«کارن همایونفر» موسیقی دان و آهنگساز مطرح کشور در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس به مسئله افت کیفیت جشنواره موسیقی فجر و نا هماهنگی های فاحش در برگزاری این رویداد مهم هنری پرداخت و بیان کرد: در مورد جشنواره‌ها باید بگویم که این موضوع برای من تازگی ندارد. مگر جشنواره‌های قبلی خیلی سازمان‌یافته، شکیل و مطابق با استانداردهای روز دنیا برگزار می‌شدند که حالا بخواهیم به جشنواره‌ی فعلی ایراد بگیریم؟ یا اصلاً مگر این جشنواره‌ها محلی برای گردهمایی هنرمندانی بوده که سال‌ها از هم دور افتاده‌اند؟ همیشه همین بوده.

وی تصریح کرد: کمااینکه دیده‌ایم وقتی نام یک هنرمند را روی بخشی از جشنواره می‌گذارند، خودش اعتراض می‌کند! خوب یا بد بودن این واکنش را نمی‌دانم.

خالق آثار ماندگاری چون موسیقی متن بادیگارد، از کرخه تا راین و قصه پریا با بیان این مطلب که درباره‌ی جشنواره‌ی موسیقی فجر هم باید بگویم که هیچ‌وقت از من دعوتی نشده و من هم شرکت نکرده‌ام. افزود: دلیلش را نمی دانم. شما می‌توانید تحقیق کنید، اما چیزی که مشخص است، این است که هیچ‌وقت از من برای جشنواره‌ی موسیقی دعوت نشده. درحالی‌که برخی از آثار سمفونیک من اصلاً شنیده نشده‌اند. امیدوارم روزی بتوانم آن‌ها را منتشر کنم.

«کارن همایونفر» در ادامه به موضوع مدیریت و زمان بندی تولید آثار در تولیدات فرهنگی کشور پرداخت و با انتقاد از وضع موجود بیان داشت: ما در طول سال مناسبت‌های مختلفی داریم؛ همانند ماه رمضان، محرم، برخی شهادت‌های مهم، جشن‌های ملی مثل مبعث پیامبر یا روز ملی شدن صنعت نفت. یک سال برای آماده‌سازی این برنامه‌ها فرصت داریم، اما عملاً هیچ اقدامی نمی‌شود. بعد، یک ماه مانده به ماه رمضان، تازه تولید و پیش‌تولید سریال‌های مناسبتی را شروع می‌کنند و انتظار دارند خروجی باکیفیت باشد!

این موزیسین برجسته کشور افزود: این برنامه‌ریزی اشتباه، نتیجه‌ای جز ضعف در اجرا ندارد. در سینما هم همین روند را می‌بینیم؛ اکثر تولیدات زمانی انجام می‌شوند که به جشنواره نزدیک شده‌ایم. من که سال‌ها در این حوزه فعالیت داشته‌ام، از نزدیک دیده‌ام که ۹۰ درصد آثار در همین شرایط تولید می‌شوند. این مسئله اصلاً چیز جدیدی نیست.

آهنگساز فیلم‌های سینمایی «موسی کلیم‌الله» و «اسفند» افزود: اکثر تولیدات سینمایی هم همینطور هستند. این روند همیشه وجود داشته و من طی سی و چند سالی که در جشنواره فجر حضور داشتم، همیشه همین بوده. اصلاً همین بود که ما رو خسته کرد، پیر کرد و در نهایت به نوعی نابود کرد. چون برای خیلی‌ها، دهه فجر زمانی بود که می‌رفتند سینما، از فیلم‌ها لذت می‌بردند، کیف می‌کردند، اما این جوون‌هامون دیگه کم‌کم از بین رفته. واقعاً یه شور و شوق داشت که حالا دیگه خیلی کم‌رنگ شده.

برنده چهار سیمرغ بلورین جشنواره فجر در انتقاد به این سبک از فیلمسازی و تراکم فعالیت‌های هنری در یک بازه زمانی محدود اظهار داشت: باور کنید این برای من و تمام همکارانم در حوزه‌های پس‌تولید و پست‌پروداکشن تبدیل به کابوس شده. جشنواره فجر برای ما همانطور که برای شما هیجان‌انگیز نیست، تبدیل به یک نگرانی بزرگ شده. از آذرماه تا زمان تحویل فیلم به جشنواره، انگار ما داریم با جان و روح و روان خودمون بازی می‌کنیم. این که فیلم باید به جشنواره برسد، این که کی تحویل می‌دهیم و آیا کار آماده می‌شود یا نه، یک استرس دائمی است.

وی ادامه داد: نمی‌دانم چرا این اتفاق می‌افتد. این مشکل یکی دو سال نیست. من چند دهه است که دارم این روند رو می‌بینم. امیدوارم بالاخره به فکر بیفتند و این شرایط رو تغییر بدهند. شاید دلیلش این باشد که نمی‌خواهند هزینه کنند یا نگرانند که پول‌شان به هدر برود، اما واقعاً نمی‌دانم دلیلش چیست.

این هنرمند عرصه موسیقی در ادامه این گفت و گو به مسئله مهاجرت بسیاری از علاقه مندان و هنرمندان این عرصه و وضعیت کشور در امکان رشد و اعتلای هنرمندان موسیقی پرداخت و در این خصوص بیان داشت: اولاً من عاشق نسل جدید هستم؛ بچه‌هایی که تحصیل کرده‌اند و همزمان مشغول به کارند. واقعاً این بچه‌ها را با عشق و احترام دوست دارم. اگر این نسل به سمت اپراتوری در هنر نرود، طبیعتاً این اتفاق مثبتی است.

وی افزود: اما یک نکته وجود دارد، وضعیت هنرمندان ما، چه پیر، چه جوان و میانسال، درخشان است. استعدادهای این مملکت بی‌نظیرند. اما مشکل اصلی این است که بعضی از سندهایی که امضا می‌شوند، هیچ‌وقت اجرا نمی‌شوند و ضمانت اجرایی ندارند. اگر ما به هنرستان‌ها و دانشگاه‌های هنری خود رسیدگی کنیم، شاید حتی آن‌هایی که در حوزه‌های غیرممنوع کار می‌کنند، هیچ‌گاه به فکر مهاجرت نیفتند.

همایونفر با بیان این مطلب که در حال حاضر، نه تنها هنرمندان، بلکه پزشکان و دانشجویان نخبه هم در فکر مهاجرت هستند. تاکیید نمود: این نشان‌دهنده‌ی یک مشکل اساسی است؛ ما هنرمند داریم، اما هنربان نداریم. یعنی کسی نیست که از هنرمند حمایت کند. همیشه یا رویکردهای سلبی یا قهری داریم، یا رویکردهایی که صرفاً به تعریف و تمجید بی‌مورد می‌پردازند! و این جوان‌ها دیگر نمی‌توانند این را بپذیرند و طبیعتاً به دنبال نتایج سریع هستند.

این هنگساز مطرح کشور در خصوص ویژگی های نسل جدید اظهار کرد: ویژگی این نسل‌ها، مانند نسل زد و نسل آلفا، این است که می‌خواهند سریع به نتیجه برسند و احساس می‌کنند که در کشور خودشان نمی‌توانند اینطور پیش بروند. مسئولین باید به این موضوع توجه کنند.

وی ادامه داد: هیچ کسی دوست ندارد مهاجرت کند، چون امکانات را داریم، اما مدیریت صحیح آن را نداریم. من در حوزه موسیقی و هوش مصنوعی می‌بینم که استعدادهایی داریم که شگفت‌انگیز هستند، اما آیا اساتید و هنرستان‌های ما می‌توانند این استعدادها را هدایت کنند؟

او خاطرنشان کرد: متاسفانه الان با بحران کمبود اساتید مواجه‌ایم؛ اساتید بزرگ یا بازنشسته شده‌اند، یا دیگر در میان ما نیستند. گروه‌های میانسال هم بیشتر در حال کسب درآمد هستند. گروه‌های جدید هم تجربه تدریس ندارند و نمی‌توانند دانش خود را به درستی منتقل کنند، حتی اگر خودشان با استعداد باشند. تدریس و هدایت یک دانشجو، به‌ویژه در هنر، کار ساده‌ای نیست. استاد باید بتواند دیدگاه و آینده‌ی هنری دانشجو را شکل دهد، و این تنها از عهده‌ی یک استاد با تجربه برمی‌آید.

«کارن همایونفر» در پایان این بخش از گفتگو خاطرنشان ساخت: من افرادی را می‌بینم که در دانشگاه‌ها واقعاً خیلی کم‌سن و سال و با استعداد هستند و اصلاً بد نیستند، اما مسئله اینجاست که وقتی می‌گویید دانشگاه یا هنرستان، مخصوصاً هنرستان‌ها که از مهم‌ترین بخش‌های این مملکت هستند، بسیاری از آن‌ها استاد ندارند. نتیجه این می‌شود که به استادهای ساعتی رو می‌آورند. درسی گفته می‌شود، نمره‌ای داده می‌شود و تمام می‌شود و این همه مشکل از جایی شروع می‌شود که سندهایی که در این خصوص نوشته می‌شود، به‌طور واقعی اجرا نمی‌شود یا اگر هم بیاید، در حد حرف باقی می‌ماند.