به گزارش خبرنگار تجسمی سینما پرس، در ابتدای این نشست که به بررسی موضوع پوسترهای جشنواره های سینمایی با حضور سه نسل از گرافیست ها می پرداخت، قباد شیوا هنرمند طراح و گرافیست، گفت: ما باید ببینیم در خصوص طراحی های پوسترهای جشنواره فیلم به ویژه جشنواره ای مثل فجر، طراح گرافیست را باید متهم کرد یا پوستر را، این اهمیت بسیار دارد. به عقیده من طراح را نباید متهم کرد چون هنگام کار هر گرافیستی هم اتود خوب دارد هم متوسط و هم بد، این سفارش دهنده است که انتخاب می کند و همان انتخاب چاپ می شود. پس در اینجا طراح نقش زیادی ندارد بلکه آن نظر سفارش دهنده است که نظر می دهد و در واقع سفارش دهنده جای طراح تصمیم می گیرد. ما در کشورمان روی این مسئله نقص زیادی داریم.

وی بیان کرد: امروز بیشتر طراحان گرافیک مطربی رو کاغذ می کنند تا طراحی پوستر. گرافیک لزوما هنر نیست الان پاساژهایی هست که با کمترین قیمت آرم طراحی می کند. کسانی که تحصیل می کنند و لیسانس و فوق لیسانس و دکترا می گیرند باید به جنبه های فرهنگی کار نگاه کنند که متاسفانه این کار نمی شود و بقدری فضای آموزشی نیز ضعیف شده اند که دانشجو از استاد بیشتر می فهمد  در نتیجه علم گرافیک در یک حد در جامعه باقی می مانند و هر دانشجوی این رشته با یک مدرک بیرون می آید بدون تجربه شروع می کند تکراری ها را کار کردند که آنوقت این ها می شوند موریانه های گرافیک که این شغل و این هنر را از بین می برند. پوسترهایی می کشند که از میان آن ها هیچ چیزی بیرون نمی آید. ایراد دیگری هم که من به طور کلی می گیرم این است که گرافیک در این مملکت اینقدر مهم شده است که همه جا راجع به آن حرف می زنند و همین جو باعث شده همه بخواهند در این رشته وارد شوند و بدون هیچ علمی می خواهند در بینال های مختلف شرکت کنند. هیچ کدام به فکر فرهنگ کشور نیستند.

وی افزود: در این چند ساله دهه فجر تلفن من اصلا زنگ هم نخورد که سفارش طراحی پوستر بدهند، این دلیل روشنی دارد چون می دانند من گرافیستی نیستم که اثرم را براساس سلیقه دیگران طراحی کنم و طرح را تغییر دهم.

وی در خصوص پوستر جشنواره سی ام فیلم فجر عنوان کرد: من در خصوص پوستر سی ام جشنواره فیلم فجر می گویم که ایده را می پسندم ولی گرافیک کار بسیار ضعیف است. ایده خوب بوده است ولی آن گونه که این ایده عرضه شده ضعیف و تکراری بوده است.

پوستر خوب نتیجه مبارزه سخت طراح با سفارش دهنده

مازیار تهرانی در ادامه صحبت های شیوا گفت: قضیه پوسترها در کشور ما یک آسیب است که از آن صحبت می شود و همیشه به همان حرف تکراری و همیشگی برمی خوریم که این آسیب را نمی توان فارغ از آسیب های دیگر سنجید، این آسیب در کنار باقی چیزهاست یعنی ما وقتی سینمای پویا نداریم توقع داشتن پوستر خوب هم توقع بیجایی است، وقتی ما سینمای پویا نداریم یعنی تئاتر پویا نداریم، وقتی تئاتر پویا نداریم یعنی جریان های ادبی ما پویا نیست و وقتی هیچ کدام اینها پویا نیستند یعنی ما اصلا جریان فرهنگی نداریم. چه بخواهیم چه نخواهیم این بخشی از دنیای گرافیک ما است که از آن حرف می زنیم و به تمام این جریانات وابسته است.
وی ادامه داد: اگر اینها حضور پویا داشته باشند ناظر همدیگر می شوند، به این معنا که طراح ناظر نمایشنامه نویس، نمایشنامه نویس ناظر سینماگر، سینماگر ناظر ادبیات، داستان نویس ناظر فیلسوف و فیلسوف ناظر همه اینها می شود. آن وقت است که از دل اینها روشنفکر و یک جریان و سلیقه بیرون می آید که از هرچیزی مهم تر است. وقتی سلیقه ساخته شود آن زمان ما می توانیم توقع پوستر خوب داشته باشیم چون پوستر خوب را کسی که سفارش می دهد باید بپسندد پس آن کس باید سلیقه داشته باشد که اگر بی سلیقه باشد ماحصل آن می شود اینکه اگر ما هر ازگاهی پوستر خوب می بینیم نتیجه تلاش سفت و سخت طراح و مبارزه آن با سفارش دهنده است. کما اینکه من این را فقط روی دوش سفارش دهنده نمی بینم، من فکر می کنم بخش عمده ای از طراحان ما فارغ از تمام نسل ها که بدون هرگونه تعارفی قباد شیوا در میان آن ها استثنا است و پرونده کاری ایشان نیز استثنا است، باعث تشدید این اتفاق می شوند انگار هیچ انگیزه، علاقه و هیچ دغدغه ای در این حوزه وجود ندارد.

تهرانی تصریح کرد: وقتی این ارتباط بین شاخه های مختلف هنری و فرهنگی در جامعه ما گسسته است، آدم ها در شاخه های خودشان اشراف به محیط خود و محیط همسایه های شان ندارند، نقاش اشراف به محیط گرافیست ندارد، گرافیست اشراف به محیط سینماگر ندارد، سینماگر اشراف به محیط تئاتر ندارد و نتیجه همه این ها می شود یک گسستگی بین تمام این شاخه های مختلف فرهنگی و هنری، وقتی این گسستگی وجود داشته باشد کج سلیقه گی بین هنرمندان هم دیده می شود.


طراحی پوستر فیلم فجر یک فرآیند کاملا سیاسی

سهیل حسینی که امسال در برای پوستر فیلم فجر طرحی را فرستاده است گفت: ما همیشه می خواهیم خودمان را پشت جیزی پنهان کنیم. این رفتاری که مدیران این حوزه دارند و فقط با اسم های بزرگ کار می کنند کاملا اشتباه است، اسم های بزرگی که خود را به عنوان طراحانی که اهل سازش و تعامل با هر سیستمی هستند معرفی کرده اند، رغبتی که این مدیران برای کار کردن با این افراد دارند درواقع همان دلیلی است که امروز ما را اینجا جمع کرده است. امروز اگر ما در مورد این موضوع بحث می کنیم پوستر فیلم فجر اگر کار خوبی باشد همه می گویند آقای فلان گرافیک پوسترش خوب است اگر بد باشد همه می گویند آقای فلان گرافیک پوسترش بد است ولی اگر بیایند با من کار بکنند و من پوسترم بد باشد یا حرف و حدیثی و ماجرایی را به دنبال داشته باشد همه می گویند این مدیر کجاست، این چه کار بدی است که طراحی شده و از این حرف و حدیث ها. این را به این دلیل گفتم که بگویم دلیل رفتار مدیران ما به این خاطر است که مسئولیت این حوزه را و دردسر آن را کم کنند و می خواهند مسئولیت را از روی دوش خود بردارند و بیندازند روی شانه کسی که اسم و رسم خودش را دارد.

در ادامه وی انتخاب پوسترهای جشنواره فجر را یک فرایند کاملا سیاسی خواند و گفت: در پوسترهای فجر به طور خاص فرایند انتخاب یک فرآیند سیاسی است و مطلقا دلیلی ندارد که ما اینها را جزو کارهای طراحی گرافیک به حساب بیاوریم. کارهایی که در حوزه فرهنگ انجام می دهیم و کارهایی که منتشر می شود و به نمایش درمی آید باید از یک مسیر مشخصی که عده ای به نام مدیر مشخص کرده اند بگذرد بنابراین ما ارتباط مستقیمی به عنوان هنرمند با مخاطب نداریم و همیشه مجموعه فعالیت هایی که در هر حوزه انجام می دهیم از یک فیلتری با مناسبات سیاسی صرف باید عبور کند.
 
حسینی اضافه کرد: ما هیچ وقت نباید در بررسی کارهایی که در ایران منتشر می شود این فیلتر را فراموش کنیم یا بدون لحاظ کردن این فیلتر طراح را نقد کنیم. خصوصا در پوسترهایی که برای جشنواره فجر طراحی می شود. چون این پوسترها سفارش های پرتیراژ و بسیار پر بیننده است حساسیت بیشتری نیز وجود دارد که چه اتفاقی می افتد و چه پوستری قرار است دیده شود، معمولا هم از قبل مشخص است که کار را چه کسی قرار است طراحی کند.

 وی افزود: محض اینکه ظاهر این جشنواره ها حفظ شود هر سال 10 تا 15 جوان جویای نام هم سرکار گذاشته می شوند که بازار گرمی کنند و بگویند 16 کار رسید و نهایتا پوستر آقای ایکس انتخاب شد، ولی اگر نگاه کنید می بینید که در طول  30 دوره ای که می گذرد اگر قرار باشد به آن قانون عمل شود در این 30 دوره حدود 300 نفر برای این جشنواره ها اتود فرستادند ولی وقتی مجموعه را نگاه می کنیم می بینیم که کار 6 یا 7 نفر انتخاب شده است و دائم هم تکرار می شود. این آدم ها در حوزه سینما آدم های مشخصی هستند در حوزه موسیقی و تئاتر نیز همین طور. روندی که هرساله به همین شکل ادامه پیدا می کند.

انتهای پیام/ن.ف