محمد خزایی در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس و در رابطه با عدم اکران نمایش تجاری فیلم‌های ایرانی در کشورهای خارجی گفت: هنوز برای این امر برنامه ریزی خاصی صورت نگرفته و حرکت هایی هم که در عرصه اکران فیلم های ایرانی در کشورهای خارجی انجام شده، حرکت هایی خودجوش توسط دو یا سه پخش کننده مستقل بوده تا بتوانند فیلم های خود را در خارج از کشور به نمایش بگذارند. بخش خصوصی با توجه به کمبود نقدینگی و مشکلاتی که دارد نمی تواند در سطح گسترده حوزه بین الملل موفق و برنامه‌ریزی در جهت اکران فیلم ها داشته باشد، نیاز اول سینمای برای برون‌رفت مشکلاتی که در عرصه سینما داریم تقویت بخش بین الملل است، اگر با برنامه ریزی دقیق، دیپلماسی فرهنگی را روی این امر آغاز نکنیم قطعا در این حوزه قطعا موفق نخواهیم شد.

مهمترین راهکار، تبلیغات و برنامه‌ریزی برای نمایش است

خزاعی با اشاره به انجام یک برنامه ریزی دقیق، ادامه داد: ما برای اکران فیلم هایمان در کشورهای خارجی کمپانی های بزرگی را در دسترس نداریم و از طرفی آن ها هم به هزاران دلیل برنامه ریزی برای نمایش فیلم های ایرانی را ندارند. در این راه باید با یک برنامه ریزی دقیق ظرفیت کشورهای مختلف را بشناسیم و راه کارها را برای این که چگونه می توانیم فیلم هایمان را حتی به صورت محدود در کشورهای مختلف نمایش دهیم پیدا کنیم و با این کار در دراز مدت به نتایج خوبی هم خواهیم رسید.

وی با برشمردن راهکارها در این زمینه، اظهار داشت: تبلیغات و برنامه ریزی برای نمایش، خود مهم ترین راهکار خواهد بود که می توانیم با وجود این دو عنصر در این زمینه، در آینده موفق باشیم. امروزه یک تهیه کننده بخش خصوصی حتی توان اکران فیلم خود را در ایران هم ندارد یعنی نه بازگشت سرمایه و نه اقتصاد درستی برای او وجود ندارد که از اکران فیلمش به دست آورد، از این رو برای اکران فیلم های ایرانی در کشورهای خارجی به غیر از کمک مالی و حمایت دولت راهکار دیگری وجود ندارد. در این راه باید با فعال کردن شرکت های بخش خصوصی و موقعیتی که به این شرکت ها می دهیم حوزه اکران بین الملل را تقویت کنیم و در سال های ابتدایی کارشان با حمایت جدی از آن ها راهگشای این امر باشیم.

خزاعی در پاسخ به این سوال که «نقش سینماگران در این امر چیست؟»، گفت: آنها با ساخت فیلم هایی که با مفاهیم انسانی و جهانی همراه است می توانند بین المللی شوند و در دهکده جهانی همه را متوجه خود کنند. با وجود فیلم هایی زیادی که در این حوزه در ایران ساخته می شود تنها در سال می توانیم 5 تا 10 فیلم را انتخاب کنیم که قابلیت نمایش و دیده شدن در جهان را دارند.

ضرورت برون‌رفت از این مشکلات در عرصه فرهنگ «دیپلماسی فرهنگی» خواهد بود

وی در ادامه از وجود این معضل در تلویزیون ایران خبر داد و گفت: ما اگر بحث اکران فیلم های سینمایی را  فراموش کنیم برای مجموعه های تلویزیونی هم کاری نکرده ایم. چند تا از مجموعه های ایرانی در شبکه های خارجی نمایش داده شده اند؟ به عقیده من ضرورت برون رفت از این مشکلات در عرصه فرهنگ «دیپلماسی فرهنگی» خواهد بود. قطعا باید برای این امر در حوزه تلویزیون، تئاتر و موسیقی هم راهکارهایی را اندیشید. با این که معتقدیم تاثیرگذارترین حوزه، حوزه فرهنگ است؛ اما هیچ تلاشی برای بهبود این حوزه انجام نشده است.

دبیر جشنواره سی‌ام فیلم فجر در همین راستا ادامه داد: هر خانواده، در هر جای دنیا زمانی که از طریق تلویزیون یک فیلمی یا یک مجموعه ای  را می بیند ناخودآگاه و ناخواسته با فرهنگ آن کشور آشنا می شود و از آن تاثیرات مثبت و منفی می گیرد و در دراز مدت که این اتفاق بیافتد در جهت تهاجم فرهنگی و مسایل دیگری که مقام معظم رهبری هم به آن ها اشاره کرده‌اند اقدام فرهنگی صورت گرفته است. متاسفانه در این سال ها مسئولین فرهنگی ما دچار یک روزمرگی شده اند و این یک آفت بسیار بزرگ محسوب می شود، معمولا هر مدیری فرهنگی که بر مسند کار می نشیند دچار این آفت می شود و با وجود یک سری معضلات و مشکلات روزمره نمی تواند کلام و استراتژی درازمدتی داشته باشد در نهایت وضعیت همینی که هست باقی می ماند و در جا می زنیم فقط با این تفاوت که گذشت زمان را تا پایان مدیریت شخص احساس نمی کنیم.

فارابی می‌تواند در حوزه نمایش فیلم‌های در سطح بین الملل تقویت شود

خزاعی ضمن بیان این که در کنار مدیریت، فیلمساز قرار گرفته، یادآور شد: چه اشکالی دارد که بنیاد سینمای فارابی در حوزه نمایش تجاری فیلم ها در سطح بین الملل تقویت شود، سیاست ها، استراتژی و برنامه های جدید در حوزه بین الملل تشریح و تعریف شود از طرفی شرکت های فعال و خصوصی در این زمینه پدیدار شوند و به دنبال راه کارهایی برای نمایش فیلم های ایرانی در خارج از کشور باشند با انجام این برنامه ها می توانیم آینده ای درآمدزا را برای سینمای ایران تصور کنیم.

وی همچنین خاطرنشان کرد: نمی توان دلیل عدم اکران فیلم ها را در عرصه بین الملل ارتباط برقرار نکردن مخاطب خارجی با آن اثر دانست با وجود این که  بعضی ها دچار این تصور شده اند که با مطرح کردن تفکر ایرانی در فیلم ها و رعایت کردن یک سری از مسایل، دیدن این آثار برای مخاطب خارجی جذابیت ندارد در صورتی که اینطور نیست. باید به این باور برسیم که ما در کنار فیلم های بومی و منطقه ای آثار بین المللی هم داریم و این مفاهیم است که ساخت فیلم و نوع اکران را مطرح می کند، ما فیلم هایی از مجیدی و فرهادی داشتیم که در فضای ایرانی و با مفهوم ایرانی ساخته شد که موفقیت بین المللی را هم کسب کرد؛ اما رسیدن به این سطح در عرصه بین الملل مستلزم پیدا کردن راه کارهای نمایش است که باید براساس ادبیات انسانی و مفاهیم جهانی پیش برود. متاسفانه در این سال ها جدای از فعالیت های بنیاد سینمای فارابی که برنامه ریزی را به طور روزمره انجام می دهد هیچ برنامه ریزی در جهت معرفی آثار در حوزه بین الملل نداشتبم.

وجود مسایل داخلی سینما ما را به فکر برنامه‌ریزی جدی نیانداخته است

خزاعی ادامه داد: متاسفانه مسایل و مشکلات داخلی سینمای ایران از جمله اکران فیلم ها، مسایل مالی، پروانه نمایش و ... در این سال های اخیر تا حدی ما را گرفتار خود کرده که هیچوقت به این فکر نیافتادیم برنامه ریزی جدی داشته باشیم، من فکر می کنم اکنون که روابط سیاسی کشور رو به بهبودی است، زمان آن رسیده که در سطح دنیا به ویژه در کشورهای فارسی زبان منطقه ای برنامه ریزی دقیقی برای اکران و نمایش عمومی فیلم هایمان داشته باشیم؛ اما باید در نظر داشت که این برنامه ریزی ها احتیاج به مشاوره دارد، همان گونه که در حوزه اکران داخلی برنامه ریزی صورت می گیرد، در حوزه اکران بین الملل هم باید برنامه ریزی صورت بگیرد و برای نمایش درحوزه  بین الملل یا باید به کمپانی های دنیا وصل شویم، یا به صورت محدود نمایش هایمان را شروع کنیم یا در کشورهایی که دارای وجوه فرهنگی مشترکی از لحاظ زبان، تمدن، آیین و .. با ما هستند  وارد گفت وگو جدیدی شویم و فیلم هایمان را در آن جا به نمایش بگذاریم.