کارگردان فیلم های سینمایی «بچه های جسور» و «سهم من از زندگی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: بنده سال های سال است که چشم انتظار اکران این فیلم بودم تا اینکه حالا در این شرایطی که انبوهی از فیلم ها به صورت همزمان اکران شده اند فرصت به ما داده شد تا اثر کاملاً شخصی مان را به نمایش بگذاریم.

وی ادامه داد: متأسفانه این روزها اغلب سینماداران، مدیران و حتی مردم دنبال فیلم های کمدی هستند و فیلم هایی که در ژانرهای دیگر با سختی و مرارت بسیار تولید می شوند رسماً نادیده گرفته شده و به گوشه رینگ می روند.

سیفی سپس با بیان اینکه «سفر پر ماجرا» فیلمی مختص کودک و نوجوان است و می تواند برای آن ها بسیار آموزنده و سرگرم کننده باشد متذکر شد: «سفر پر ماجرا» فیلمی سالم و بدون بدآموزی است و امیدوارم خانواده ها با آگاهی از این اتفاق فرزندان شان را به تماشای این اثر ببرند. ما در این فیلم برای بچه ها با نشان دادن حوادث مختلف هیجان ایجاد کرده ایم. حالا ممکن است یک مادری بگوید ای وای چرا در این فیلم کسی آواز نمی خواند! این دیگر متأسفانه سلیقه او است، سلیقه ای است که به او تحمیل شده است اما ما هرگز تن به این کار ندادیم که به هر قیمتی فیلم بسازیم و اکران کنیم!

این سینماگر پیشکسوت در پاسخ به این پرسش که آیا مانند برخی فیلم های دیگر که این روزها به کرات تبلیغات خود را به شبکه های ماهواره ای فارسی زبان می دهند و یا در بیلبوردهای شهری مبادرت به تبلیغ اثر خود می کنند شما هم تمهیدی برای این کار اندیشه کرده اید یا خیر گفت: معلوم است که من چنین پولی ندارم که بتوانم چنین تبلیغاتی برای فیلمم داشته باشم. آن فیلم هایی که با قیمت های نجومی بیلبورد می گیرند با حمایت دولت ساخته شده اند اما فیلم من تماماً با سرمایه شخصی تولید شده و هیچ نهادی هیچ پولی به من نداده است.

وی یادآور شد: زمانی که من می خواستم این فیلم را بسازم بنیاد سینمایی فارابی به من مبلغ ۱۵۰ میلیون تومان داد که تمام آن را به آن ها بازگرداندم؛ البته اسم این هم کمک نیست. کمک زمانی است که بلاعوض باشد و دولت بودجه ای را در اختیار فیلمساز بگذارد که برای فرهنگ سازی مبادرت به تولید اثر کند.

کارگردان فیلم های سینمایی «عروس کاغذی» و «خانه ای مثل شهر» تصریح کرد: این فشاری که امروز در اکران به بنده و امثال بنده می آورند برای این است که به ما بگویند دیگر فیلم نسازید! من دیگر هیچ فیلم کودک و نوجوانی نمی سازم چرا که این سینما برای هیچ کس اهمیت ندارد! اگر فیلم من بعد از سال ها در این شرایط سخت اکران می شود نشان دهنده آن است که سینمای کودک و نوجوان برای دولت اهمیتی ندارد. آن ها نمی خواهند فیلم کودک و نوجوان دیده شود. آن ها معتقدند اصلاً برای نسل آینده نیازی به سینمای کودک و نوجوان نداریم و می توانیم از افغانستان نسل بعدی را وارد کشور کنیم! بدیهی است که برای این ها مهم نیست اصلاً من نوعی فیلم بسازم یا نه!

سیفی در پاسخ به این پرسش که آیا شما برنامه ریزی برای اکران دانش آموزی فیلم تان دارید یا خیر گفت: مدیران باید این برنامه را داشته باشند. اگر مدیران فهیم باشند اجازه می دهند اکران این فیلم در پاییز هم ادامه داشته باشد تا مدارس باز شده و دانش آموزان بتوانند به تماشای فیلم بروند. البته متأسفانه وزارت آموزش و پرورش هم هیچ گاه تمهیدی اندیشه نکرده و سینما را مهم قلمداد نکرده است و به همین علت اکران فیلم ها برای دانش آموزان هم همواره با شکست روبرو شده!

این کارگردان خاطرنشان کرد: این بسیار تلخ است که زمانی نامناسب را به فیلمی مثل «سفر پر ماجرا» می دهند؛ این روزها فیلم های رقص و آوازی در سینما زیاد است و آن هایی که دوست دارند می روند و امثال «پول و پارتی» را می بینند نه فیلم بنده را! البته واقعاً اگر خانواده هایی باشند که کودک شان برایشان مهم باشد او را می برند تا «سفر پر ماجرا» را ببیند چرا که در میان فیلم های در حال اکران نه «قلب رقه» برای آن ها مناسب است و نه حتی «در آغوش درخت»!

وی در بخش دیگری از این گفتگو در پاسخ به این پرسش که دلیل انتخاب عنوان این فیلم چه بوده چرا که حدود ۳ دهه قبل زنده یاد سیامک اطلسی فیلمی با همین عنوان را کارگردانی کرده بود اظهار داشت: من در ابتدا می خواستم اسم این فیلم را «سفرهای پر ماجرا» بگذارم که بعداً بنا به پیشنهاد دوستان پخش نامش به «سفر پر ماجرا» تغییر کرد و شباهت نام فیلم با اثر زنده یاد اطلسی بسیار اتفاقی است و البته از نظر من اشکالی هم ندارد. من پیش از این هم فیلی به نام «ماه عسل» را ساخته ام که قبل از انقلاب نیز فریدون گله فیلمی با همین عنوان را ساخته بود.

سیفی در خاتمه این گفتگو گفت: بنده مایلم در پایان این مصاحبه این نکته را بگویم که بسیاری از نهادها وجود و کارکردشان هیچ توفیر و ثمری برای بنده و امثال بنده ندارد. من از نهادهای مختلف درخواست های زیادی مبنی بر حمایت از این فیلم داشتم اما هیچ کس مرا حمایت نکرد.