به گزارش خبرنگار تئاتر سینماپرس، نمایش تازه رضا حداد، که در برخی شب ها، دو اجرایی روی صحنه می رود با استقبال مخاطبان مواجه شده است. استقبال مخاطبان عمومی و غیر متخصص از این نمایش نشان می دهد، تاثیر تبلیغات در تئاتر، می تواند حتی بیشتر از آن چیزی باشد که گمان می رود و سال ها از آن صحبت شده است. به نظر می رسد سالن استاد سمندریان، در تمام اجرا ها، مانند شب گذشته، کاملا پر می شود.

البته نباید از حضور چهره های محبوب سینما و تلویزیون در این نمایش غافل بود. هنرمندانی همچون، سیامک انصاری، برزو ارجمند، هانیه توسلی، بابک حمیدیان، لیلی رشیدی و نگار عابدی که با ایفای نقش های اصلی و حاشیه ای در این نمایش، بسیاری از علاقه مندان خود را به تماشاخانه ایرانشهر می آورند.

«آمدیم، نبودید، رفتیم» نوشته محمد چرمشیر، بازخوانی تازه ای از داستان مشهور «پینوکیو» است. نویسنده در این اثر تلاش می کند تلاش پینوکیو برای آدم شدن را در تقابل با رذایل اخلاقی انسان ها و تمدن بشری قرار دهد. پدر ژپتو و پری مهربان، تنها افرادی هستند که دوست ندارند پینوکیو آدم شود. در مقابل، نیروهای شیطانی، در کنار گربه نره و روباه مکار ابله، تلاش می کنند او را در این راه یاری کنند. پینوکیو راه های متفاوتی را برای انسان شدن امتحان می کند؛ راه های انسانی و البته غیر انسانی.

آنچه در بند بالا آمد، تنها خلاصه داستان پینوکیو به روایت چرمشیر است. این نمایش برای اجرا شدن توسط گروه سایه، تبدیل به یک تئاتر چند رسانه ای شده است که با نور و صدای زیاد می تواند مخاطب را هیجان زده کند. البته این ها همه به این معنا نیست که نمایش، از انسجام ساختاری کاملی برخوردار باشد. بازخوانی پست مدرن یک نمایش از یک داستان کلاسیک، به این معنا نیست که مخاطب نتواند در طول نمایش با شخصیت های نمایش ارتباط برقرار کند.

به عنوان مثال، شخصیت شیطان در قالب یک زن، تنها در صحنه هایی مثل اغفال پلیس و شام خوردن با شیطان واقعی ماهیت خود را نشان می دهد. در دیگر صحنه ها او زن زیبایی است که راه می رود و با دیگران خوش و بش می کند. به صورت کلی، انگیزه واقعی او برای انسان کردن پینوکیو معلوم نیست و نمی تواند مخاطب را با خود همراه کند.

در مقابل، پدر ژپتو مردی است ناامید، که فرزندش او را فراموش کرده و او تنها به تک گویی می پردازد و حضور او در نمایش شلوغ آقای کارگردان، نمی تواند پیام ویژه ای به مخاطب بدهد. شخصیت های حاشیه ای نمایش، مانند مرد داخل کیوسک، مجری ایستگاه رادیویی و زن و مردی که با هم چت می کنند نیز چندان همسو با داستان محوری نیست. آن ها می خواهند تنها از دروغ بگویند، مشکل بزرگ جامعه ما.

شاید پر هیجان ترین قسمت نمایش حداد، به میدان آوردن گروهی اغتشاش گر است که پلیس آن ها را با شیوه ای تحقیرآمیز به سرکوب می کند. اغتشاش گران، عده ای دزد، گدا، رذل و منحرف هستند که هدف والایی از تلاش برای تحول اجتماعی ندارند. آن ها حتی شعاری نیز برای ارائه به مردم ندارند و تنها مشتی وندال هستند که از سطل زباله سر برآورده اند.

این گروه در کنار ویدئوهای ویرانی زمین و جنگ ستارگان، اوج ناامیدی کارگردان از سرنوشت بشر را نشان می دهد. سرنوشتی که پینوکیو، با اشتیاق به استقبال آن می رود و در این میان حتی از فرشته نگهبان، که هر انسانی، یک نمونه از او را دارد نیز کاری بر نمی آید.

اجرای زنده موسیقی توسط گروه دارکوب و اجرای موفق گروه حرکات موزون دو شاخصه اصلی نمایش «آمدیم، نبودید، رفتیم» است. هر چند در قسمتی از نمایش، گروه دارکوب، هم نوا با اغتشاش گران مست می نوازند و صدای موسیقی جاز، در بخش های پایانی نمایش باعث می شود صدای بازیگران به سختی شنیده شود.

نمایش «آمدیم نبودید، رفتیم» تا پایان اردیبهشت در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر، روی صحنه است. گفته می شود این نمایش در ماه خرداد به سالن شماره سه تماشاخانه ایرانشهر که در حال احداث است، منتقل خواهد شد.

----------------------------

الناز اسکندری

انتهای پیام/ن.ف