به گزارش سینماپرس، این فیلم در بخش رقابت آثار بلند داستانی، ویژه‌ی فیلم‌های اول تا سوم کارگردانان تازه‌کار، به نمایش درآمد و توانست نظر هیات داوران شامل رینالدو مارکوس گرین، لئونی بنش، کارلو کرستو-دینا، نیکول رینهارد و علی عسگری سینماگر ایرنی را جلب کند.
هیات داوران در بیانیه‌ای نوشتند:
«ما از هنر و انسانیت این فیلم عمیقا متاثر شدیم. داستان درباره خانواده‌ای معمولی است که با شرایطی خارق‌العاده روبه‌رو می‌شود. شخصیت اصلی نه قهرمان است و نه ضدقهرمان، بلکه انسانی است خطاکار که درگیر اشتباهی ویرانگر می‌شود. فیلم نشان می‌دهد چگونه یک خطا می‌تواند همه‌چیز را از هم بپاشد، اما در نهایت درباره مهربانی، امید و تاب‌آوری روح انسان است.»
کریستین یونگن، مدیر جشنواره زوریخ، فیلم را «اثری تاثیرگذار و پرکشش» توصیف کرد و افزود: «سینما رسانه‌ای برای همدلی است و این فیلم به ما کمک می‌کند انسانی را درک کنیم که مرتکب خطایی هولناک شده، اما شرور نیست.»
فیلم «پدر» که نخستین بار در جشنواره ونیز نمایش داده شد و به عنوان نماینده اسلواکی در رقابت اسکار انتخاب شده، داستان پدری را روایت می‌کند که به‌صورت تصادفی باعث وقوع یک تراژدی در زندگی خانوادگی‌اش می‌شود.
در این بخش از جشنواره، دو تقدیر ویژه نیز به فیلم‌های «نامه‌های عاشقانه» به کارگردانی آلیس دوار و «دختر چپ‌دست» ساخته‌ی شیه‌چینگ تسو تعلق گرفت.
در بخش مستندهای بلند، جایزه چشم طلایی به مستند «دوستت دارم، رهایت می‌کنم» به کارگردانی موریس فریبورگهاوس رسید. مستند «دوستت دارم، رهایت می‌کنم» همچنین برنده‌ی جایزه تماشاگران و تقدیر ویژه منتقدان جشنواره شد.
فیلم «زمینی زیر پای ما» ساخته یرسا روکا فانبرگ که در خانه سالمندان ایسلندی فیلم‌برداری شده بود، و «زندگی پس از سیهام» از نامیر عبدال‌مسیح نیز مورد توجه داوران قرار گرفتند. فیلم دوم علاوه بر تقدیر ویژه، جایزه کلیساهای زوریخ را نیز دریافت کرد.
جشنواره فیلم زوریخ امسال از راسل کرو با اعطای جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدیر کرد و کالین فارل هم جایزه نماد طلایی و نوآبامباک جایزه بزرگداشت زوریخ را به خانه بردند.
ارسال نظر