کارگردان فیلم های سینمایی «زندانی ۷۰۷» و «تارهای نامرئی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: ترسیم شخصیت های واقعی به خصوص آن هایی که در تاریخ جایی دارند و رفتاری از خودشان نشان دادند برای مردم همیشه جای کنجکاوی دارد. آن ها همیشه در خصوص این افراد سوأل دارند و دوست دارند اطلاعات بیشتری از آن ها داشته باشند.

وی ادامه داد: گاهی شخصیت تخیلی را در فیلم ها مطرح می کنیم که ترکیبی از ایده های مختلف هستند و نویسنده برای مضمون و تم خود آن را دنبال می کند. این ها در کار خیال پردازانه نویسنده جای عادی دارد اما وقتی سراغ شخصیت های واقعی می رویم یا بایستی کار مستند تولید کنیم یعنی شخصیت مشخصی که سابقه تاریخی و بیوگرافی مشخصی دارد و عملکرد و خانواده و محیط زندگی اش و کارهایی که کرده و فعالیت های فردی و اجتماعی و سیاسی مستند به رویدادهای واقعی باشد و آن را متبلور کند یا اینکه شخصیتی تیپیکال باشد و برداشت نویسنده از آن ها در اثر وجود داشته باشد.

این سینماگر خاطرنشان کرد: ما وقتی سراغ شخصیت هایی می رویم که منتسب به جریانات خاص سیاسی هستند علاوه بر بار شخصیت معمولی بار دیگری نیز با خودشان دارند؛ این ها بار سیاسی حمل می کنند و ظرافت خاصی می خواهد که این شخصیت ها برای مخاطب چطور ترسیم شوند که ساختگی نباشند، باورپذیر باشند و حق مطلب نسبت به آن فرد و نگاهش و جایگاهش برآورده شود.

بهمنی سپس با بیان اینکه رعایت عدالت و انصاف در تولید فیلم های سینمایی بسیار سخت و ظریف است تصریح کرد: وقتی راجع به گروه های سیاسی فیلم می سازیم با مشکلات زیادی روبرو هستیم که هر نوع پرداختی نویسنده انجام دهد ممکن است به گرایشی سمت و سو پیدا کند و در مخالفت یا موافقت با آن ها باشد. و رعایت حق عدالت و انصاف سخت و ظریف است و این آفتی است که فرهنگ و هنر را تهدید می کند.

کارگردان فیلم های سینمایی «سیب و سلما» و «شب کایت ها» تأکید کرد: اصولاً فیلمسازان با ترازوی سیاسی خودشان این موضوعات را ارزیابی می کنند و هر کسی از ظن خود وارد تحلیل آن شخصیت و داستان می شود. ممکن است یک فیلم راجع به منافقین بسازید و در ترازوی جریانات انقلابی جوری تحلیل شود و در ترازوی آدم هایی که در آن جریان نیستند نوع دیگری تحلیل وجود داشته باشد. در واقع هر کس با عینک خود به این فیلم ها نگاه می کند و این آفت است. متأسفانه عینک ها اغلب بی طرفانه نیستند و این برای نویسنده سخت است که بتواند همه را راضی کند.

وی ادامه داد: اما آن چیزی که باید نویسنده و فیلمساز رعایت کند انصاف و عدالتی است که در حد فهم و شعور خود به دست می آورد. اندازه درک فیلمساز به شدت در این راستا مهم است. بنده معتقدم خداوند بیش از آنچه هنرمند می فهمد او را مسئول نمی داند. طبیعی است که فیلم ها وقتی ساخته می شوند بسته به سازنده شان و درکی که از موضوع دارند متفاوت خواهند بود و می شود اینطور تعبیر کرد که ممکن است جریانی اینطور برود که در صدد تطهیر این جریان منحرف باشد.

بهمنی در خاتمه این گفتگو با بیان اینکه تطهیر کردن در سینمای ایران تنها به منافقین باز نمی گردد و در برخی آثار شاهد آن هستیم که ساواکی ها را نیز تطهیر می کنند متذکر شد: این حرکات هدفمندی است که توسط گروه های سیاسی و جریان های معاند برای تهطیر تروریست ها که در حق ایران و ایرانی اجحاف کردند صورت می گیرد. ما در برخی آثار شاهدیم که تلاش می شود تا ساواکی ها را محبوب و تطهیر شده نشان دهند و آن ها را مبری از جنایت کنند. هر کسی این حقایق را نادیده بگیرد و جوری شخصیت پردازی کند که بخواهد جانیان را تطهیر کند قطعاً توهین به تاریخ و ملت ایران و نوعی خیانت به تاریخ کرده است.