سینماپرس- کودک و فرشته فیلمی از مسعود نقاش‌زاده است که در رده گونه دفاع مقدس قرار می‌گیرد. این فیلم در ظاهر داستانی از فرار خواهر و برادری از دست متجاوزین عراقی به خرمشهر در روز اول جنگ بخش های از دفاع مقدس و آدم های مربوط به آن را به نمایش می گذارد.

این فیلم که روز گذشته از شبکه نمایش پخش شد علیرغم صحنه های خشن منبعث از جنگ تحمیلی دارای لطافتی مشهود است که از فضای کودکانه اما در عین حال جدی آن بر می خیزد. کارگردان به خوبی توانسته است بین ژانرهای کودک و نوجوان و دفاع مقدس تعادلی مناسب به وجود بیاورد تا هم مخاطب نوجوان و هم بزرگسال جذب فیلم شوند و در این زمینه موفقیت خوبی داشته است.

نکته جالب توجه اینجاست که در ابتدای فیلم تم داستان اصلی فرار است اما مقاومت و پایداری در برابر تجاوز جای آن را می گیرد و فیلم در پایان پیام روشنی را در این مورد ارائه می دهد. این تلفیق آگاهانه که به قوت فیلمنامه باز می گردد نتیجه استفاده فیلمنامه نویس از حقایق جنگ تحمیلی و دوران دفاع مقدس در آن برهه است و البته تجربیات نقاش زاده در ساخت مستندهای جنگی در شیوه ارائه آن به شدت تاثیر داشته و برای همین فیلم در جذب مخاطب به خوبی عمل می کند.

نقاش زاده که پیش از این فیلم تجربیات زیادی را در مستندسازی جنگی داشته و به عنوان فیلمبردار در برخی از مستندهای روایت فتح در کنار شهید آوینی تجربه آموخته است در شبیه سازی محیط بسیار موفق عمل می کند و از انتخاب لوکیشن و فضاسازی لازم گرفته تا جلوه های ویژه باورکردنی فیلم همه کمک می کنند تا یک فیلم جذاب جنگی به وجود بیاید.

باید توجه داشت که ساختار خوب می تواند محتوا را به خوبی ارائه کند و این همان اتفاقی است که در کودک و فرشته می افتد. البته به دلیل درگیری داستان در شخصیت های آن چهره خیلی واضحی از حمله به خرمشهر به دست بیننده نمی دهد اما گوشه ای کوچک از آن را به نمایش می گذارد.

درباره شروع جنگ و به ویژه حمله به خرمشهر فیلم های زیادی ساخته شده است که از آن جمله می توان به بلمی به سوی ساحل اشاره کرد. این فیلم ها با این که موفق بوده اند و هنوز پس از سالها دیدنی هستند بخش درگیریهای فیزیکی و رشادت ها و ایثارها را به تصویر کشیده اند اما فرشته و کودک در کنار نمایش این موارد برشی ملموس از زندگی حقیقی را نیز به نمایش می گذارد و بخش هایی که در آن بچه ها آماده مدرسه رفتن می شوند یا کودکانی که در مدرسه پناه می گیرند و به رزمندگان کمکهای مختلف می کنند از آن جمله است. البته این اتفاق در فیلم راه نجات ساخته راما قویدل هم افتاده است و البته داستان آن در غزه می گذرد.

این دو فیلم نشان می دهند که سینمای دفاع مقدس همچنان قابل ساخت  و البته جذاب است به شرط آن که فیلمنامه نویسان و کارگردانان به وجوه حقیقی دفاع مقدس و نیازهای امروزی مخاطب نگاه کنند و توجه داشته باشند که از تکرار مکررات جلوگیریس کنند.