنی اینکه هر حرفی آنها بزنند، ما باید گوش بدهیم. وظایف ما در قبال اعضا تعریف شده ولی وظایف اعضا در قبال هیأت‌مدیره تعریف نشده است.

نعیمی در پایان تاکید کرد: دیدم با این اوضاع و حضور اکثریت خاموش که هیچ‌گاه در بحث‌ها و گفت‌وگوها حضور ندارند و ترجیح می‌دهند در آب باشند اما خیس نشوند و هزینه‌ای نپردازند، دیگر بودن در کانون نمایشنامه‌نویسان نتیجه‌ای به جز از دست‌دادن اعصاب و روان در پی ندارد. با این طرز تلقی‌ها قرار نیست کانون به چشم‌اندازهایی که می‌خواهد برسد. از هیأت‌مدیره و کانون نمایشنامه‌نویسان و عضویت در آن بیرون آمدم تا نفس راحتی بکشم و در عین حال پدرخوانده‌ها و مادرخوانده‌های کانون نیز خوشحال شوند.