به گزارش خبرنگار سینماپرس، احمد کاوری و امیررضا دلاوری در روزهای اکران «خودزنی» به سینماپرس آمدند و از نحوه ساخت فیلم گفتند که در این بخش از گزارش صحبت های دلاوری در مورد فیلم را می خوانید:

با توجه به فضای سیاسی که بر پیش تولید فیلم حاکم بود چطور شد شما حاضر به بازی در «خودزنی» شدید؟

دلاوری: من جزء هیچ دار و دسته ای نیستم و به همین دلیل هم هست که حدود 19 سال است در عرصه بازیگری فعالیت دارم اما از جایگاهی مطابق با سابقه کاری ام برخوردار نیستم. هیچ اعتقادی به این حرف ها که فلان فیلم سیاسی است ندارم چرا که این فضا را خود همکاران ما پیش از خواندن فیلمنامه فیلم ایجاد کردند. درست است که برخی فیلم ها هستند که جهت و سمت و سویی دارند که بازیگر ترجیح می دهد در آن ها بازی نکند مانند فیلم هایی که در دو سه سال اخیر ساخته شده اند و به من هم زنگ زدند و بازی نکردم. اما این فیلم هیچ جهتی ندارد و در واقع بخشی از درگیری هایی که نشان داده می شود در مقطع زمانی که فیلم ساخته شده رخ داده است. با توجه به این که تجربه کار با احمد کاوری در «نفوذی» را داشتم وقتی به من پیشنهاد بازی در نقش اول فیلم شد با کمال میل پذیرفتم.

فیلم به نظر می رسد بیشتر در مذمت سیاست است.

دلاوری: شخصیت فیلم در واقع قربانی برخی معضلات اجتماعی شده است که بخشی از این معضلات اجتماعی، مشکلات سیاسی است. فیلم «خودزنی» سیاسی نیست و این جوی که برای فیلم پیش از تولید ایجاد شده بود تنها در سینما هم نیست در تئاتر و تلویزیون هم همین طور است. متاسفانه بدون خواندن فیلمنامه در مورد آن قضاوت می کنند اگر این فیلم در دفاع از گروه سیاسی خاصی بود این گونه دو سال در نوبت اکران نمی ماند و در سکوت اکران نمی شد. برخی از همکاران ما دنبال برنامه هستند و همیشه ادعا می کنند که در چندین فیلم دعوت به کار شده اند اما نپذیرفته اند.

یکی از ایرادات وارده به فیلم در حد تیپ باقی ماندن برخی شخصیت ها است. در مورد شخصیت کیانوش هم همین طور بود و در تمرینات و دورخوانی ها اصلاح شد یا از ابتدا در متن شخصیت کیانوش کامل معرفی شده بود؟

دلاوری: اعتقاد چندانی ندارم که در فیلمنامه گذشته همه شخصیت ها معرفی شود چرا که اگر این طور باشد «خودزنی» به سریالی 50 قسمتی تبدیل می شد. شخصیت مهم فیلم به همراه نقش مکمل آن باید خوب معرفی شود البته این خلاقیت کارگردان و فیلمنامه نویس است که طوری فیلم را بازگو کنند که آدم ها قابل باور باشند. در این فیلم علاوه بر معرفی شخصیت کیانوش، آدم های دیگر قصه از طربق ارتباطی که با کیانوش دارند معرفی می شوند. شاید نکاتی بوده البته اندک که عوامل دیگر فیلم به احمد کاوری گوشزد کرده اند و موجب تغییراتی در فیلمنامه شده است.

شخصیت کیانوش چه اندازه به زندگی جوان های امروز ایران نزدیک است؟

دلاوری: هر شخصیتی که در داستانی قرار می گیرد و در فیلم بازگو می شود حتما مابه ازای بیرونی در جامعه دارد. به طور قطع آدم هایی در جامعه ما هستند که به این شکل زندگی می کنند اما نمی توان گت که همه اتفاقاتی که برای کیانوش رخ می دهد ممکن است برای یک فرد دیگر جامعه رخ دهد. ما از آدم هایی که قربانی اجتماع می شوند کم نداریم. کیانوش هم می تواند یکی از این آدم ها باشد.

فیلمنامه که شما خواندید کاملا همین چیزی بود که اجرا شد یا تغییر هم داشت؟

دلاوری: فیلمنامه به همین شکل بود شاید سکانس های دزدی ماشین و یا برخی دیگر به این شکل نوشته نشده بود.

از متنی که شما در ابتدا خواندید و برای بازی ترغیب شدید تا کیانوش فعلی در فیلم «خودزنی» چقدر فاصله هست؟

دلاوری: من تمام تلاشم را کردم که به آن چه من فکر می کردم و یا کارگردان تصور داشت نزدیک باشد. من با توجه به سختی هایی که در طول کار تحمل کردم وقتی به کلیت فیلم نگاه می کنم به نظرم فیلم قابل قبولی شده است. اگر این فیلمنامه دیگری به غیر از «خودزنی» بود و یا کارگردان دیگری قرار بود آن را بسازد من برای بازی در آن حاضر نمی شدم. البته حالا که به فیلم نگاه می کنم احساسم این است که می توانستم بهتر از این هم ظاهر شوم. متاسفانه خستگی روحی در آن دوران موجب شده بود که به خوبی در برخی سکانس ها ظاهر نشوم.

سکانس های بازی متقابل شما با خانم لعیا زنگنه به خوبی از آب درآمده و تاثیرگذار است. این سکانس ها چه میزان محصول دورخوانی و تمرین بوده و چقدر محصول بداهه و اجرای سر صحنه است؟

دلاوری: پیش از شروع کار فرصت چندانی برای تمرین وجود نداشت چرا که من در روزهای پایانی پیش تولید به گروه پیوستم اما به طور کلی بازیگرانی که در مقابل من بازی می کردند مانند آتیلا پسیانی، لعیا زنگنه، نادر سلیمانی و سینا رازانی بازیگران حرفه ای بودند که کار با آن ها لذت بخش بود. سکانس هایی که من و خانم زنگنه در خانه قبرستان داشتیم برای من دوست داشتنی هستند. در خانه ای که سردی لازم را در خود داشت. وقتی به «خودزنی» نگاه می کنم به این نتیجه می رسم که کمتر بازیگری می توانست مانند خانم زنگنه این چنین ظاهر شود. انرژی که از ایشان ساطع می شد به من کمک زیادی در بازی می کرد. یکی از مزایای کار با فردی همچون احمد کاوری این است که بازیگر و کارگردان است و خوب می داند از یک بازیگر چه توقعی دارد.

راجع به کارگردانی صحبت کردید شما در سال های اخیر با دو کارگردان متفاوت کار کردید. یکی ابراهیم حاتمی کیا در فیلم «چ» و دیگری احمد کاوری و اولین فیلم مستقلش «خودزنی». کار با کارگردان با تجربه نسبت به یک کارگردان تازه کار چه تفاوتی دارد؟

دلاوری: نظر شخصی من این است که کارگردان حرف اول و آخر را در فیلم می زند. فیلمنامه های بسیاری هستند که کیفیت چندانی ندارند اما با کارگردانی خوب به یک اثر تاثیرگذار تبدیل می شوند. دو کارگردانی که از آن ها نام بردید افرادی بودند که می توان به آن ها اعتماد کرد. حاتمی کیا از کارگردانانی است که من بسیار دوست داشتم در فیلمش بازی کنم. کارگردانی که بازی برایش بسیار اهمیت داشت و پیش از شروع فیلمبرداری برای بازیگران زمان تمرین گذاشته بود.

انتهای پیام/ف/ن.ف