فاطمه سادات ناظمی/ «امام خامنه‌ای» در نخستین دیدار خود با «نمایندگان مجلس دوازدهم» به تبیین ملاک‌های به کارگیری و ویژگی افرادی که می‌توانند در «هیات دولت جمهوری اسلامی» حضور داشته باشند پرداخته و با ارایه ۱۲ شاخصه اصلی و قابل سنجش «مشخصات وزیر تراز نظام جمهوری اسلامی» را تعیین فرمودند.
در این میان با توجه به شفافیت کلام و بیان معظم‌له می‌توان به مرور چند نکته پرداخت:
۱/ اگر چه خطاب مستقیم فرمایش «امام خامنه‌ای» در این دیدار مجموع «نمایندگان مجلس دوازدهم» و «رئیس جمهور پزشکیان» می‌باشند که در این جلسه حضور داشته و مخاطب حاضر فرمایشات رهبری بودند؛ اما واقعیت آن است که این ۱۲ شاخصه را می‌بایست به عنوان «منشور انتخاب دولتمردان جمهوری اسلامی» برای همه ادوار تاریخ پیش‌رو در نظر گرفت و نصب العین «قوه مجریه» قرار داد. منشوری کُل‌نگر و دارای جامعیت که بدون محدوده زمانی بوده و از قابلیت تعمیم برای تمامی مقاطع زمانی در حال و آینده برخوردار است.
۲/ ۱۲ شاخصه تبیین شده توسط «امام خامنه‌ای» به هیچ عنوان «توصیه‌ای» نبوده و به صورت «امری» بیان شده است. از این منظر است که وجوب اعمال این ۱۲ شاخصه نه تنها در مورد «کابینه دولت چهاردهم» بلکه در مورد تمامی کابینه‌های پس از آن نیز دارای دو وجه «شرعی» و «قانونی» می‌باشد. به عبارت دیگر اعمال بدون اغماض این ۱۲ شاخصه نه تنها به سبب جایگاه «ولایت فقیه» مبانی عقیدتی از «وجوب شرعی» برخوردار است؛ بلکه مبتنی بر «قانون اساسی جمهوری اسلامی» به عنوان «ابلاغ رهبری» تلقی شده و آن را می‌بایست «در اجرای بند یک اصل ۱۱۰ قانون اساسی» مورد توجه قرار داد. از این جهت است که سوای نظر از «وجوب شرعی» در رعایت این ۱۲ شاخصه، «شأنیت قانونی» آن است که می‌تواند تخطی از آن را «جُرم‌انگاری» کرده و توسط مجموعه‌های نظارتی مورد پیگیری سازد.
۳/ اگرچه دوماه است که از «فقدان رئیس جمهور سیزدهم» می‌گذرد و با انتخاب صورت گرفته تقریبا مدیران اجرایی در تمامی دستگاه‌ها آماده رفتن می‌باشند و از این جهت «تشکیل هرچه سریعتر کابینه دولت چهاردهم» امری واجب بوده و آن را می‌بایست به عنوان یک «کار فوری و فوتی» تلقی نمود؛ اما باید توجه داشت که این «عجله ضروری و لازم» به هیچ عنوان به معنی چشم پوشاندن از لحاظ ۱۲ شاخصه تبیین شده توسط «امام خامنه‌ای» نمی‌باشد. پس باید توجه داشت که توصیه «امام خامنه‌ای» به «نمایندگان مجلس دوازدهم» و «رئیس جمهور پزشکیان» مبنی بر اینکه «هر چه زودتر کابینه‌ی پیشنهادی تصویب بشود و دولت مشغول کار بشود، برای کشور بهتر است» با قید رعایت ۱۲ شاخصه و دستور «این معیارها باید رعایت بشود» بیان شده و میدان‌داری تمامی میادین و ساختارهای اجرایی کشور را اعم از «میدان اقتصاد، میدان فرهنگ، میدان فعّالیّتهای سازندگی، میدان تولید» شامل می‌شود.
۴/ توصیه و تاکید ویژه «امام خامنه‌ای» برای تشکیل هرچه سریعتر «کابینه دولت چهاردهم» کاملا منطقی بوده و باید امیدوار بود که کمتر تاخیری در معرفی کابینه صورت پذیرد و با معرفی فهرست نهایی اعضای کابینه توسط «رئیس جمهور پزشکیان» در روز «سه‌شنبه هفته آینده» و در حاشیه مراسم تحلیف ایشان در ۹ مردادماه، نخستین گام تبعیت «دولت چهاردهم» در پیگیری منویات رهبری برداشته شود. این در حالی است که «قوه مجریه» در ساختار کنونی «نظام جمهوری اسلامی» شامل ۱۹ وزارتخانه است و در این میان حتی معرفی یک شبه این تعداد افراد توسط فردی همچون «مسعود پزشکیان» با ۷۰ سال سن و سابقه ۴ سال وزارت و ۱۶ سال نمایندگی مجلس شورای اسلامی کار سختی نیست!
۵/ «رئیس جمهور پزشکیان» تا به امروز نشان داده که شخصیتی کاملا مذهبی و با اصول مشخص اعتقادی است و از این جهت است که تایید صلاحت و لحاظ وجوه انطباق هر یک از این ۱۹ نفر با ۱۲ شاخصه تبیین شده توسط «امام خامنه‌ای» در ابتدا بر «ذِمّه» شخص ایشان است و از آنجا که «ذِمّه» وصفی شرعی و حقوقی برای انسان است که به سبب «اعتبار شارع» بر خود فرد استقرار می‌یابد؛ در نتیجه از قابلیت سلب یا واگذاری به غیر برخوردار نمی‌باشد. از این منظر است که شخص «رئیس جمهور پزشکیان» می‌بایست برای ارایه فهرست ۱۹ نفره «اعضای هیات دولت» به «حجت شرعی» برسد و در این مسیر حتی ذره‌ای از ۱۲ شاخصه عدول نکرده و مصلحت‌اندیشی ننماید. خواه این افراد با معیارهای ظریف و کُلفت طراحی شده در ساختار پرهزینه «شورای راهبری تشکیل کابینه دولت چهاردهم» منطبق باشد و یا آنکه با اجتهاد شخص خود «رئیس جمهور» به ارایه فهرست جدیدی منتج شود.
۶/ «رئیس جمهور پزشکیان» مُسن‌ترین «رئیس جمهور» در تاریخ «جمهوری اسلامی» است. فردی که برخلاف برخی هم‌قطاران و حامیان امروز خود، تا به امروز هیچ‌گاه به فکر «عبور از نظام جمهوری اسلامی» نیافتاده و به واسطه ساده‌زیستی و صراحت بیان در حمایت از مستضعفان و کم‌تکلف بودن، در مشی و عملکرد شخصی خود به «آرمان‌های انقلاب اسلامی» پایبند بوده است. با این همه نباید فراموش کنیم که «مسعود پزشکیان» شخصیتی ناشناخته برای عموم جامعه و بالاخص «نخبگان اجتماعی» است. فردی که در فرایند برگزاری دو دوره «انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم» هیچ برنامه و وعده قابل پیگیری ارایه نکرده و در عموم حوزه‌ها و بالاخص در «عرصه فرهنگ و هنر» حداقل گفتمان لازم را تا به امروز در کارنامه خود به ثبت رسانده است. از این جهت «اعضای کابینه» را می‌توان نخستین گام قابل استناد ایشان در مسیر تبیین خود و برنامه‌های اجرایی‌اش به عنوان «ریاست جمهوری اسلامی ایران» قلمداد نمود.
ارسال نظر