به گزارش سینماپرس، نشست نقد و بررسی فیلم مستند سینمایی «قوی‌دل» از محصولات مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، شامگاه سه شنبه ۲۹ خرداد توسط گروه سینمایی «هنروتجربه» و با حضور علی فراهانی صدر کارگردان، سعید الهی تهیه‌کننده و حامد شکیبانیا منتقد سینما در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.

حامد شکیبانیا کارشناس و منتقد سینما با اشاره به ویژگی‌های مستند «قوی دل» گفت: لایه‌های تجربی و اکسپریمنتال در فیلم مشهود است یعنی همان فیلم تجربی که حاوی نوعی جسارت امتحان نشده است و خیلی کم پیش می‌آید که در آثار با آن روبه‌رو شویم. در این اثر ذوق و خلاقیت آقای فراهانی و نگاه راهبردی آقای الهی به عنوان تهیه کننده به هماهنگی رسیده و از سوی دیگر با سوژه‌ای روبه‌رو هستیم که داستان جالبی هم در زندگی شخصی‌اش دارد.

علی فراهانی صدر کارگردان فیلم نیز در مورد ایده این مستند گفت: به نظرم می‌توان «قوی‌دل» را از آنجایی‌که اتفاق‌ها و گره اصلی فیلم بین سال‌های ۶۰ تا ۷۰ اتفاق می‌افتد، یک اثر تاریخی هم دانست. ما در بسیاری از مواقع بر اساس موضوع روز اتفاق‌هایی را از تاریخ بیرون می‌کشیم و روایت می‌کنیم تا جوابی به آن مسئله و پرسش روز بدهیم.

وی عنوان کرد: ما در فیلمنامه تلاش می‌کردیم که به سمت کمدی برویم و نگاهمان کلاً به مسئله‌ای که ۲۰ سال پیش اتفاق افتاده، یک نگاه دارک کمدی بود. منتها در صحنه و در بخش سینمای داستانی اثر، فیلمنامه تغییر می‌کند به خصوص در جهان کمدی چه برسد به اینکه اثر مستند هم باشد. برخی از این لحظه‌ها روی صحنه مشخص می‌شد که تا چه حد شوخی آن درآمده و برخی دیگر در تدوین و اینجا نگاه خود فیلمساز به مسئله بسیار مهم است. به علاوه شوخی‌های زندگی خود آقای قویدل و نگاه شوخ طبعانه‌ای که به زندگی داشت همه دست به دست هم دادند تا این مستند به کاری تبدیل شود که هم صحنه‌های تراژیک دارد و هم صحنه‌های کمدی.

سعید الهی تهیه کننده مستند درباره نقش مهم تهیه کننده در اثر توضیح داد: من به مسئله تهیه‌کنندگی نگاه کمپانی محوری دارم بر این مبنا که نقش تهیه کننده را فراتر از یک دلال و صرفاً یک سرمایه‌گذار یا واسطه مالی می‌بینم. معتقدم صاحب مادی فیلم اگرچه تهیه کننده است اما بخشی از مالکیت حقوق معنوی فیلم نیز به تهیه کننده برمی‌گردد. متاسفانه امروز فرهنگی ایجاد شده است که تهیه کننده را به چشم سرمایه‌گذار می‌بینند.

وی در پایان با اشاره به لایه‌های مفهومی کار گفت: معتقدم که هم در فیلم «زومرهای ایرانی» و هم فیلم «قوی‌دل» لایه‌های مفهومی وجود دارد که جسارت راهبردی خودش را می‌طلبد. یعنی ما در مورد عدالت خواهی و نظارت همگانی صحبت می‌کنیم و در موضوع اثر می‌بینیم که نباید نسبت به پدیده‌ها و آسیب‌ها بی‌تفاوت باشیم. بی‌تفاوتی آفت بزرگی در جامعه است و ما به دلیل فردگرایی که در کشور ایجاد شده نسبت به همه چیز بی‌تفاوت شده‌ایم. ولی آقای قویدل ثابت کرد که اگر آستین همت بالا بزند، می‌تواند پرونده‌ای مثل پرونده فرآورده‌های خونی را که دولت در آن دخیل بود، به سرانجام برساند.