به گزارش سینماپرس پیمان جبلی، رئیس رسانه ملی در این نشست که شامگاه ۲۹ بهمن ۱۴۰۳ در سازمان صداوسیما برگزار شد، با اشاره به خاطره بازدید از پشت‌صحنه مجموعه نمایشی سوجان عنوان کرد: روزی که توفیق پیدا کردم در هوای شرجی شمال کشور به پشت‌صحنه تصویربرداری این مجموعه نمایشی سر زدم، شاهد بودم عوامل در چه شرایط دشواری مشغول کار هستند. شرایطی که با وجود آن‌ها به نظر می‌رسید پروژه با سختی به پایان برسد.

وی افزود: برای تولید این این سریال، تهیه‌کننده و کارگردان صبر زیادی به خرج دادند و دست‌اندازهای مدیریتی را تحمل کردند تا کار را به سرانجام رساندند. این همت و صبوری خداقوت دارد.

رئیس سازمان صداوسیما بیان کرد: همیشه رقابتی میان تولیدات سیمافیلم و استان‌ها وجود دارد. سیمافیلم امکانات خوبی دارد اما استان‌ها برای اینکه بتوانند توانایی خود را به اثبات برسانند باید با تلاش بیشتری بجنگند. در این دوره به ۱۰ تا ۱۵ استان سفر کردم و گنجینه هنرمناطق مختلف کشور را از نزدیک دیدم. باید بگویم بازیگران، تهیه‌کنندگان، کارگردانان و هنرمندان توانمند بسیاری در استان‌ها حضور دارند که می‌توانند بدون اتکا به تهران آثار نمایشی باکیفیت بسازند. باید بیشتر از گذشته ظرفیت استان‌ها در تولیدات نمایشی به کار گرفته شود. متاسفانه‌عدم توجه به این ظرفیت‌ها، ظلم تاریخی بوده که صورت گرفته است. تجربه ثابت کرده است که اتفاقا این قصه‌ها اگر باکیفیت ساخته شوند، مخاطبان بیشتری را جذب خواهند کرد؛ نظیر سریال سوجان که با ویژگی‌هایش توانست بینندگان بسیاری را از سراسر ایران با خود همراه کند. این مجموعه نمایشی هم زیبایی‌های زندگی در استان سرسبز گیلان را به تصویر کشید و هم خرده فرهنگ‌های بومی این منطقه را به نمایش گذاشت. بعضی آثار صرفا پشت زیبایی‌های جغرافیای شمال کشور پنهان می‌شوند، اما سوجان ضمن وفاداری به طبیعت آن خطه، سنت‌ها و واقعیت‌های ارزشمند و افتخارآمیز گیلان را هم به تصویر کشید. سنت عزاداری، عروسی، نهضت میرزا کوچک‌خان، برادری و یاوری مردمان در کار شالیزار و یادی از علمای گرانقدر گیلان مثل آیت‌الله سید حسین رودباری بخشی از این ارزش‌ها هستند که در دل قصه‌ای تماشایی به نمایش درآمدند. همانطور که می‌دانیم بهترین روش برای پرداختن به تاریخ معاصر و رویدادهای سیاسی عبور آن از جهان داستان است؛ به‌طوری‌که سایه رویدادها را روی قصه ببینیم. به این شکل مخاطب کنجکاو می‌شود تا درباره آن دوره تاریخی اطلاعات بدست بیاورد. سوجان با تنیدن وقایع تاریخی سالهای ۱۳۱۰ الی ۵۷ با قصه خود چنین کرد. از طرف دیگر سریال فضایی زنانه دارد که باعث می‌شود خانم‌ها با آن ارتباط عمیقی برقرار کنند. زن قدرتمند ایرانی خود را در این قصه می‌بیند و این نیز یکی دیگر از ویژگی‌های درخور توجه سریال است.

رئیس رسانه ملی در ادامه توضیح داد: در نظرسنجی‌ای از مخاطبان پرسیدند که چقدر خود را در سریال‌های تلویزیونی می‌بینند؟ ۶۴ درصد گفتند خودشان را در این آثار ندیدند. پرسش دیگر این بوده که چقدر علاقه دارید در سریال‌ها، شهر و فضای زندگی خود را تماشا کنید؟ بالای ۷۰ درصد گفتند ترجیح می‌دهند چنین چیزی را مشاهده کنند. در مجموعه‌های نمایشی، بیشتر قصه‌هایی که در تهران و فضای آپارتمانی می‌گذرد را شاهد بودیم، اما باید بیش از این وارد عمق زندگی اقوام ایرانی با لهجه‌های متنوع و داستان‌های بومی‌شویم. درباره همین گیلان می‌توان سوژه‌های بسیاری را پیشنهاد داد. شخصیت‌هایی همچون سیده ملک خاتون (همسر فخرالدوله دیلمی‌که در دوره‌ای ابن‌سینا را تحت حمایت خود می‌گیرد)، گوهرشاد خانم بنت کیارستم، شهید ناصر پیروی، شهید رشید غفاری (جنگلبان)، غلامرضا حیدری (محیط‌بان)، روزبه فقیه‌کیا (نجات‌غریق)، محمود نامجو، دکتر معین، سیروس قایقران و… قابلیت تبدیل شدن به مجموعه‌های نمایشی را دارند.

وی همچنین با اشاره به ظرفیت‌های کشاورزی این استان ومحصولاتی نظیر زیتون، صیفی‌جات، برنج، مرکبات و… به کار ارزشمند یک جوان تالشی اشاره کرد که توانسته است، بازار کرفس کشور همسایه را از سیطره رژیم صهیونیستی دربیاورد.

رئیس رسانه ملی در ادامه با معرفی کتاب «رقص روی یک پا» که درباره اسماعیل یکتایی لنگرودی و شهید غلامرضا سعیدی و رزمندگان لنگرودی دفاع مقدس، این کتاب را هم اثری درخور برای تبدیل شدن به یک مجموعه فاخر نمایشی عنوان کرد.